Δεκάδες χιλιάδες βιβλία έχουν αφιερωθεί στην εννοιολογική αλλά και φιλοσοφική προσπάθεια εξήγησης του τι σημαίνει η «ψυχή» και ποια είναι τα χαρακτηριστικά εκείνου που, με πολύ απλά λόγια, λέμε πως την… κατέχει.
Όλες αυτές οι σελίδες «συμπυκνώθηκαν» σε μία φάση λίγων δευτερολέπτων, στην χθεσινή αναμέτρηση του Παναθηναϊκού με την Κέρκυρα. Ο Σεμπαστιάν Λέτο, έδωσε σε όσους τον παρακολουθήσαμε εν δράσει, μια πολύ απλή (στην όψη) εξήγηση της έννοιας «ψυχωμένος», όντας αποφασισμένος να προχωρήσει μπροστά παρά τις δυσκολίες που παρουσιάστηκαν.
Στο 83ο λεπτό, ο Παναγιώτης Βλαχοδήμος εκτέλεσε το κόρνερ από τα αριστερά και ο «Σέμπα», πηδώντας πιο ψηλά απ’ όλους έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του Κουτζαβασίλη, λυτρώνοντας τον Παναθηναϊκό συνάμα με τον ίδιο του τον εαυτό. Η κίνηση αυτή, «ψωμοτύρι» για κάθε νορμάλ συνάδελφό του Αργεντινού, είχε τη δική της ξεχωριστή ερμηνεία για εκείνον.
Ένας ποδοσφαιριστής ο οποίος ταλαιπωρήθηκε όσο λίγοι τα τελευταία χρόνια από μια σειρά τραυματισμών, με αποκορύφωμα αυτόν που υπέστη στο κεφάλι, μας έδωσε να καταλάβουμε πως η δύναμη της ψυχής και η θέληση μπορεί να καλλιεργούνται με το πέρασμα των χρόνων, αλλά αποτελούν αρετές τις οποίες ο καθένας μας οφείλει να προσέξει αλλά και να δουλέψει ώστε να ξεπεράσει όλες τις κακοτοπιές.
Το ταλαιπωρημένο και καλυμμένο από προστατευτική μάσκα, κεφάλι του, συνόδευσε το υπόλοιπο σώμα και βγήκε μπροστά, την ώρα που ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν έναν ηγέτη. Με περισσή αυτοπεποίθηση και αγνοώντας τις υποκειμενικές και αντικειμενικές δυσκολίες του περιβάλλοντος, όπως για παράδειγμα το πυκνό χιόνι που κάλυψε τη Λεωφόρο, ο Λέτο λειτούργησε με το ένστικτο του ηγέτη και έπραξε κάτι αυτονόητο για πολλούς, αλλά έναν άθλο για εκείνον.
Ο «Σέμπα» δεν είναι ο ίδιος ποδοσφαιριστής με το πρόσφατο παρελθόν. Εκ πρώτης όψεως δεν πλησιάζει ούτε στο 50% τον «αέρινο» και βιρτουόζο μπαλαδόρο που γνωρίσαμε την «αυγή» της δεκαετίας του ’10. Οι ατυχίες που «γνώρισε» στην πορεία αλλοίωσαν τα… πρωτογενή ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά του. Δεν έφταναν όμως για να ανατρέψουν τον «πυρήνα» του, την ψυχοσύνθεσή του, η οποία ενδυναμώθηκε μάλιστα την περίοδο της αποθεραπείας του.
Πολλοί εκ των συναδέλφων του ίσως άφηναν μια για πάντα την επαγγελματική ενασχόληση με το άθλημα, εάν βρίσκονταν στη θέση του «Σέμπα». Ωστόσο εκείνος έβαλε κάτω την κοινή γνώμη αλλά και τα προγνωστικά και επανήλθε να δώσει ό,τι μπορεί και για όσο μπορεί.
Το απόγευμα της Δευτέρας, πήρε από το «χεράκι» τους συμπαίκτες του και τους έβαλε… σώνει και ντε να χορέψουν με τον δικό του «ρυθμό», ένα αργεντίνικο τάνγκο στον χιονιά. Οι ειδικές συνθήκες, απαιτούν και ειδικά διαμορφωμένες προσωπικότητες, οι οποίες δεν «μασάνε» από κρύα, ζέστες και… καταστροφές. Στην κατηγορία αυτή ανήκει και ο Σεμπαστιάν Λέτο…
