Μελετώντας την ιστορία ενός οργανισμού, ενός συλλόγου που είναι κάτι παραπάνω από μία «οντότητα», όπως ο Παναθηναϊκός, στις περισσότερες των περιπτώσεων γινόμαστε άξιοι θαυμαστές των τίτλων και των επαίνων.
Ιδιαίτερα δε, όσον αφορά το μπασκετικό τμήμα του συλλόγου, δεν γίνεται να μη σταθεί ο οποιοσδήποτε στην τεράστια συνεισφορά του στο άθλημα, εντός και εκτός συνόρων, αλλά παράλληλα και στην συνεχή και συνεπή ανά τα χρόνια «ακτινοβολία» του.
Κάθε ένα από τα 35 πρωταθλήματα, τα 17 κύπελλα, τα 6 ευρωπαϊκά, το διηπειρωτικό του 1996, συμπεριλαμβανομένων των 9 νταμπλ και των 2 triple crown αποτελεί ένα αυτοτελές και αυτόφωτο κομμάτι της μπασκετικής παναθηναϊκής ιστορίας.
Ωστόσο, όπως εύστοχα αναφέρει το αρχαίο ρητό, «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός». Αυτήν την αρχή τιμούμε σε αυτό το κείμενο, καθώς συμπληρώνονται 95 χρόνια από την κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος στην ιστορία του συλλόγου.
Δύο χρόνια μετά την επίσημη πράξη ίδρυσης του τμήματος καλαθοσφαίρισης (1919) από τον «πατέρα» της παναθηναϊκής ιδέας, Γιώργο Καλαφάτη, ήρθε η πρώτη ανταμοιβή, την οποία ακολούθησαν στο διάβα των επόμενων δεκαετιών πλήθος τίτλων και διακρίσεων.
Ο Παναθηναϊκός, έχοντας στην σύνθεσή του τους: Γιώργο Καλαφάτη, Απόστολο Νικολαϊδη, Λουκά Πανουργιά, Γιάννης Σταυρόπουλο και Λεωνίδα Καλογερόπουλο, συμμετείχε στο τουρνουά της ΧΑΝ, ξεπερνώντας το εμπόδιο άλλων τριών ομάδων. Ένας τίτλος ο οποίος αναγνωρίστηκε επίσημα από την ΚΑΕ Παναθηναϊκός Superfoods λίγο πριν «εκπνεύσει» το 2016.
Αυτή λοιπόν ήταν η αρχή, η οποία υπέδειξε 95 χρόνια αργότερα τον δρόμο ώστε ο σύλλογος να υμνείται στα πέρατα της μπασκετικής οικουμένης, έχοντας το καθ’ όλα τιμητικό προσωνύμιο «εξάστερος».
(Περισσότερες πληροφορίες για το πρωτάθλημα του 1921 αλλά και πολλές άλλες στιγμές της «πράσινης» ιστορίας μπορείτε να βρείτε ανατρέχοντας στο βιβλίο με τίτλο «Και χιλιάδες τίτλοι», το οποίο μάλιστα διαθέτει και facebook group).
