Οκ, θα συμφωνήσουμε πως ο Παναθηναϊκός δε σκότωσε και κάνα θηρίο. Η Γαλατά είναι μια ομάδα που «επιπλέει» στα χαμηλά πατώματα της βαθμολογίας, εντούτοις αν δεν προσεχθεί, μπορεί να κάνει ζημιές, κυρίως στην έδρα της βέβαια.
Το ζήτημα όμως, δεν ήταν ο αντίπαλος του Παναθηναϊκού (σαφώς και παίζει το ρόλο του και αυτό), αλλά ο ίδιος ο Παναθηναϊκός. Μετά τη σφαλιάρα από την Μπαρτσελόνα, όπου η ήττα ήταν αυτό που πόνεσε λιγότερο (κυρίως η εμφάνιση ήταν αυτό που προβλημάτισε), ο Πασκουάλ και οι παίκτες του, έψαχναν μια αντίδραση, ένα τρόπο να βγάλουν από μέσα τους, ό,τι αρνητικό κουβαλούσαν όλη την προηγούμενη εβδομάδα. Και η αλήθεια είναι πως τα κατάφεραν και με το παραπάνω.
Ο μπασκετικός Παναθηναϊκός, όπως αναφέρει και ο πρόλογος του κειμένου, αποτελεί μια όαση στην έρημο της ψυχής των απανταχού Παναθηναϊκών. Το ποδόσφαιρο του συλλόγου «βαλτώνει» ολοένα και περισσότερο και ο Ερασιτέχνης, άμεσα εξαρτημένος από την ΠΑΕ, προσπαθεί (με όλη του την ψυχή), αλλά δυσκολεύεται πολύ, παρότι η φετινή χρονιά έχει ξεκινήσει καλύτερα σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν (αναφέρομαι στα ομαδικά αθλήματα).
Ο κόσμος δείχνει να έχει γυρίσει σιγά-σιγά την πλάτη του στο ποδόσφαιρο, απογοητευμένος, ξενερωμένος και οργισμένος (για πολλούς και διάφορους λόγους). Το μπάσκετ κρατά ακόμα ψηλά τη σημαία, παρότι δεν βρίσκεται στην ακμή του, αλλά η προσπάθεια που γίνεται, αξίζει περισσότερης συμπαράστασης και βοήθειας από τον κόσμο.
Πάμε και στο αγωνιστικό… Απόψε οι «πράσινοι» πήραν βασικά, αυτό που έπρεπε. Η νίκη ήταν επιβεβλημένη και απαραίτητη. Ο Παναθηναϊκός αντέδρασε μετά το χαστούκι από την Μπαρτσελόνα, δούλεψε πολύ όλη την εβδομάδα με αποτέλεσμα, ο Τσάβι Πασκουάλ να έχει την ευκαιρία να ενσωματώσει ακόμα περισσότερο τους Γκάμπριελ και Τζέιμς.
Αμφότεροι οι Αμερικανοί έπαιξαν καλά, αφού όμως ο Νικ Καλάθης τους είχε απαλλάξει από κάθε άγχος, «καθαρίζοντας» το ματς, παρέα με τον «πολύ», Κρις Σίνγκλετον.
Ο αρχηγός των «πράσινων» συνεχίζει τις εξαιρετικές εμφανίσεις, οδηγεί τον Παναθηναϊκό, παίζοντας και λειτουργώντας ως ηγέτης, έχει διάρκεια στο παιχνίδι του-κάτι που οφείλεται και στις ανάσες που πλέον παίρνει ελέω Τζέιμς-και μαζί με τους Σίνγκλετον-Ρίβερς, αποτελεί την αιχμή του «εξάστερου».
Η εικόνα του Παναθηναϊκού ήταν πολύ καλή, ανεξάρτητα αντιπάλου, οι παίκτες έβγαλαν διάθεση και όρεξη, έτρεξαν το γήπεδο, διάβασαν τις αδυναμίες του αντιπάλου και γενικά πήραν άριστα σε πολλούς τομείς.
Όμως τα δύσκολα, ξανάρχονται… Η Φενέρ έρχεται έχοντας βρει τον καλό της εαυτό, σε ένα ντέρμπι που αν πάρει ο Παναθηναϊκός θα κάνει μεγάλο βήμα για να παγιωθεί κοντά στην τετράδα, αποκτώντας απόσταση από τις ομάδες του λεγόμενου «δεύτερου γκρουπ».
ΥΓ.1: Ο Παναθηναϊκός έχει νικήσει τον Ομπράντοβιτς σε όλες τις αναμετρήσεις στο ΟΑΚΑ, από το 12΄και μετά. Η νίκη της επόμενης εβδομάδας, θα είναι η σημαντικότερη απ’ όλες όσες προηγήθηκαν.
ΥΓ.2: Ο Κένι Γκάμπριελ έδειξε απόψε λίγα πράγματα από αυτά που μπορεί να κάνει. Λίγο περισσότερη συγκέντρωση και περισσότερο «κοντρόλ» του ενθουσιασμού του. Καλό το θέαμα, σε όλους αρέσει, αλλά η νίκη μετράει.
ΥΓ.3: Ο Μάικ Τζέιμς είπε πως βρίσκεται ακόμα στο 50% και έτσι είναι. Όταν φτάσει στο 100%, ο Παναθηναϊκός θα έχει το καλύτερο transition παιχνίδι στην Ευρωλίγκα.
ΥΓ.4: Ο κόσμος παρότι δεν ήταν πολύς στο ΟΑΚΑ, τον χάρηκε με την ψυχή του. Η 4η περίοδος ήταν «γιορτή», όλο το γήπεδο στο πόδι με τραγούδι και χειροκρότημα. Έβλεπες παντού χαμόγελα. Αξίζει να έρθουν και άλλοι να συμπαρασταθούν σε αυτή την ομάδα.
