Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες είθισται να δημοσιεύονται στα ΜΜΕ όλων των ειδών οι ανασκοπήσεις. Στον χώρο του αθλητισμού, το εθιμοτυπικό, εδώ και λίγα χρόνια, rewind που πραγματοποιείται περνά μέσα από διαφορετικά «πρίσματα», καθώς η πραγματικότητα, οι στόχοι αλλά και το έμψυχο δυναμικό ενός συλλόγου μπορεί να υποστεί «κοσμογονικές» μετατροπές μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.
Στο παρόν κείμενο, δεν θα επιχειρηθεί να καταγραφεί η «πράσινη» πραγματικότητα με τον… παραδοσιακό τρόπο. Αντίθετα, η φύση του θα έχει περισσότερο την έννοια της σύγκρισης, καθώς θα πιαστεί η αρχή και το φινάλε του έτους το οποίο μας αποχαιρετά σε κάτι λιγότερο από μία εβδομάδα.
Παρατηρώντας τις εξελίξεις αλλά και τις αλλαγές οι οποίες συντελέστηκαν στον σύλλογο, δεν θα ήταν παράλογο να πούμε πως ο Ιανουάριος και ο Δεκέμβριος του Παναθηναϊκού φαντάζουν ως η «μέρα» με τη «νύχτα»…
Εισαγωγή
Η «αυγή» του 2016 βρήκε τους «πράσινους» σε μία κατάσταση σχεδόν παρόμοια με αυτή που αντιμετωπίζει στις τελευταίες στιγμές του τρέχοντος έτους, στον τομέα της αγωνιστικής παρουσίας. Η «πληγή» της Καμπάλα, η οποία έκοψε τον δρόμο του συλλόγου προς τους ομίλους του Europa League αποτέλεσε την αφετηρία της εκδήλωσης του κλίματος εσωστρέφειας.
Μια κατάσταση που οδήγησε στην απομάκρυνση του Γιάννη Αναστασίου και την έλευση του επίσης νεαρού Ιταλού, Αντρέα Στραματσόνι, που ήρθε στον Παναθηναϊκό για να ανεβάσει τις «μετοχές» του. Οι «πράσινοι» προχώρησαν σε αυτήν την επιλογή ακολουθώντας λίγο πολύ τις «επιταγές» των καιρών, παράλληλα με τους ευρωπαϊκούς συλλόγους οι οποίοι ρίσκαραν μεν με την επιλογή «άγουρων» πλην φιλόδοξων τεχνικών, αλλά αργά ή γρήγορα είδαν τα αποτελέσματα που περίμεναν.
Βέβαια, η επιλογή του Στραματσόνι έγινε με βάση την επόμενη σεζόν, καθώς το ευρωπαϊκό «παραστράτημα» του Παναθηναϊκού είχε επηρεάσει τον σύλλογο σε όλα τα (αγωνιστικά και μη) επίπεδα και ως εκ τούτου, ο Ιανουάριος βρήκε τους «πράσινους» περίπου στην ίδια κατάσταση με τον Δεκέμβριο, όσον αφορά τον κύριο στόχο τους, δηλαδή την διεκδίκηση της κορυφής στο πρωτάθλημα. Και στις δύο περιπτώσεις, ο Παναθηναϊκός είχε ήδη «εκτροχιαστεί» από το κυνήγι της πρώτης θέσης έχοντας αρκετή απόσταση από τον Ολυμπιακό.
Όπως προαναφέρθηκε, ο Παναθηναϊκός του Ιανουαρίου έψαχνε να βρει τα «πατήματά» του, κάνοντας από νωρίς τον προγραμματισμό του για την επόμενη σεζόν. Ο Στραματσόνι ανέλαβε εξαρχής ένα δύσκολο έργο, έχοντας ως πρωταρχικό στόχο την οριοθέτηση των δικών του «θέλω» και της δικής του φιλοσοφίας στο «νεκρό» διάστημα που απέμενε μέχρι την έναρξη της τρέχουσας περιόδου.
