Τερματοφύλακας. Καλός τερματοφύλακας. Φύλακας – άγγελος της – εκάστοτε – ομάδας του. Δεν προέκυψε ποτέ δεύτερη σκέψη στο μυαλό του. Δεν υπήρξε απ’ τα παιδιά που ονειρεύονταν να σκοράρουν και να τρέχουν στην εξέδρα. Μια καλή επέμβαση, μια επιτυχημένη έξοδος, ένα face to face με τον αντίπαλο επιθετικό. Αυτά ήταν τα όνειρά του. Και η καθιέρωση σε μια μεγάλη ομάδα. Καλή ώρα, όπως τον Παναθηναϊκό. Ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος μόλις ξεκίνησε. Και μοιάζει αποφασισμένος να… τρέξει προς την καθίερωση. Το Panathinaikos24.gr σας τον παρουσιάζει
«Γερμανοτραφής» και «ελληνόψυχος»
Ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος αποτελεί ένα τυπικό παιδί μεταναστών στο εξωτερικό. Ο γιός του Επαμεινώνδα και της Παρασκευής γεννήθηκε (26/4/94) και μεγάλωσε στη Στουτγκάρδη της Γερμανίας. Ως γνήσιο «τέκνο» των 90’s είχε τη δυνατότητα να μεγαλώσει σε μια πόλη, σε ένα περιβάλλον το οποίο διέφερε κατά πολύ από εκείνο που πρωτοσυνάντησαν οι πρώτοι Έλληνες μετανάστες στην πρωτεύουσα του κρατιδίου της Βάδης-Βυρτεμβέργης στις αρχές της δεκαετίας του ’40.
Εκείνος, μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του δεν χρειάστηκε να «κουβαλήσουν» την ταμπέλα του «γκασταρμπάιτερ», μεγαλώνοντας στην εποχή του ίντερνετ, των αυτόματων μηχανών και της άπλετης διάδοσης της πληροφορίας. Ίσως να μην του λένε και πολλά τα τραγούδια του Καζαντζίδη, σήμα κατατεθέν του πρώτου μεταπολεμικού κύματος των Ελλήνων μεταναστών.
Παρόλα αυτά, ο νεαρός πορτιέρο του Παναθηναϊκού με τη βοήθεια των γονιών του αλλά και την έμμεση επιρροή των υπολοίπων 10.000 συμπατριωτών μας, μεταναστών πρώτης, δεύτερης και τρίτης γενιάς οι οποίοι ζουν στη Στουτγκάρδη, κράτησε ζωντανή την επαφή του με την Ελλάδα. Τρανή απόδειξη είναι η άριστη γνώση και ο χειρισμός της μητρικής του γλώσσας.
«Εγώ θα κάτσω τέρμα…»
Ο «Όντι», όπως τον φωνάζουν χαϊδευτικά στη Γερμανία, ανατράφηκε σε ένα περιβάλλον το οποίο του παρείχε όλα τα αγαθά, από τη στιγμή που αποφάσισε πως θέλει να γίνει ποδοσφαιριστής. Ή καλύτερα, τερματοφύλακας, λόγω του ψηλού αναστήματός του που έγινε εμφανές από μικρή ηλικία.
Με το ποδόσφαιρο γνωρίστηκε «τυπικά» από το 2002 σε ηλικία οκτώ χρονών, όταν και πέρασε τις «πύλες» των ακαδημιών της Στουτγκάρδης, τις οποίες και ανέβηκε «σκαλί το σκαλί» μέχρι την ανδρική ομάδα, δεκατρία χρόνια αργότερα. Ο πιτσιρικάς Οδυσσέας μεγάλωνε εντός των τειχών της VfB η οποία έθετε τα πρώτα στέρεα βήματα της εξέλιξής της.
«Εγώ εκπαιδεύομαι στη θέση από την ηλικία των έξι χρόνων. Με κανονικό προπονητή και σε πραγματικές συνθήκες. Εννοείται ότι παίζαμε σε μικρά τέρματα και σε περιορισμένο χώρο, αλλά ήταν τα ίδια ακριβώς που κάνουμε και σήμερα. Μόνον η ένταση και ο χρόνος που διαρκούσαν οι προπονήσεις άλλαξαν».
Η ομάδα της γενέτειράς του πραγματοποιούσε εκείνη την περίοδο το πρώτο μεγάλο της άλμα στη νέα χιλιετία, συμμετέχοντας μάλιστα στους ομίλους του Champions League εκεί όπου συναντήθηκε μάλιστα και με τον Παναθηναϊκό.
Δύο επιλογές στη «ζυγαριά»…
Πολλές φορές, τα ρητά που επαναλαμβάνονται υιοθετούν τον χαρακτήρα των βαρετών και ενίοτε ψυχαναγκαστικών κλισέ, όπως αυτό που αναφέρει πως «η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της» κι όταν αυτά αναθρέφονται αλλού, τότε συνηθίζει είτε από άγνοια είτε από επιλογή να μη γυρίσει καν να τα κοιτάξει.
Έτσι, το παραπάνω ρητό βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στην ιστορία του Οδυσσέα Βλαχοδήμου, ο οποίος παράλληλα με τη θητεία του στα «τσικό» της Στουτγκάρδης, καθιερωνόταν στα αντίστοιχα τμήματα των υποδομών της «Nationalmannschaft». Από τις δύο συμμετοχές του στην Εθνική Γερμανίας Κ15 έφτασε να μετρά 22 στην Κ17 και 11 στην Κ19.
Τα χρόνια που μεσολάβησαν μεταξύ του 2005 και του 2012, ο «Όντι» ανδρωνόταν και μάθαινε τα μυστικά της θέσης του στη χώρα την οποία γεννήθηκε. Την ίδια περίοδο, στην Ελλάδα, οι πάντες αγνοούσαν την ύπαρξη του. Μονάχα όταν κρέμασε στο στήθος του το αργυρό μετάλλιο και το χάλκινο μετάλλιο στο Euro και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2011 άρχισε στα «καθ ημάς» να «σηκώνεται» ένας μικρός… κουρνιαχτός γύρω από το όνομά του και εν τέλει την παρουσία του.
Ο ίδιος ωστόσο, φρόντισε λίγο μετά τις επιτυχίες του να υπεραμυνθεί της επιλογής του να φορέσει το γερμανικό εθνόσημο, εν αντιθέσει με τον αδερφό του Παναγιώτη, ο οποίος επέλεξε αυτό της Ελλάδας: «Η Στουτγάρδη από την αρχή έδειξε ότι θέλει να γίνω Γερμανός. Εχω γεννηθεί εδώ και η βασική γλώσσα επικοινωνίας που χρησιμοποιώ καλύτερα είναι η γερμανική. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχασα τον πατριωτισμό μου, ούτε την ταυτότητα της οικογένειάς μου. Ποδοσφαιρικά όμως ήταν η καλύτερη επιλογή. Υπάρχει και ο νόμος της FIFA, που μέχρι κάποια ηλικία επιτρέπει αλλαγή. Μέχρι τότε έχουμε καιρό, μικρός είμαι ακόμη, αλλά επαναλαμβάνω, δεν είμαι εγώ που αποφασίζω».
Ο νεαρός Οδυσσέας έπρεπε να σκεφτεί πλέον ως ώριμος άνδρας ζυγίζοντας εν τέλει ακριβοδίκαια τα υπέρ και τα κατά των δύο διαθέσιμων επιλογών του. Ο ίδιος δεν μπορούσε παρά να σταθεί ευγνώμων στην Γερμανία η οποία τον ανέθρεψε ποιοτικά, δίνοντας του την ευκαιρία να κυνηγήσει επί ίσοις όροις το όνειρό του. Παράλληλα όμως, υπήρχε και η συναισθηματική πλευρά του που επέμενε να μην κλείσει εντελώς την «πόρτα» της Ελλάδας.
Ντεμπούτο στα 21
Μοιραία, οι εμφανίσεις του με τα μικρά κλιμάκια της Εθνικής Γερμανίας τον έφεραν στο προσκήνιο. Η περίοδος «εκμάθησης» είχε γι αυτόν τελειώσει και στα 18 του προβιβάστηκε μετ’ επαίνων στη δεύτερη ομάδα της Στουτγκάρδης, η οποία αγωνιζόταν τότε στην τρίτη κατηγορία της χώρας. Ο «Όντι» πλησίαζε με αργά και σταθερά βήματα την ιδιότητα του επαγγελματία ποδοσφαιριστή.
Την τριετία 2012-2015, ο Βλαχοδήμος γινόταν… άντρας με τη δεύτερη ομάδα της πόλης του στο απαιτητικό πρωτάθλημα της τρίτης κατηγορίας, μετρώντας συνολικά 68 συμμετοχές κάτω από τα γκολπόστ. Οι εμφανίσεις του επιβεβαίωναν την πεποίθηση του προέδρου της γερμανικής Ομοσπονδίας, Ματίας Ζάμερ, πως προορίζεται για βασικός τερματοφύλακας των «Πάντσερ» στο άμεσο μέλλον.
