Δεν έχει νόημα να λέμε έπειτα από κάθε «γκέλα» πως χάθηκε ένα πρωτάθλημα από τον Νοέμβριο, τον Δεκέμβριο, τον Ιανουάριο. Ο Παναθηναϊκός έχει απωλέσει εδώ και δύο μήνες και συγκεκριμένα έπειτα από το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό το δικαίωμα στην ελπίδα. Στην Ελλάδα δεν γυρίζουν διαφορές 7, 8, 9 πόντων. Πολύ περισσότερο, δεν είναι ο Παναθηναϊκός η ομάδα που θα κάνει σερί νικών για να επιστρέψει σε μια «μάχη». Εδώ και χρόνια, κάθε φορά που η διαφορά του από την κορυφή ανοίγει, μέσα σε λίγο καιρό τη βλέπει να εκτοξεύεται, χάνοντας αρκετές φορές κάθε «άλλοθι» που μπορούσε να τον δικαιολογήσει.
Αυτό το -12, αρχές Γενάρη, από τον Ολυμπιακό και το… -3 από την φοβερή Ξάνθη του Λουτσέσκου, σε κάνει να αναρωτιέσαι: πως καταφέραμε να «βαφτίσουμε» το φετινό ρόστερ του Παναθηναϊκού ως το «καλύτερο της εξαετίας;». Κι αν «το καλύτερο ρόστερ της εξαετίας» βρίσκεται στο -12 από τον «χειρότερο Ολυμπιακό των τελευταίων χρόνων», όπως παραδέχεται όλη η Ελλάδα, τι θα γινόταν αν ο Ολυμπιακός δεν ήταν ο χειρότερος και το ρόστερ δεν ήταν «το καλύτερο της εξαετίας». Είχα γράψει και στις 28 Νοεμβρίου πως βιαστήκαμε και πέσαμε σε… παγίδα, ανεβάζοντας τον πήχη των προσδοκιών χωρίς να περιμένουμε πρώτα να δούμε τι μας επιφυλάσσει η σεζόν. Κι ας βλέπαμε ένα ρόστερ που δεν ήταν σωστά δομημένο: ο Παναθηναϊκός είχε 6 κεντρικούς αμυντικούς, πολλούς ακραίους μεσοεπιθετικούς, κανένα «κλασικό» εξάρι και την παραμικρή λύση πίσω από τον Μπεργκ.
Δεν μπορούμε να ζητάμε αυτή τη στιγμή, μεσούσης της σεζόν και με έναν προπονητή που δεν έχει κάνει προετοιμασία και δεν θέλει τους μισούς από τους παίκτες του ρόστερ, να αλλάξει η κατάσταση, να έρθει ένα σερί νικών, να παίξει η ομάδα καλό ποδόσφαιρο και να μειωθεί η διαφορά από την κορυφή. Θα ήταν αφύσικο. Το φυσιολογικό είναι αυτό που είδαμε στη Λάρισα και στα Περιβόλια. Όσο κι αν δεν μας αρέσει, ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή θα «αγκομαχάει» όταν κερδίζει, όπως έκανε με ΠΑΟΚ και Ατρόμητο και θα «γκελάρει» όταν βρίσκει απέναντι του έναν αντίπαλο διαβασμένο και παθιασμένο, όπως συνέβη στη Λάρισα και στον Πλατανιά.
Και θα το κάνει ακόμα πιο εύκολο για τον αντίπαλο, όταν μέσα σε όλα αυτά, βγάζει και από μόνος του τα μάτια του. Είναι λάθος να έχει ο Παναθηναϊκός ένα καταπληκτικό «δεκάρι», όπως ο Βιγιαφάνιες και να ψάχνει «δεκάρι» στην αγορά, επειδή ο προπονητής επιλέγει να χρησιμοποιήσει τον Αργεντινό στην άκρη, με αποτέλεσμα να τον «ακυρώνει». Είναι αυτοκτονία να έχουν περάσει 34 μέρες από την ανάληψη των καθηκόντων του νέου προπονητή και να περιμένει ο Παναθηναϊκός πότε θα αποφασίσει ο Ιμπάρμπο να αποχωρήσει, ώστε να αδειάσει θέση ξένου και να πάρει επιθετικό. Θα έπρεπε να είχε μεριμνήσει πολύ νωρίτερα ώστε να αποχωρήσει ένας παίκτης ανεπιθύμητος και αν δεν το έκανε, θα μπορούσε να είχε βρει έναν Έλληνα ή κοινοτικό επιθετικό και όχι να περιμένει πότε θα αδειάσει η θέση για να επιχειρήσει να πάρει τον Ανσαριφάρντ. Δεν είναι ποδοσφαιρικά σωστό να είναι ο νούμερα ένα στόχος ο 32χρονος Μασούντ, σε μια ομάδα που έχει ανάγκη από ενέσεις ποιότητας και ισχυρής προσωπικότητας.
Δυστυχώς, στον Παναθηναϊκό ταιριάζει απόλυτα το «όπου φτωχός κι η μοίρα του». Αν είχε «πορτοφόλι» θα έβγαινε στην αγορά άνετος και θα κάλυπτε τις ανάγκες του. Αν’ αυτού, βλέπει να σκάνε… προσφυγές (Εσιέν) και δηλώσεις προέδρων για χρωστούμενα (πρώην ομάδα Ιβανόφ), που δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο τη λειτουργία του. Του σφίγγουν τον λαιμό και δεν τον αφήνουν να ανασάνει. Κι όλα αυτά, όταν υποτίθεται πως ο Παναθηναϊκός είχε αρχίσει να βγαίνει από το «μνημόνιο» και το περασμένο καλοκαίρι έκλεινε συμφωνίες όπως αυτή του Ιμπάρμπο, για τον οποίο υπέγραψε δανεισμό ενός εκατομμυρίου ευρώ! Αν ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει τόσα πολλά οικονομικά προβλήματα αυτή τη στιγμή, τι θα είχε συμβεί σε περίπτωση που δεν είχε πάρει ούτε τα λεφτά από την πρόκριση στους ομίλους του Europa League; Και πως θα ανασάνει από εδώ και στο εξής αν δεν πουλήσει βασικούς ποδοσφαιριστές του, που θα φέρουν χρήματα στα ταμεία;
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο
