Αν μη τι άλλο, ο Παναθηναϊκός την εφετινή σεζόν είχε συνηθίσει να συμμετέχει σε ένα πλήθος «ταινιών» τρόμου, το οποίο μέχρι στιγμής δεν του έβγαινε και τόσο «στα μέτρα του».
Μπορεί στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων να προσπάθησε μέχρι τελευταίας… ρανίδας να «επιζήσει» από τις δοκιμασίες που του τύχαιναν στο διάβα του, αλλά το τελικό πόρισμα, ο επίλογος των «θρίλερ» τον κατέτασσε στην κατηγορία του «θύματος» ενώ θα μπορούσε άνετα να ανήκει στην άλλη πλευρά.
Στη Μόσχα «πούλησε» πολύ ακριβά το «τομάρι» του προτού υποκύψει… φυσιολογικά στις βουλές της «αρκούδας». Στην Πόλη έδειχνε πως ήταν ικανός να πάρει ό,τι του αναλογούσε αλλά «αυτοτραυματίστηκε» από τις δικές του επιλογές και εν τέλει τέθηκε νοκ-άουτ μετά από δύο παρατάσεις. Στη Μαδρίτη δε, είχε στριμώξει στα «σκοινιά» τη Ρεάλ, την είχε φέρει σε οριακό σημείο αλλά δίστασε να της δώσει το τελειωτικό «χτύπημα» και στο τέλος βρέθηκε αυτός σε δεινή θέση. Με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ σηκώθηκε όρθιος ενώ ήταν «ημιθανής» αλλά την «έπαθε» ξανά από μία φάση.
Η διαφορά ήταν στο τέλος
Η κοινή «συνισταμένη» όλων των παραπάνω παραδειγμάτων ήταν το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε έχοντας παίξει σε πολλά σημεία ένα άκρως ελκυστικό μπάσκετ, κόντρα σε αντιπάλους πρώτης διαλογής. Η εικόνα των «πρασίνων» έθελγε τον έξωθεν παρατηρητή, δημιουργούσε την αίσθηση πως η ομάδα γνωρίζει αν μη τι άλλο να παίζει μπάσκετ. Όμως, παρά τον κόπο, τα αποτελέσματα ήταν αντιστρόφως ανάλογα και άφηναν τους πάντες με μία πικρία.
Κόντρα στη Μπασκόνια η εικόνα του Παναθηναϊκού ήταν πολύ διαφορετική από τις προαναφερθείσες αναμετρήσεις. Θεωρητικά, όταν η εκ φύσεως επιθετικογενής ομάδα του Πασκουάλ «κολλά» στους 69 πόντους, «σπάει» τα καλάθια, δεν βάζει τις βολές και δείχνει αρκετές φορές την «αμηχανία» της απέναντι σε έναν αντίπαλο ο οποίος δεν είχε να χάσει, παρά μόνο να κερδίσει πράγματα από την επίσκεψή του στο ΟΑΚΑ, τότε δεν μένουν και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.
Ανταπεξήλθε στις «τρικλοποδιές»
Κι όμως! Οι «πράσινοι» βγήκαν νικητές από αυτό το παιχνίδι. Επικράτησαν έστω και οριακά αντιμετωπίζοντας τις δικές τους «σκιές», παράλληλα με τους Βάσκους, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια δεν το είχαν σε τίποτα να προσφέρουν δυσάρεστες εκπλήξεις εντός Αθηνών. Χωρίς να «βγάλουν μάτια» με την απόδοσή τους, έλυσαν σταδιακά όλα τα προβλήματα που βρήκαν μπροστά τους, προερχόμενα είτε από δικές τους επιλογές, είτε από τις «τρικλοποδιές» των παικτών του Σίτο Αλόνσο.
Όταν ο «εκρηκτικός» Σίνγκλετον «σίγησε» και έπεσε «θύμα» των φάουλ του, βρέθηκε αμέσως η λύση. Ο μεν Μάικ Τζέιμς πήρε ευθύς τη «μπαγκέτα» της επίθεσης σκοράροντας για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι απ’ όπου και όπως ήθελε «ξεκολλώντας» την ομάδα. Ο δε Γιάννης Μπουρούσης, ο άμεσος αντικαταστάτης του (λόγω θέσης) κατόρθωσε να «καθαρίσει» το «μυαλό» του από τη μέτρια παρουσία του και να πάει συντεταγμένα στη ρακέτα στο τελευταίο δεκάλεπτο προκειμένου να φθείρει τους αντίπαλους ψηλούς.
Στα mind games των Βάσκων, οι οποίοι έδειχναν μέχρι τα μέσα της τρίτης περιόδου πως ήταν ικανοί να «παίξουν» και να «πειράξουν» το μυαλό των «πρασίνων», ο Παναθηναϊκός συνήλθε και απάντησε με επιθετική άμυνα, «σφίξιμο» της ρακέτας και μεγάλα σουτ. Στις βεβιασμένες επιλογές και το άγχος των τελευταίων λεπτών, ήρθε το πέρασμα των «χειροπέδων» από τον Καλάθη στον Μπομπουά στην τελευταία φάση.
Τι κέρδισε από την συγκεκριμένη αναμέτρηση
Στην αρνητική παράδοση κόντρα στην ομάδα της Βιτόρια, οι παίκτες του Πασκουάλ αντιπαρέθεσαν μία νίκη στο «όριο», από αυτές που υπερτονίζουν τα θετικά στοιχεία, αλλά δεν καλύπτουν κάτω από το «χαλάκι» τις «ανορθογραφίες», όπως για παράδειγμα θα έκανε μία επικράτηση με 20 πόντους διαφορά.
Το τελικό 69-68 έφερε τον Παναθηναϊκό πολύ κοντά στις θέσεις που δικαιωματικά του αρμόζει να βρίσκεται, βάσει ρόστερ, αλλά και συνολικής απόδοσης στον πρώτο γύρο της Ευρωλίγκας. Όταν οι «πράσινοι» κληθούν να κάνουν τον απολογισμό του πρώτου γύρου, θα έχουν το «μπόνους» που τους προσφέρει ο θετικός συντελεστής νικών, που βρίσκεται στο +4 και μπορεί κάλλιστα να ανέβει στο Καζάν.
Το αβαντάζ που προσφέρουν νίκες όπως αυτή της Παρασκευής (23/12), είναι ανεκτίμητο, από βαθμολογικής αλλά και ψυχολογικής απόψεως. Με τη Μπασκόνια, οι «πράσινοι» πήραν τη νίκη γιατί όρισαν τη δική τους μοίρα στο τέλος, όταν τα πάντα ήταν ρευστά. Εξάλλου, όπως λένε πολύ σωστά οι Αμερικάνοι, δεν έχει σημασία το πως ξεκινάς ένα παιχνίδι (βλέπε Ρεάλ, Εφές) αλλά πως το τελειώνεις (Μακάμπι, Μπάμπεργκ, Μπασκόνια)…
