Κοντεύει να κλείσει μια εβδομάδα από τη μέρα που ο Παναθηναϊκός ουσιαστικά αποκλείστηκε από την Ευρώπη, ανήμπορος να πάρει την πρώτη του νίκη και δεχόμενος τρία γκολ μέσα στη Λεωφόρο από τη Σταντάρ Λιέγης. Τρεις μέρες μετά, ο Παναθηναϊκός έχασε με κάτω τα χέρια από τον Ολυμπιακό, δεχόμενος τρία γκολ σε ένα ημίχρονο και κάνοντας τον κόσμο του να φοβάται πως το… κοντέρ θα γράψει ακόμα περισσότερα.
Δύο «τριάρες» μέσα σε τρεις μέρες. Σε δύο ματς χωρίς αύριο. Για μια ομάδα που ομολογουμένως έχει ένα ρόστερ το οποίο σίγουρα είναι κατά πολύ καλύτερο και σαφώς πιο ποιοτικό από τα προηγούμενα χρόνια. Ένα ρόστερ που δεν είναι χειρότερο ΟΥΤΕ απ’ αυτό της Σταντάρ Λιέγης, ΟΥΤΕ απ’ αυτό του Ολυμπιακού. Κι όμως, το τελικό σκορ έγραψε… 0-6. Κι όμως, δεν… άνοιξε μύτη. Δεν βρέθηκε ούτε ένας άνθρωπος να αναλάβει μια ευθύνη, να βγει μπροστά και να έχει τη δύναμη να παραιτηθεί. Δεν ξέρω ποιος και δεν ενδιαφέρει και τόσο το ποιος. Αν θα είναι ο προπονητής, ο γυμναστής, ο τεχνικός διευθυντής, ο πρόεδρος, ο κηπουρός στο Κορωπί. Κάποιος, έστω για τα μάτια του κόσμου, έστω κι αν η παραίτησή του δεν γίνει αποδεκτή. Εκτός εάν στον Παναθηναϊκό θεωρούν πως μετά από δύο «τριάρες» μέσα σε τρεις μέρες είναι όλα καλά, η ζωή συνεχίζεται όπως πριν και απλά ήταν μια άτυχη στιγμή και συνεχίζουμε παρακάτω. Αν η νοοτροπία που υπάρχει είναι αυτή, δυστυχώς το καράβι θα βουλιάξει ακόμα περισσότερο.
Θα είναι καταστροφικό για τον Παναθηναϊκό να πέσει όλο το «ανάθεμα» πάνω στους ποδοσφαιριστές. Σαφώς και φέρουν τεράστια ευθύνη για τις δύο απανωτές «ξεφτίλες» του συλλόγου εντός αγωνιστικού χώρου. Άλλωστε, εκείνοι κλωτσάνε τη μπάλα στην τελική. Εκείνοι, όμως, δεν ευθύνονται για το γεγονός πως προπονούνται σε γήπεδα που είναι ακατάλληλα όχι μόνο για έναν μεγάλο σύλλογο, αλλά ακόμα και για ομάδα που μάχεται για την παραμονή. Ούτε ευθύνονται για το ποιος αποφάσισε να παίξει ο Μπεργκ την Πέμπτη και να λείψει την Κυριακή. Ευθύνονται γιατί δεν αντέδρασαν καλά σε κάτι που μόνοι τους ομολογούν πως είχαν δουλέψει (στημένες φάσεις στο Καραϊσκάκη), γιατί λύγισαν και πάλι μετά το πρώτο γκολ που δέχτηκαν, γιατί μπήκαν στο γήπεδο πρώτα για να διαμαρτυρηθούν, να τσακωθούν, να αρπαχτούν και μετά για να παίξουν ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο και ο πρωταθλητισμός, όμως, δεν απαιτούν μονάχα μια καλή ντρίπλα, ένα όμορφο γκολ, μια κάθετη πάσα και μια σωστή αντίδραση στην επίθεση του αντιπάλου. Ο πρωταθλητισμός είναι καθημερινή δουλειά ΟΛΩΝ σε έναν