Το κυριότερο θέμα συζήτησης αυτή την εποχή ανάμεσα στους φίλους του Παναθηναϊκού Superfoods είναι τι θα γίνει με την στελέχωση στα γκαρντ αφού η ομάδα μπορεί να προσθέσει ακόμα ένα Αμερικανό και ποιοι θα κοπούν στην Α1 τουλάχιστον ως τον Γενάρη.
Το back court του κυπελλούχου είναι έμπλεο «ποδιών», έκρηξης, επιθετικού ταλέντου όμως -πλην Καλάθη- δεν βλέπουμε άλλο αμυντικό όπλο. Τζέιμς, Φελντέιν πάνε συνεχώς για το κλέψιμο όμως το κορμί τους δεν τους βοηθά να «καλύψουν» τον αντίπαλο, να του κρύψουν το οπτικό πεδίο! Λέτε γι αυτό προ ημερών να βγήκε ο Λευτέρης Μποχωρίδης και να υποστήριξε ότι φέτος δεν τον νοιάζει το επιθετικό κομμάτι αλλά να βοηθήσει μόνο ως «εξολοθρευτής»; Η ανάδειξη ενός ακόμα defensive guard είναι απαραίτητη, φέτος η Ευρωλίγκα δεν θα είναι «βόλτα» ως τους «16», τώρα με το καινούργιο σύστημα από το πρώτο τζάμπολ θα ζεις με τους υπολογισμούς άρα επιβάλλεται να ελαχιστοποιήσεις τα ρίσκα.
Τα προηγούμενα χρόνια η ομάδα πρόσθεσε στο πλευρό του αρχηγού «πανοπλίες» τύπου Ζακ Ράιτ, Ντε Μάρκους Νέλσον, Νικ Καλάθη. Ο τελευταίος «έσκασε» πέρσι κι εκεί που για μήνες κουβαλούσε μόνος τον ΠΑΟ στο τέλος έφτασε να τ’ ακούει από τον κόσμο επειδή στη σειρά με τους Βάσκους δεν μπορούσε να σκοράρει ούτε με λέι απ. Ο Αργύρης Πεδουλάκης θυμάται τι τράβηξε την σεζόν 2013-2014, με τον ΔΔ να προσθέτει ακόμα ένα χρόνο στην πλάτη (όπως κι ο Ραμέλ Κάρι), ενώ ο Ρόκο Λένι Ούκιτς κουβαλήθηκε στην προετοιμασία σακατεμένος στον αχίλλειο από το Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας. Για μήνες ο Μάικ Μπράμος έπρεπε να παίζει άμυνα για δύο, η ομάδα ήταν δυσλειτουργική κι ο κόουτς αποχαιρέτησε άδοξα.
Σίγουρα ο έμπειρος τεχνικός έχει στην άκρη του μυαλού του ότι δεν θέλει να του «μείνει» ο κορυφαίος του πόιντ. Η θέση του πλέι μέικερ είναι η πιο απαιτητική στο σύγχρονο μπάσκετ, αφού ο παίκτης που την καλύπτει αποτελεί ουσιαστικά το alter ego του προπονητή στο παρκέ. Ο Πεδουλάκης θα πορευτεί στη μετά Διαμαντίδη εποχή με μπροστάρη ένα αθλητή που έχει «χτίσει» την καριέρα του, περίπου όπως ο ίδιος: με ιδρώτα κι αίμα δίχως να του αναγνωρίζεται επιθετικό ταλέντο, ακριβώς όπως ο «Αρτζι» όταν βρισκόταν στα γήπεδα .
Ο Νικ ανέβηκε γοργά τη σκάλα της καταξίωσης παίρνοντας στα 22 του την Ευρωλίγκα, το 2011 πήγε στη Ρωσία εντυπωσιάζοντας στο Eurocup όντας κορυφαίος παίκτης της διοργάνωσης κι επειδή δεν είχε τίποτα άλλο να κάνει στην Ευρώπη μετακόμισε στο ΝΒΑ. Ο επαναπατρισμός του δεν συνοδεύτηκε από αποθεωτικά σχόλια, το παιδί έπρεπε να συνηθίσει σε νέο στυλ παιχνιδιού από εκείνο που το εκφράζει. Με τόσα αργοκίνητα κορμιά στη σύνθεσή του το περσινό σύνολο δεν μπορούσε να τρέξει, να πάει σε παιχνίδι με αρκετές κατοχές, για διαρκής κίνηση ούτε λόγος, άγνωστη έννοια κι ο επιθετικός πλουραλισμός αφού η μπάλα πήγαινε στον Ραντούλιτσα ή περίμενε να την πετάξει από μακριά ο Φελντέιν που είχε τον μεγαλύτερο βαθμό σύνδεσης με το καλάθι.