Ο Ιταλός είχε τη δυνατότητα να δουλέψει πάνω στους τομείς τους οποίους ήθελε να εμβαθύνει, όπως για παράδειγμα αυτός της τακτικής, προκειμένου να κερδίσει χρόνο και έδαφος ενόψει του καλοκαιρινού «πρέπει» που άκουγε στο όνομα των προκριματικών του Europa League. Μία από τις πρώτες εισηγήσεις του Στραματσόνι είχε να κάνει με το ρόστερ, καθώς, σύμφωνα με εκείνον, η χειμερινή μεταγραφική περίοδος αποτελούσε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να συμπληρωθούν ή καλυφθούν πολλά κομμάτια που έλειπαν από το «παζλ».
Αν μη τι άλλο, ο Παναθηναϊκός πέρασε έναν από τους πιο παραγωγικούς χειμώνες της ιστορίας του. Τις πύλες του Κορωπίου πέρασε ούτε ένας, ούτε δύο αλλά οκτώ ποδοσφαιριστές, αριθμός που αποτελεί ρεκόρ. Οι περισσότεροι εξ αυτών ήταν προσωπικές επιλογές του Ιταλού κόουτς (Μέστο, Μαμούτε, Εβαντζελίστα, Μολέδο). Επιπρόσθετα, οι «πράσινοι» έκαναν μία προσπάθεια να εντάξουν στο δυναμικό τους το καλύτερο διαθέσιμο εν Ελλάδι υλικό εκείνης της περιόδου (Μπουμάλ, αφοί Βλαχοδήμοι, Βιγιαφάνιες).
Βέβαια, οι «πύλες» του Κορωπίου άνοιξαν δύο φορές, «λέγοντας» οκτώ… «καλωσορίσατε» και έξι «εις το επανιδείν», καθώς έξι στελέχη του ρόστερ αποχαιρέτησαν τον σύλλογο εκείνη την εποχή. Πέραν του Νίκου Καρέλη, ο οποίος «εξαργύρωσε» τις πολύ καλές του εμφανίσεις με μεταγραφή στη βελγική Γκενκ και του Σταματάκη (Πανελευσινιακός) οι υπόλοιποι αποχαιρέτησαν τον Παναθηναϊκό ως ελεύθεροι (Νίνης, Τριανταφυλλόπουλος, Ταμπάκης) συν τον Ατζαγκούν που παραχωρήθηκε ως δανεικός στον Λεβαδειακό.
Τότε, το μεταγραφικό «κομφούζιο» το διαχειρίστηκε στο μεγαλύτερο κομμάτι του ο Αντρέα Στραματσόνι. Οι «πράσινοι» μπορεί να διέθεταν τεχνικό διευθυντή, ωστόσο για εκείνον είχε ήδη αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Το «κλίμα» για τον Λεωνίδα Βόκολο ήταν ήδη «βαρύ» τον περασμένο Ιανουάριο, ο οποίος κλήθηκε να διαχειριστεί το καλοκαίρι του 2015 το φιλόδοξο «άνοιγμα» του συλλόγου, που περιελάμβανε μεταξύ άλλων την απόκτηση «βαρβάτων» ονομάτων και συμβολαίων (Εσιέν, Σάντσεζ), με τις επιλογές του να μην αποδίδουν τα αναμενόμενα.
Δώδεκα μήνες αργότερα
Η πρώτη αλλαγή στο «κάδρο» συντελέστηκε με το «καλημέρα», καθώς την 1η Δεκεμβρίου, ο Μαρίνος Ουζουνίδης γινόταν και τυπικά ο νέος προπονητής του συλλόγου. Ο Αντρέα Στραματσόνι είχε αποχαιρετήσει τον σύλλογο λίγο νωρίτερα, αποτυγχάνοντας να τοποθετήσει την ομάδα σε τροχιά ανάκαμψης, μετά το εκρηκτικό ξεκίνημα του καλοκαιριού.
Ο Ιταλός κατάφερε μεν να οδηγήσει την ομάδα στους ομίλους του Europa League, αλλά από εκείνο το σημείο και έπειτα όλα ήρθαν ανάποδα. Έφυγε από την Ελλάδα αφήνοντας τον Παναθηναϊκό εκτός Ευρώπης, στο -7 από τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό, ένα βήμα εκτός Κυπέλλου, με «κληρονομιά» την βαριά ήττα στο «Καραϊσκάκης» και συνολικά μία νίκη στις τελευταίες δέκα αναμετρήσεις του σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Με τους στόχους εν ολίγοις «ξεστρατισμένους» και με το έμψυχο υλικό βουτηγμένο στην απαισιοδοξία και την εσωστρέφεια, η λύση για τον Παναθηναϊκό είχε έναν κοινό παρονομαστή και εν τέλει μία τελική λύση.