σύλλογο όπως ο Παναθηναϊκός. Αν δεν προπονείσαι σε σωστό γήπεδο, πως θα γίνεις πρωταθλητής. Αν δεν έχεις δίπλα σου μια δόξα του συλλόγου για να σε χτυπήσει στην πλάτη πριν μπεις στο γήπεδο, πως θα γίνεις πρωταθλητής. Αν δεν υπάρξει κάποιος να σου βάλει χοντρό χέρι στα αποδυτήρια όταν τρως τρία γκολ στο ημίχρονο απ’ τον αιώνιο αντίπαλο, πως θα αντιδράσεις. Αν ο ίδιος ο πρόεδρος λέει στους οπαδούς «τα παιδιά προσπάθησαν όσο μπορούσαν» (αν αυτό μπορούν, τότε αλίμονο μας), τότε πως αυτά τα παιδιά θα παίξουν διαφορετικά στο επόμενο ντέρμπι και θα κάνουν πρωταθλητισμό;
Ο Παναθηναϊκός παραμένει σε μια κατάσταση άρρωστη, που αυτή τη στιγμή μοιάζει μη αναστρέψιμη. Ο κόσμος είναι στα κάγκελα και καχύποπτος απέναντι σε κάθε κίνηση. Για παράδειγμα, ελάχιστοι γνωρίζουν τον Σπύρο Βλάχο, τη δουλειά που αυτός έχει κάνει τα χρόνια που βρίσκεται στην ομάδα, τα «σκαλοπάτια» που ανεβαίνει μέρα με τη μέρα. Δεν είναι υποχρεωμένοι να τον γνωρίζουν. Υποχρεωμένη είναι η ΠΑΕ να φτιάξει το προφίλ του ανθρώπου που τοποθετεί σε ρόλο… επιβλέπων για λογαριασμό της εντός της ομάδας. Όπως και να του το παρουσιάσεις του οπαδού, ο τελευταίος θα αναρωτηθεί «ποιος είναι ο Σπύρος Βλάχος και τι θα μπει στον Μπεργκ;». Και δεν θα έχει άδικο. Αν η ΠΑΕ είχε φροντίσει να επικοινωνήσει όλο το προηγούμενο διάστημα ποιος είναι και τι δυνατότητες έχει ο πρόεδρος της Παναθηναϊκής Συμμαχίας, τότε η κίνησή της ίσως να ακουγόταν διαφορετικά στ’ αυτιά του κόσμου. Αμφιβάλλω, ωστόσο, ακόμα και για το αν ο περισσότερος κόσμος γνώριζε πως ο Βλάχος είναι πρόεδρος της Παναθηναϊκής Συμμαχίας.
Μοιάζει ο Παναθηναϊκός, τρεις μέρες μετά από μια μαύρη βραδιά, να εξακολουθεί να βρίσκεται σε κατάσταση «άρρωστη» και να προσπαθεί να τη γλιτώσει με παυσίπονα, την ώρα που φαίνεται να χρειάζεται εγχείρηση. Επικοινωνεί πως θα έρθει τεχνικός διευθυντής, αλλά λίγες ώρες μετά βγάζει πως δεν έρχεται. Κρίνεται ο Στραματσόνι από αγώνα σε αγώνα, αλλά θα δώσει και συνέντευξη Τύπου μαζί με τον Ζιλμπέρτο Σίλβα. Προπονητές προτείνονται σωρηδόν, όμως η ομάδα έχει προπονητή και δεν ψάχνει. Οι παίκτες θα τιμωρηθούν, αλλά όχι με πρόστιμο γιατί δεν προβλέπεται τέτοιο για κακή εμφάνιση. Τότε με τι θα τιμωρηθούν; Κι όλα αυτά τη στιγμή που αρκετός κόσμος βρίσκεται στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, αλλά ο περισσότερος πλέον κάνει κάτι ακόμα χειρότερο: αδιαφορεί. Γυρίζει την πλάτη και είναι έτοιμος να μην ασχοληθεί ξανά.
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο
