Είναι φανερό πως θα υπάρξει αλλαγή νοοτροπίας στην ομάδα. Μετά από σερί απουσίες από το φάιναλ φορ (επί Πεδουλάκη-Αλβέρτη ,πάντως, η ομάδα το πάλεψε και κέρδισε το χειροκρότημα για την προσήλωση της) το περσινό «σκούπισμα» (πρώτη φορά στα χρονικά) από σύλλογο με φανέλα ελαφριά σαν πούπουλο αποτέλεσε γερή φάπα που ξύπνησε πολλούς και τσίγκλησε τον εγωϊσμό της ιδιοκτησίας.
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είδε ότι με το άναρχο μπάσκετ Ιβάνοβιτς, Τζόρτζεβιτς προκοπή δεν γινόταν, χρειαζόταν αλλαγή πλάνου, ποιος καλύτερος να το σχεδιάσει από αυτόν που το 2012 άντεξε την ασήκωτη ταμπέλα του αντικαταστάτη κοτζάμ Ομπράντοβιτς; Ο Αργύρης Πεδουλάκης μπορεί ν’ αφήνει λυτά τα γκέμια στα φιλικά, να ενθαρρύνει τους αυτοσχεδιασμούς μα το χούι δεν φεύγει εύκολα, ο άνθρωπος είναι difensivegenius, ικανός να πείσει τους αθλητές του πως αν δεν πονέσουν στην άμυνα δεν θα κερδίσουντίτλους.
Μπορεί το κοινό στο ΟΑΚΑ να εκστασιάστηκε από τα τρίποντα του Νίκολς, την αλτικότητα του Τζέιμς, τις μπούκες του Παππά όμως ο σύρτης ασφαλείας που θα κουμπώσει εκτέλεση και προστασία του πράσινου καλαθιού είναι οι επιλογές στους ψηλούς. Μπουρούσης, Σίνγκλετον με 30 λεπτά στο παρκέ φτάνουν άνετα σε νταμπλ-νταμπλαριθμούς σε πόντους/ριμπάουντ, ενώ η παρουσία τους απελευθερώνει τον Γκιστ που δύο χρόνια -λόγω αδυναμιών Μπατίστα, Ραντούλιτσα, Κούζμιτς- αναγκαζόταν να χτυπιέται με τα αντίπαλα «πεντάρια». Ρίξτε μια ματιά στους τελικούς 2013 και 2014, πόσο πιο άνετα ένιωθε ο Τζέιμς με Λάσμε, Μαυροκεφαλίδη ν’ αναλαμβάνουν τα τελειώματα και το «ξύλο» στο ζωγραφιστό.
«Φώναζε» πως ένα καλό αμυντικό «πεντάρι» ήταν αδιαπραγμάτευτο για να βελτιωθεί η γενική εικόνα κι ο Σίνγκλετον είναι ότι πρέπει. Ο Αμερικανός είναι μια χαρά αμυντικός, με καλά χτισμένο κορμί, αξιοπρεπές τρίποντο μα ακόμα δεν έχει δοκιμαστεί σε μεγάλο επίπεδο πίεσης, η Λοκομοτίβ είναι παιδική χαρά μπροστά στον Εξάστερο. Τέτοιους παίκτες στο ξεκίνημά τους καλύτερα είναι να τους ξεκινάς από τον πάγκο όμως ο Αμερικανός μπορεί να γίνει «αντι-Λάσμε» ακόμα κι αν δεν κόβει ότι ίπταται όπως ο Γκαμπονέζος. Το πως θ’ ανταποκριθεί σε βάθος χρόνου θα φανερώσει πολλά για την τύχη που θα έχει ο Παναθηναϊκός Superfoodsστα δύσκολα μιας κι ο Μπουρούσης πρέπει να «κρύβεται» στην άμυνα, τα πόδια του ποτέ δεν τον βοηθούσαν σκεφτείτε τώρα που μεγάλωσε κιόλας.
Ο Πεδουλάκης γνωρίζει ότι η επίθεση είναι για τους φιλάθλους, για να πάει βαθιά στην Ευρωλίγκα θα χρειαστεί κόπια του ΠΑΟ 2012-2013, όπου η πεντάδα Διαμαντίδη-Μπράμου-Ματσιούλις-Γκιστ-Λάσμε θύμιζε τους σκληροτράχηλους Πίστονς στα 80ties! Μπορεί κανείς παίκτης (πλην του Καστοριανού) να μην έπαιρνε άριστα αλλά ο τρόπος που κινούνταν εκείνη η ομάδα μακριά από τη μπάλα, η απίστευτη φυσική της κατάσταση έστειλε τον πρωταθλητή Ευρώπης στο καναβάτσο μ’ ένα αξιοθαύμαστο 0-4 στα παιχνίδια που κρίνονταν κούπες! Από ομάδα δέκα μηνών με πετσοκομμένο μπάτζετ, έτσι; Απίστευτο! Το μόνιμο πρόβλημα του Μπαρτζώκα εκείνη την εποχή ήταν τα συνεχή ντουμπλαρίσματα που δεχόταν ο Σπανούλης με τον τελευταίο να επηρεάζεται από τις «βδέλες» που τον κυνηγούσαν σε σημείο να μην ευστοχεί ούτε σ’ ελεύθερα σουτ.
Εκείνη η σειρά θ’ αποτελέσει μπούσουλα για τον προπονητή που με Καλάθη, Γκιστ, Σίνγκλετον έχει παίκτες να πιέσουν στη μπάλα, αν μπορέσει να βρει τον αντίστοιχο «Μπράμο» στους κοντούς είναι βέβαιο ότι η ομάδα θα έχει μεγαλύτερη ισορροπία στο μέλλον.
🏀 Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο μπάσκετ
