Η «μαύρη Πρωτοχρονιά» της Κωνσταντινούπολης δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό, αλλά ήρθε να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο της ωμής βίας και της τρομοκρατίας που «σφιχταγκαλιάζει» όλο και περισσότερο τα στενά του Βοσπόρου.
Το ταραγμένο διάστημα που διάγει η Πόλη και εν συνέπεια σύσσωμη η τουρκική επικράτεια τους τελευταίους μήνες, με «κορωνίδα» τα όσα συνέβησαν και ακολούθησαν των ημερών του πραξικοπήματος, έχει συντελέσει ώστε να ανέβει ο «δείκτης» του φόβου αλλά και των κινδύνων που διατρέχει όχι μόνο η ίδια η χώρα αλλά και η Ανατολική Μεσόγειος.
Πέραν τούτου όμως, ο φόβος, η καχυποψία αλλά και η αβεβαιότητα έχουν αρχίσει να «καλύπτουν» ολοκληρωτικά και το ευρωπαϊκό μπάσκετ, όσον αφορά τους άμεσους πρωταγωνιστές του, δηλαδή τους συλλόγους και τους καλαθοσφαιριστές. Όσο περνά ο καιρός και όσο εντείνεται η συχνότητα των αιματηρών περιστατικών στην πόλη που αναμένεται να φιλοξενήσει το φετινό Final-4 της Ευρωλίγκας, τόσο περισσότερο αυξάνεται ο σκεπτικισμός γι’ αυτήν την απόφαση.
Οι «φωνές» που υποστήριζαν πως είναι αναγκαία η αλλαγή «στέγης» για την φετινή διοργάνωση έγιναν εντονότερες μετά το μακελειό της πρωτοχρονιάς. Λίγες ώρες μετά την επίθεση στο κλαμπ «Reina», πλήθος αθλητών προερχόμενοι από όλες τις «τάξεις» του συλλογικού ευρωπαϊκού μπάσκετ σχολίαζαν έντρομοι τις εξελίξεις και, όπως ήταν φυσικό, δημοσιοποίησαν τις ανησυχίες τους για το αν τελικά αξίζει να συμμετάσχει κάποιος σε ένα Final-4 που ήδη έχει «ποτιστεί» με τον φόβο και την ανασφάλεια.
Την φυσιολογική και ανθρώπινη αντίδραση των παραπάνω φορέων, όσον αφορά το ραντεβού του Μαΐου, φρόντισε να… καθησυχάσει με τη στάση της η διοργανώτρια αρχή πλάι με τον μεγάλο της χορηγό, την «Turkish Airlines». Εκείνοι, όπου σταθούν και όπου βρεθούν δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από το να προσπαθήσουν να πείσουν πως το συγκεκριμένο πρότζεκτ θα λειτουργήσει και ουδείς από τους παρευρισκόμενους στη μεγαλύτερη γιορτή του ευρωπαϊκού συλλογικού μπάσκετ θα θέσει τη ζωή του επί κινδύνω.
Όσο όμως συνεχίζεται η αβέβαια κατάσταση και τα χτυπήματα «κάτω από τη ζώνη», οι ιθύνοντες της Ευρωλίγκας φαίνεται να πείθουν όλο και λιγότερο το ακροατήριο και τους άμεσα ενδιαφερόμενους συλλόγους. Οι εγγυήσεις που έχουν δοθεί από τους εν δυνάμει διοργανωτές και τους μεγάλους χορηγούς τους, προς τους συλλόγους, το φίλαθλο κοινό που ανταποκρίθηκε άμεσα εξαφανίζοντας όλα τα εισιτήρια του Final-4 αλλά και τους εκπροσώπους των ΜΜΕ, μπορεί να φαίνονται εκ πρώτης όψεως ως εχέγγυα, αλλά η πραγματικότητα έχει αφήσει άλλα δείγματα μέχρι στιγμής.
Ο μπασκετικός κόσμος λαμβάνει καθημερινά τις διαβεβαιώσεις των διοργανωτών περί ασφαλούς μετακίνησης/διαμονής τους τις ημέρες του Final-4, αλλά όσο ο μηχανισμός ασφαλείας της γείτονος χώρας δέχεται πλήγματα σαν αυτό τα ξημερώματα της Κυριακής, η ίδια η διοργάνωση αν μη τι άλλο διατρέχει περισσότερους από τους αναμενόμενους κινδύνους.
Οι εγγυήσεις αυτές «χωλαίνουν» μέρα με τη μέρα και οι άμεσοι «κοινωνοί» του ευρωπαϊκού μπάσκετ ζητούν την άμεση αλλαγή όσον αφορά τη χώρα που θα φιλοξενήσει τη διοργάνωση, βλέποντας τον τρόμο να επικρατεί της ηρεμίας. Από την άλλη πλευρά, οι επίσημοι φορείς εμμένουν στην αρχική τους απόφαση, έχοντας ήδη κατηγορηθεί από πολλούς πως βάζουν σε πρώτη μοίρα το κέρδος και την ικανοποίηση του μεγάλου χορηγού, αντί της συλλογικής ασφάλειας.
Το μόνο σίγουρο είναι πως αυτή τους η εμμονή θα γράψει ακόμη περισσότερα επεισόδια στο «σίριαλ» που προβάλλεται στις «οθόνες» μας το τελευταίο διάστημα.