Μακάρι να προκύψει χημεία μεταξύ του Νικ και των συμπαικτών του, ο Εξάστερος σε αυτή την περίπτωση θα πάει για «μεγάλα ψάρια». Στον κάπτεν λείπει η εκτέλεση αλλά έχει άλλα καλά. Τρομερός αμυντικός, υψηλό μπασκετικό IQ, ικανός να δημιουργήσει ευνοϊκές καταστάσεις στο μισό γήπεδο, ορισμός του pick n roll άσου. Τον Πεδουλάκη ενδεχομένως να μην τον πειράζει που δεν έχει περιφερειακό σουτ, αφού με Μπουρούση, Φελντέιν, Νίκολς, Ρίβερς, Φώτση δεν θεωρεί πως χρειάζεται ν’ απλώσει περισσότερο το γήπεδο. Από την άλλη αποκλείεται να μην έχει στο βάθος του μυαλού του ότι για εννιά μήνες ο Καλάθης θα χρειαστεί βοηθό για να βγουν τ’ αμυντικά plays.
O Διαμαντίδης ακόμα και στα γεράματα λάτρευε να προστατεύει το καλάθι ακόμα κι αν αδυνατούσε να βάλει μεγάλη πίεση στην μπάλα, ήταν χρησιμότερος στην ομαδική άμυνα παρά την ατομική ενώ η αύρα του εξακολουθούσε να τρομάζει τους top gunners των ευρωπαϊκών γηπέδων. Ο Παππάς κι ο Τζέιμς δεν ξέρουμε κατά πόσο μπορούν ν’ αμυνθούν σε τοπ επίπεδο, με τις μπούκες τους σίγουρα θα δημιουργούν ανισορροπία στην αντίπαλη άμυνα όμως δεν λέει κάτι αν δέχεσαι πίσω όσα βάζεις μπροστά, το κατανοήσαμε πλήρως με τον Ραντούλιτσα τους περασμένους μήνες.
Με όσα έχει κάνει στον Παναθηναϊκό Superfoods ο προπονητής το προηγούμενο διάστημα έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη μας ότι τελικά θα βρει λύση στους κοντούς. Το μεγαλύτερο κατόρθωμα του (εκτός από τους τίτλους) είναι ότι «έστειλε» παίκτες στο ΝΒΑ (Παπαγιάννης) και στις κορυφαίες ομάδες (Ματσιούλις/Ρεάλ), δίπλα του εκτόξευσαν το κασέ τους Γκιστ, Λάσμε. Μπορεί να μην μιλά καλά αγγλικά, να είναι αντιτουριστικός, μα διαθέτει το άγγιγμα του Μίδα, προσεγγίζει σωστά το άθλημα, «κρατά» αποδυτήρια (βλέπουμε πως «σκίζεται» ο Παππάς που προ ετών είχε «σκοτωθεί» μαζί του), δεν διστάζει να μπει ασπίδα στους αθλητές του. Στα πλέι-οφ δεν κώλωσε να «την πει» στην εξέδρα του «Νίκος Γκάλης» για τις ασυναρτησίες που έσερνε στον Αντώνη Φώτση σχετικά με την μητέρα του, οι «κακές» χειρονομίες του έγιναν viral. Ο άνθρωπος είναι πολεμιστής, ποιος θα δεχόταν να οδηγήσει το καράβι στη μετά Ζοτς και Διαμαντίδη εποχή ή να στήσει από το μηδέν ένα σύνολο …Μάη μήνα για να διεκδικήσει πρωτάθλημα;
Σίγουρα το μπάσκετ που διδάσκει δεν διεκδικεί δάφνες θεάματος μα απ’ την στιγμή που του έλεγαν δούλεψε μ’ αυτό το (περιορισμένο) μπάτζετ κι αυτούς τους αθλητές ο άνθρωπος αφού είχε περιορισμό στο πως θα τον αφήσουν να «ζήσει», επέλεξε ο ίδιος τον τρόπο που θα «πεθάνει». Αφού ο Μπατίστ, ο Μαυροκεφαλίδης, ο Σοφοκλής, ο…Σανγκ Πινγκ δεν πηδούσαν πια εφημερίδα, αφού ο Ούκιτς ήταν «κουτσός» κι ο Παππάς δεν προσπαθούσε όπως ήθελε, αφού Χάντερ, Ραντούλιτσα, Ουίλιαμς, Χέινς δεν είχαν ιδέα τι σημαίνει ντέρμπι…φουλ άμυνα οι υπόλοιποι! Η ικανότητα να «πειράζει» το μυαλό των αντιπάλων, να οδηγεί τα παιχνίδια στον ρυθμό που πάντα τον εξυπηρετεί χαρακτηριζόταν από την ευχέρεια των γκαρντ ν’ ακολουθήσουν το πλάνο του. Θα μπορέσουν Παππάς/Μποχωρίδης να κάνουν το ξεπέταγμα; Πέρσι ο Καλάθης πάλευε διαρκώς με τα όριά του κάτω από αφόρητη αμφισβήτηση, ο άνθρωπος ακροβατούσε σε τεντωμένο σκοινί κι από κάτω δίχτυ προστασίας απλωνόταν μόνο όταν ο Κυπελλούχος νικούσε τον Ολυμπιακό. Το παιδί θα χρειαστεί βοήθεια, αναρωτιόμαστε αν αυτή έρθει από τα ξένα ή αν προκύψει από εσωτερική μεταγραφή.