Παράλληλα, το καλοκαίρι του 2013 άρχισαν να έρχονται και οι κλήσεις στην πρώτη ομάδα. Ο Οδυσσέας γνώριζε πως η ευκαιρία για το επίσημο ντεμπούτο του στην Bundesliga δεν θα αργούσε, ωστόσο ο ίδιος είχε την οξύνοια να περιμένει καρτερικά, δουλεύοντας νυχθημερόν πάνω στις αδυναμίες του.
«Είμαστε σίγουροι όλοι στην ομάδα ότι σε λίγα χρόνια θα μας κάνει υπερήφανους. Εχουμε αρνηθεί κατηγορηματικά προτάσεις από το εξωτερικό, παρά το γεγονός ότι τα χρήματα που μας προσφέρουν είναι εξωπραγματικά για την ηλικία του. Είναι επίσης ιδιαίτερα τιμητικό για τη Στουτγάρδη το γεγονός ότι είναι ο βασικός τερματοφύλακας της Εθνικής Γερμανίας στην ομάδα των νέων. Ο Οδυσσέας έχει ενώσει μέσα του το ελληνικό ταμπεραμέντο με την πειθαρχία που διακρίνει τους Σβάμπεν και αυτό θα είναι πολύ καλό στη ζωή του. Εμείς θα τον στηρίζουμε και τα αποτελέσματα θα τα δούμε μέσα στα γήπεδα», δήλωνε γεμάτος καμάρι ο πρόεδρος της Στουτγκάρδης, Έρβιν Στάουντ.
Μια του «κλέφτη», δυο του «κλέφτη», έντεκα και.. εγένετο ντεμπούτο! Στις 29 Αυγούστου του 2015 η Στουτγκάρδη φιλοξενούσε την Άιντραχτ και τα πράγματα δεν πήγαιναν καθόλου καλά για τους γηπεδούχους. Στο 67ο λεπτό της αναμέτρησης, ο βασικός γκολκίπερ της ομάδας, Μίτσελ Λάνγκερακ αποβάλλεται. Ο τότε προπονητής Τσόρνιγκερ ρίχνει μια γρήγορη ματιά στον πάγκο, κοιτά τον Βλαχοδήμο και του κάνει νεύμα να σηκωθεί για ζέσταμα…
Έτσι κυλούν τα πράγματα στο ποδόσφαιρο. Μία άτυχη στιγμή ενός μπορεί να εξελιχθεί στο «τυχερό» ενός άλλου. Ο Βλαχοδήμος πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στα «σαλόνια», χωρίς ωστόσο να καταφέρει να αποσοβήσει την ήττα της ομάδας του…
Έκτοτε, ο «Όντι» καθιερώθηκε ως αναπληρωματικός και κατάφερε να αγωνιστεί άλλες δύο φορές στη βασική ενδεκάδα. Αλλά, όπως είπαμε, το ποδόσφαιρο εκτός από ταλέντο θέλει και γερά αποθέματα τύχης, τα οποία δεν διέθετε η Στουτγκάρδη που τότε παρέπαιε. Η αλλαγή της σκυτάλης στην τεχνική ηγεσία, από τον Τσόρνιγκερ στον Κράμυ σήμανε την αρχή του τέλους της θητείας του Βλαχοδήμου στη Γερμανία…
Όπου Οδυσσέας και… νόστος!
Ο Γιούργκεν Κράμυ ανέλαβε τις τύχες της Στουτγκάρδης λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2015. Μέσα στις άμεσες προτεραιότητές του ήταν και ένα γερό «ξεσκαρτάρισμα» του ρόστερ, μεσούσης της περιόδου, ώστε η ομάδα να ξεφύγει από την «δίνη» του υποβιβασμού. Από τη «λαίλαπα» των μαζικών αποχωρήσεων δεν γλίτωσε ούτε το γνήσιο «τέκνο» της ομάδας, ο άνθρωπος που ζούσε και μεγάλωνε στον συγκεκριμένο σύλλογο από τα οκτώ του χρόνια.
Η «αυγή» του 2016 βρήκε τον Βλαχοδήμο δίχως ομάδα, αλλά όπως αναφέρει άλλο ένα κουραστικό κλισέ: «κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις». Την ίδια ώρα που ο Οδυσσέας έψαχνε τον επόμενο σταθμό της καριέρας του, ο αδερφός του Παναγιώτης, ο οποίος μετρούσε ήδη κάποια χρόνια στην Ελλάδα υπέγραφε συμβόλαιο συνεργασίας με τον Παναθηναϊκό.