Ο Μαρίνος Ουζουνίδης φάνταζε για την διοίκηση και τον κόσμο της ομάδας ως η κατάλληλη επιλογή ώστε να επανέλθει η περίφημη… κανονικότητα εντός και εκτός των «τειχών» του. Ο 48χρονος άλλωστε πληρούσε όλα τα προσόντα, καθότι σχετικά νέος, φιλόδοξος, ικανός να δημιουργήσει και να προχωρήσει με τα δικά του πρότζεκτ (βλ. Πανιώνιος), έχοντας παράλληλα το αβαντάζ να είναι γνώστης της Παναθηναϊκής πραγματικότητας.
Εξ’ αρχής, ο Εβρίτης τεχνικός ήταν «ορθός-κοφτός» στις απαιτήσεις και τα όνειρά του αναφορικά με τον σύλλογο. Για εκείνον, η επιστροφή του Παναθηναϊκού στις αλλοτινές εποχές της δόξας ήταν κάτι παραπάνω από μονόδρομος αλλά η πορεία προς την κορυφή απαιτούσε, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, «τόνους»… αίματος, δακρύων και ιδρώτα.
Μετά από τις εξαγγελίες αυτές αλλά και την πρώτη του επαφή με τα δεδομένα, ο Ουζουνίδης επανέφερε την ομάδα στις νίκες (κόντρα σε ΠΑΟΚ και Ατρόμητο) και έπειτα «κατέστρωσε» το μεταγραφικό πλάνο του συλλόγου. Αναμφίβολα, ο Έλληνας τεχνικός κατέληξε στο συμπέρασμα πως το ρόστερ έπρεπε να ενισχυθεί το καλύτερο δυνατό στην επερχόμενη μεταγραφική περίοδο, αλλά σε αντίθεση με τον Στραματσόνι, έπρεπε πρώτα να διευθετηθεί το ζήτημα των αποχωρήσεων.
Το «κύμα φυγής» από το Κορωπί περιλαμβάνει έξι ονόματα και συγκροτήθηκε βάσει της απόδοσης των εν λόγω ποδοσφαιριστών, παράλληλα της διάθεσής που είχαν ώστε να προσφέρουν πράγματα στον σύλλογο. Βέβαια, ο Ουζουνίδης είχε προλάβει να προβεί στην τελική αξιολόγηση του ρόστερ προτού κάνει οποιαδήποτε κίνηση. Εντός Δεκεμβρίου είδαμε επιστροφές (Μπουμάλ, Παναγιώτης Βλαχοδήμος), αλλά και ξεκάθαρους παραγκωνισμούς (Λεντέσμα – Ιβανόφ).
Αυτή τη στιγμή που γράφεται το κείμενο αυτό, οι Ιμπάρμπο, Λεντέσμα, Γουακάσο, Σάμπα, Ιβάνοφ, Ρινάλντι είναι κατά 99% εκτός Παναθηναϊκού. Παράλληλα, στο αντίθετο «μέτωπο», αυτό των μεταγραφών, έχει ήδη κλείσει η πρώτη από τις τέσσερις (κατά Ουζουνίδη) τρύπες του ρόστερ με την απόκτηση του Δημήτρη Κουρμπέλη από τον Αστέρα Τρίπολη, ενώ έπονται και οι υπόλοιπες κινήσεις.
Ο προπονητής των «πρασίνων» ωστόσο δεν θα πορευθεί μόνος του στο μεταγραφικό «παζάρι». Θα έχει την συνδρομή του Νίκου Λυμπερόπουλου, ο οποίος εδώ και λίγες ημέρες αποτελεί τον νέο τεχνικό διευθυντή του συλλόγου, αντικαθιστώντας τον Ζιλμπέρτο Σίλβα…
Η συνέχεια θα «γραφτεί» επί της «οθόνης», επί τω έργω που λέμε, εντός του νέου έτους. Αν μη τι άλλο, η ευχή όλων είναι το 2017 να κυλήσει για τον Παναθηναϊκό πιο σίγουρα και περισσότερο ήρεμα!
