Οι συναντήσεις του Παναθηναϊκού με τη Μακάμπι ανέκαθεν «κουβαλούσαν» μια ιδιαίτερη «αύρα». Ιδιαίτερα στις αρχές της δεκαετίας των 00’s, η «ομάδα του λαού» αποτέλεσε το «alter ego» των «πρασίνων» σε δύο συνεχόμενους ευρωπαϊκούς τελικούς.
Το βράδυ της Παρασκευής, το παρκέ του ΟΑΚΑ θα κοσμήσουν δύο ομάδες οι οποίες μετρούν αθροιστικά δώδεκα ευρωπαϊκά τρόπαια, συγκατοικώντας στην τρίτη θέση της σχετικής λίστας πίσω από τις Ρεάλ (9) και ΤΣΣΚΑ Μόσχας (7). Ο λόγος αυτός αρκεί ώστε να δώσει μια ιδιαίτερη αίγλη στην επικείμενη αναμέτρηση, έστω κι αν αυτή τη φορά δεν διακυβεύεται κανένας τίτλος από το αποτέλεσμά της.
Ωστόσο, θα έλεγε κανείς πως η «λάμψη» που εξέπεμπε η σχεδόν «ισόβια» πρωταθλήτρια του Ισραήλ, έχει αρχίσει να ξεθωριάζει, ιδίως μετά την τελευταία διετία, η οποία ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς αλλά στην πορεία αποδείχθηκε καταστροφική.
Την άνοιξη του 2014, χάρη στις μαεστρικές «πινελιές» του Ντέιβιντ Μπλατ από την άκρη του πάγκου, η ομάδα επέστρεφε στον ευρωπαϊκό «θρόνο» μετά το 2005. Η εξέλιξη του Final-4 του Μιλάνου ήταν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των Ισραηλινών, οι οποίοι ξεπέρασαν το εμπόδιο της ΤΣΣΚΑ Μόσχας στον ημιτελικό και χρειάστηκαν την παράταση για να υποτάξουν και τη Ρεάλ Μαδρίτης στον μεγάλο τελικό.
Η κατάκτηση της Ευρωλίγκας δημιούργησε όνειρα και φιλοδοξίες για την οριστική επιστροφή της Μακάμπι στην ενεργή ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ, όμως τα πράγματα έμελλε να εξελιχθούν πολύ διαφορετικά. Η απομάκρυνση του «πρωτεργάτη» των επιτυχιών, Μπλατ, από την τεχνική ηγεσία έπειτα από την κατάκτηση του τρέμπλ εκείνης της σεζόν έφερε τους πρώτους «τριγμούς».
Από την αμέσως επόμενη σεζόν, οι «κίτρινοι» κατόρθωσαν να δημιουργήσουν μια σειρά από πρωτόγνωρα και αρνητικά ρεκόρ, τα οποία συνιστούν το «ναδίρ» αυτής της μεγάλης ομάδας. Στην Ευρώπη, ο σύλλογος δεν μπόρεσε να προκριθεί από τη φάση των «16» για πρώτη φορά στην ιστορία του, ενώ την επόμενη χρονιά, αποχαιρέτησε τη διοργάνωση από νωρίς, έχοντας ρεκόρ 4-6 στη regular season. Ο υποβιβασμός της στο Eurocup, ήταν φανερό πως δεν της έδινε κίνητρα και η πορεία της σταμάτησε στη φάση των «32».
Παρόμοια «σοκαριστικά» αποτελέσματα για εκείνη έλαβαν χώρα και εντός Ισραήλ, καθώς η «ισόβια» πρωταθλήτρια έμεινε μακριά από τους τίτλους για δύο συνεχόμενες σεζόν. Την τελευταία φορά που συνέβη κάτι τέτοιο, ήταν τη δεκαετία του ’70. Τα δύο Κύπελλα Ισραήλ που κατέκτησε την «πονεμένη» διετία 2015-2016, ήταν για εκείνη μια μικρή παρηγοριά.
Φέτος, ο πρόεδρος Μιζράχι σήμανε την περίοδο αναγέννησης της έκπτωτης βασίλισσας του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Η παρέα του Γκάουντλοκ, του Οχαγιόν, του Ουίμς και του Αλεξάντερ φιλοδοξεί να αφυπνίσει την «κοιμώμενη» αίγλη του συλλόγου, στοχεύοντας στην καλύτερη δυνατή πορεία εφέτος και την περαιτέρω ισχυροποίησή του από την επόμενη σεζόν.
Το «χτίσιμο» της νέας Μακάμπι απαιτεί υπομονή και έπειτα, ο χρόνος θα δείξει εάν τελικά μπορέσει να φανεί ο δρόμος της «επιστροφής» για την ομάδα των έξι ευρωπαϊκών τίτλων….