Οι «πράσινοι» βρίσκονταν τότε υπό το καθεστώς του πρώτου ολικού «ρεκτιφιέ» της εποχής του Αντρέα Στραματσόνι, ο οποίος δεν δίστασε να καλωσορίσει μια… καραβιά παίκτες στα μέσα του χειμώνα, σε μια από τις πιο «οργασμικές» μεταγραφικές περιόδους στην ιστορία του συλλόγου. Ανάμεσα στους πολυάριθμους νεοσύλλεκτους ήταν και ο Οδυσσέας του οποίου η «μοίρα» επεφύλασσε την επιστροφή στην πατρίδα του.
Η προοπτική του Παναθηναϊκού ήταν για εκείνον μια «μεσοβέζικη» κατάσταση. Ο ερχομός του στο Κορωπί ναι μεν συνοδεύτηκε από πολλά κολακευτικά λόγια για το ταλέντο του, όμως ο Λουκ Στιλ φάνταζε αμετακίνητος από τη θέση «1» εκείνη την περίοδο. Ωστόσο, η διάρκεια του συμβολαίου που υπέγραψε ο 22χρονος πορτιέρο με τους «πράσινους» (έως το 2019) του έδινε περιθώριο να δουλέψει όσο περισσότερο γίνεται και να κάνει τις δικές του προσπάθειες για καθιέρωση.
Οι τρεις «πράσινες» συμμετοχές
Ο Αντρέα Στραματσόνι έδωσε εν τέλει την ευκαιρία στον Βλαχοδήμο να αποδείξει έμπρακτα τι αξίζει. Στις 4 Μαρτίου του 2016, οι «πράσινοι» υποδέχονταν τη Βέροια τρεις «στροφές» πριν τη λήξη της κανονικής περιόδου του πρωταθλήματος.
Η «παρθενική» του εμφάνιση με τον Παναθηναϊκό λίγο έλειψε να εξελιχθεί σε φιάσκο καθώς οι Ναζλίδης (25′) και Μελικιώτης (58′) απειλούσαν εμφανώς με το «διπλό». Χρειάστηκε η παρέμβαση του Αργεντινού Λέτο, ο οποίος μετέτρεψε σε νικηφόρο το ντεμπούτο του «Γερμανού», δίνοντας τη νίκη στους γηπεδούχους με 3-2.
Έκτοτε, χρειάστηκε να περάσουν επτά μήνες ώστε εκείνος να ξαναβάλει τα γάντια του βασικού. Στις 27 Οκτωβρίου, ο Παναθηναϊκός αντιμετώπιζε τον Ηρακλή στη Λεωφόρο, για την πρώτη αγωνιστική του Κυπέλλου. Το τελικό 0-0 μετατόπισε, όπως ήταν φυσικό, τα φώτα της δημοσιότητας στην δύστοκη επίθεση της ομάδας, η οποία απώλεσε πάνω από 15 ευκαιρίες για γκολ.
Το βράδυ της Κυριακής όμως όλα φάνταζαν αλλιώς. Ο σύλλογος κλήθηκε να σηκωθεί εν μία νυκτί από τον λήθαργο στον οποίο είχε περιπέσει από τις αρχές Οκτώβρη. Ο Καρίμ Ανσαριφάρντ λίγο έλειψε να τον «στείλει» στην κόλαση, αλλά η παρέμβαση του Βιγιαφάνιες, τον επανέφερε στη ζωή μεν, αλλά υπό μηχανική υποστήριξη δε.
Νέα Σμύρνη ή νέα… εποχή;
Ο Βλαχοδήμος ήταν εκεί. Δήλωσε το «παρών». Επενέβη όπου χρειάστηκε, αποδεικνύοντας στον Ιταλό προπονητή του πως όταν ο Άγγλος είναι… ασθενής (Στιλ), χρειάζεται η επέμβαση ενός Γερμανού ώστε να επανέλθει η ροή σε μια «κανονικότητα» αλλά και η «πινελιά» ενός Αργεντινού για να αποδειχθεί πως έστω και στο «παρα πέντε» υπάρχουν ψήγματα ζωής.
«Τώρα δεν είναι ώρα για πολλά λόγια, πρέπει να δουλέψουμε σκληρά και να τα δώσουμε όλα για να κερδίσουμε την επόμενη αναμέτρηση», ανέφερε μετά το τέλος του παιχνιδιού.
Στη Νέα Σμύρνη ο Βλαχοδήμος ήταν ένας από αυτούς. «Γκασταρμπάιτερ» αν και λίγο ψαρωμένος στην αρχή, αλλά σωτήριος όταν και όπου χρειάστηκε. Το αν η αναμέτρηση της Κυριακής σημάνει την απαρχή της εποχής Βλαχοδήμου, αυτό ουδείς το γνωρίζει. Σίγουρα όμως, ο μικρός φαντάζει έτοιμος να διεκδικήσει ό,τι του αναλογεί…
Save
Save
Save
