Ο Νικ Καλάθης έχει μια δεδομένη αδυναμία, αυτή του μακρινού σουτ. Κάνει όλες τις άλλες δουλειές μέσα στο παρκέ, σχεδόν τέλεια, εντούτοις, όταν γίνεται κουβέντα για το μακρινό του σουτ, αρχίζει η μουρμούρα.
Κάτι αντίστοιχο ισχύει και στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, με τον Βίκτορ Ιμπάρμπο. Ο Κολομβιανός άσος, είναι ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, ωστόσο τα χαλάει στην τελική προσπάθεια.
Αν εξαιρέσει κανείς το ματς με τη Σταντάρ στη Λιέγη και αυτό στη Σουηδία με την ΑΙΚ, για τα προκριματικά του Europa, ο Ιμπάρμπο έχει χάσει τα… άχαστα.
Ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος, δεν είναι κακοί παίκτες στο σπορ του, ο καθένας. Η απάντηση είναι απλή. Ψυχολογία. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, η γκρίνια που δημιουργείται και κάποια αρνητικά αποτελέσματα, έχουν μπλοκάρει τους δύο παίκτες και είναι κάτι που πρέπει να ξεπεράσουν.
Τσαμπουκάς, πίστη και αυτοπεποίθηση στα τελειώματα τους, ακόμα και αν συνεχίζουν να αστοχούν. Πίστη και επιμονή, αυτό χρειάζεται.
