Ο Αντρέα Στραματσόνι, το καλοκαίρι επέμενε στην απόκτηση του Κολομβιανού και κάτι ήξερε… Ο Βίκτορ Ιμπάρμπο μπορεί να μην σκοράρει πολύ, μπορεί να είναι λίγο επιπόλαιος καμία φορά, ωστόσο τα χαρακτηριστικά του είναι τέτοια, που δίνουν άλλη… διάσταση στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού.
Η ταχύτητα του, η έκρηξη του, η δύναμή του, που του επιτρέπει να «τζαρτζάρεται» με τον οποιονδήποτε αντίπαλο αμυντικό και συνήθως να τον κερδίζει, η πίεση που ασκεί μπροστά, αλλά και η καλή συνεργασία που φαίνεται να έχει με τον Μπεργκ, αποτελούν στοιχεία, που προς το παρόν, τον έχουν κάνει απαραίτητο στο «τριφύλλι».
Η απουσία του στο ματς με τον Άγιαξ ήταν αισθητή. Κανείς δε λέει πως αν έπαιζε, ο Παναθηναϊκός δε θα έχανε. Κανείς δεν μπορεί να το ξέρει αυτό. Ωστόσο, θα προσέδιδε ταχύτητα και άλλη δυναμική στην επίθεση της ομάδας, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Ο Μάρκους Μπεργκ είναι σκόρερ ολκής, αλλά δεν είναι ο παίκτης που έχει τα τρεξίματα (δεν είναι αυτό το στιλ του άλλωστε). Επί Αναστασίου είχε τον γοργοπόδαρο Καρέλη να τρέχει γι΄ αυτόν, ενώ στο περσινό δεύτερο μισό, είχε τον Λέτο, ο οποίος μπορεί να μην είχε/έχει ταχύτητα, αλλά ξέρει μπάλα, όσο λίγοι στην Ελλάδα.
Στο ματς με τον ΠΑΣ, ο Παναθηναϊκός μπορεί να έφτασε σε ένα ευρύ 4-0, ωστόσο το έκανε αυτό, όταν έπαιξε με παίκτη παραπάνω και με διαφορετικό σχηματισμό. Τους χώρους που ανοίγει συνήθως ο Ιμπάρμπο, τους άνοιγε είτε ο Βιγιαφάνιες, είτε ο Λέτο, τραβώντας παίκτες πάνω του, με το «τριφύλλι» να ρολάρει χωρίς δυσκολία πια στο χορτάρι.
Η συμβολή του Κολομβιανού, μέχρι στιγμής, είναι αρκετά μεγάλη για τους λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω, αλλά και για άλλους ακόμα. Η παρουσία του Λέτο στη θέση του Ιμπάρμπο όσον αφορά τα ματς της Σούπερ Λιγκ, μπορεί να λειτουργήσει μια χαρά για τον Παναθηναϊκό. Στα ευρωπαϊκά ματς, που το ανεξάντλητο τρέξιμο, είναι προαπαιτούμενο, σε περίπτωση που απουσιάζει ο Κολομβιανός, ο Στραματσόνι θα πρέπει να βρει τρόπο να κρατήσει την ομάδα του ψηλά πιέζοντας (ειδικά στη Λεωφόρο, κάτι που δεν είναι εύκολο.
