Τους προηγούμενους μήνες μπορεί να βλέπαμε μεγάλα σκορ από τον Παναθηναϊκό (επί «Στράμα» ο σύλλογος μοίρασε «τριάρες» σε Πλατανιά, ΑΕΚ, Γιάννενα, Βέροια, έριξε τέσσερα στον Ηρακλή κι έξι στον Πανθρακικό) που όμως δεν ωραιοποιούσαν την εικόνα του. Ο ΠΑΟ αρκετές φορές ήταν υποτονικός παίζοντας όλο και πιο αργά συγκριτικά με το σβέλτο σχήμα του Αναστασίου τη σεζόν 2013-2014 (με Νάνο, Κλωναρίδη, Καρέλη, Ατζαγκούν να σέρνουν το χορό).
Ο προπονητής πρόσθεσε στο ρόστερ αθλητές με ποιότητα, ταχύτητα, παρατηρούμε το τριφύλλι να κυνηγάει το γκολ λυσσασμένα, ν’ ακυρώνει τους αντιπάλους στην άμυνα, ν’ αφήνει πίσω παιχνίδια που της κόστισαν ψυχολογικά γιατί βλέπετε ο περίγυρος είχε αποφανθεί πως κοτζάμ Αγιαξ είναι ελάχιστο (!!!) μέγεθος μπροστά στον Παναθηναϊκό!
Το δείγμα ακόμα είναι ημιτελές μα αν ο «Στράμα» μπορέσει να κρύψει τις αδυναμίες του Λεντέσμα στο physical game και των στόπερ (Ιβάνοφ, Κουτρουμπής) στο ατομικό μαρκάρισμα, η ομάδα δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, ιδίως αν ξεμπερδέψει με την «Ε.Ο». Με τον Μάρκους Μπεργκ σε κέφια ο ΠΑΟ μένει να σταθεροποιήσει την απόδοσή του.
Χθες έπαιζε χωρίς Γουακάσο, Μέστο (βασικοί πυλώνες της ανάπτυξής του στα παιχνίδια της Ευρώπης και της Λειβαδιάς, παιδιά που άνετα θα ήταν βασικοί στους κύριους ανταγωνιστές), τα πρώτα λεπτά τα πράγματα ήταν ζόρικα μα στη συνέχεια ακόμα και με δέκα του ΠΑΣ πίσω από τη σέντρα, η μπάλα «κρύφτηκε». Χρόνια ολόκληρα ο σύλλογος πάθαινε κλακάζ απέναντι σε αντιπάλους που του άφηναν τη μπάλα. Όχι πια! Οι καλοί παίκτες διευρύνουν νίκες, μετατρέπουν τις επιτυχίες σε θριάμβους, ανεβάζουν την ψυχολογία, γεμίζουν τις εξέδρες, φέρνουν πίστωση χρόνου στις στραβές, οπλίζουν τους οπαδούς με μεγαλύτερη υπομονή.
Προφανώς υπάρχει διαφορά υλικού. Ο Μαρινάκης, ο Σπυρόπουλος, ο «Τριάντα», ο Βέμερ, ο Μπούρμπος δεν έκαναν ποτέ επί μήνες όσα ο (παγκίτης!) Κουλιμπαλί την Κυριακή. Ο Βιγιαφάνιες πληρώνεται για να κάνει όσα ζητούσε ο Αναστασίου από Ατζαγκούν και Αμπέιντ. Ο Λέτο παίρνει εύκολα υπέρ του τις συγκρίσεις με Καλτσά, Καρέλη, Κλωναρίδη, νικάει ο Αργεντινός κι ας περιφέρει στη Λεωφόρο μόνο την κάσκα του!
Το θέμα όμως δεν είναι μονάχα οι ικανότητες των ποδοσφαιριστών αλλά και τα μυαλά που κουβαλάνε. Τις ικανότητες όλων τις γνωρίζουμε, από εδώ και πέρα τεστάρεται κι ο επαγγελματισμός τους. Ως τώρα παίρνουν υψηλό βαθμό όταν βλέπουμε να κυνηγούν κι άλλα τέρματα (συνέβη και στην πρεμιέρα) με τον αγώνα να είναι τελειωμένος από νωρίς! Πιθανότατα να μετρά το γεγονός ότι οι παίκτες νιώθουν ότι δεν θα αδικηθούν. Ήδη σαν ψέμα φαίνεται στους περισσότερους ότι στα πρώτα παιχνίδια ο ΠΑΟ πήρε πέναλτι κι αποβολή, μέχρι σήμερα τα προφανή γίνονταν αν η αγαπημένη ομάδα της Ε.Ο ήταν καμιά εικοσαριά πόντους μπροστά (και αν!)
Παρατηρούσαμε την Κυριακή ότι παρά το 4-0 οι πράσινοι προσπαθούσαν να ευχαριστήσουν το κοινό τους σκοράροντας κι άλλα τέρματα, το ίδιο είχε συμβεί στη Λειβαδιά όπου με το σκορ στο 0-3 βλέπαμε στο 80φεύγα Ζέκα και Ιβανόφ να σκαρώνουν παγίδες στους οικοδεσπότες μαρκάροντας αυτόν που είχε μπάλα λίγο πιο ψηλά από την γραμμή του άουτ, κοντά στα καρέ του Λεβαδειακού.
