Δεν υπάρχει καμία κριτική να κάνεις γι’ αυτό το ματς. Δεν υπήρξε Παναθηναϊκός μέσα στο γήπεδο. 11 πράσινες φανέλες, που τις φορούσαν ποδοσφαιριστές οι οποίοι ξεφτίλισαν το βαρύ όνομα της ομάδας και άφησαν τον Ολυμπιακό να κάνει ό,τι θέλει. Ποδοσφαιριστές οι οποίοι μπήκαν στο γήπεδο για να διαμαρτυρηθούν, για να παίξουν ξύλο, για να τσακωθούν, αλλά όχι για να παίξουν ποδόσφαιρο.
Με τον Ολυμπιακό να παίζει ψηλά την άμυνα του, ο Παναθηναϊκός δεν έκανε τίποτα για να το εκμεταλλευτεί. Είχε μία μεγάλη ευκαιρία στο 20′ για να προηγηθεί, αλλά ο Λέτο καθυστέρησε τόσο πολύ που τον πρόλαβε ο Μποτία στο τετ α τετ και ένα λεπτό αργότερα… τελείωσε το ματς. Ο Ολυμπιακός κέρδισε κόρνερ, ο Μποτία με κεφαλιά έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα ανοίγοντας το σκορ και ο Παναθηναϊκός, όπως κάνει σχεδόν σε κάθε ματς όταν δέχεται πρώτος γκολ, έπεσε σαν χάρτινος πύργος. Οι παίκτες του δεν έκαναν τίποτα για να αλλάξουν την κατάσταση, δεν έβαλαν τη μπάλα κάτω, δεν ήταν συγκεντρωμένο. Δεν… ένιωθαν τίποτα. Ούτε σε ποιο γήπεδο παίζουν, ούτε ποιον έχουν απέναντι, ούτε πως έχαναν το πρωτάθλημα από Νοέμβρη μήνα.
Τέσσερα λεπτά μετά το 1-0 ήρθε και το δεύτερο γκολ, με τον Ελιονούσι να ολοκληρώνει την αντεπίθεση των γηπεδούχων πλασάροντας στα δίχτυα και στο 43′ ήρθε και τρίτο γκολ από τον Ιντέγε με κεφαλιά, έπειτα από εκτέλεση φάουλ, για να γράψει ένα από τα πιο ντροπιαστικά ημίχρονα στην ιστορία του Παναθηναϊκού. Το ότι στο δεύτερο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός ισορρόπησε τα πράγματα ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ. Ο Παναθηναϊκός είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΜΕΓΕΘΟΣ για να μένει ικανοποιημένος που εν τέλει έχασε μόνο με… 3-0 από τον Ολυμπιακό.
Στο 61′ ο Παναθηναϊκός είχε την ευκαιρία να μειώσει, όταν ο Βιγιαφάνιες κέρδισε πέναλτι, αλλά ο Λεντέσμα εκτέλεσε άουτ. Ένα πέναλτι που ακόμα κι αν έμπαινε, δεν θα άλλαζε τίποτα απ’ όλα τα παραπάνω. Ακόμα κι αν ο Παναθηναϊκός κατάφερνε να χάσει με 3-2, δεν θα άλλαζε απολύτως το παραμικρό. Ποδοσφαιριστές που αποδείχτηκαν λίγοι και ανίκανοι για μεγάλο ματς που κρίνει τίτλο και που ανάγκασαν έναν μεγάλο σύλλογο να γίνει αντικείμενο χλευασμού έπειτα από μόλις 45 λεπτά αγώνα.
Σ’ ένα ματς που έπρεπε να μπουν στο γήπεδο με το μαχαίρι στα δόντια, που έπρεπε να δώσουν απαντήσεις, να δώσουν χαρά στον κόσμο τους και να μπουν ξανά στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος, εκείνοι δεν έκαναν απολύτως ΤΙΠΟΤΑ. Όπως και ο προπονητής τους, ο οποίος κατέβασε μια ομάδα ανήμπορη, χωρίς ιδέες, χωρίς πλάνο, που για ακόμα μια φορά λύγισε μετά το πρώτο γκολ και για ακόμα μια φορά είδε παίκτες να γίνονται αλλαγή λόγω τραυματισμών.
Αν γι’ αυτή την κατάσταση φταίνε μόνο τα γήπεδα στο Κορωπί, τότε γιατί δεν έχει φύγει ΑΚΟΜΑ ο Παναθηναϊκός απ’ αυτά. Αν φταίει το τεχνικό τιμ, τότε γιατί δεν έχει αλλάξει ακόμα;