Στα εφηβικά του χρόνια, όταν και αποφάσισε πως η καριέρα του θα πορευτεί παρέα με την πορτοκαλί μπάλα του μπάσκετ, είχε στο πίσω μέρος του μυαλού του μια λαμπρή καριέρα στο ΝΒΑ, ένα όνειρο παρόμοιο με τη συντριπτική πλειοψηφία των συμπατριωτών συναδέλφων του.
Παρά το γεγονός πως στο κολλέγιο του Όμπορν, η παρουσία του ενίσχυσε τις φιλοδοξίες του, το πόρισμα του Draft δεν ήταν αυτό που περίμενε. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο Κένι Γκάμπριελ δεν είχε άλλη επιλογή παρά το να «πετάξει». Όχι προς το αντίπαλο καλάθι, όπως συνήθιζε, αλλά προς άλλες πολιτείες και συγκεκριμένα προς την Ευρώπη.
Η περιπλάνησή του στα ευρωπαϊκά γήπεδα κράτησε για δυο σεζόν, μέχρι ο ίδιος να βρει το πρώτο «checkpoint» της καριέρας του. Η Καρσίγιακα του προσέφερε μια μεγάλη (όπως αποδείχθηκε αργότερα) ευκαιρία και ο Γκάμπριελ μεγάλωσε μαζί με τον ίδιο τον σύλλογο ο οποίος στέφθηκε πρωταθλητής Τουρκίας το 2015. Μοιραία, το όνομά και τα κατορθώματά του «ταξίδεψαν» προς Ρωσία μεριά, με την Λοκομοτίβ Κουμπάν και τον τότε προπονητή της, Φώτη Κατσικάρη να τον επιλέγουν ως «εκλεκτό» τους.
Το πέρασμα του από τη «Λόκο» ήταν βραχύχρονο. Ο ελπιδοφόρος Αύγουστος έδωσε τη θέση του στον Νοέμβριο, μήνα καθοριστικό για την ίδια την καριέρα του καθώς η αδυναμία προσαρμογής του εκεί «άνοιξε» την πόρτα της εξόδου. Κάπου εκεί, μίλησαν οι περιστάσεις και το ίδιο το πεπρωμένο. Ο Τζέιμς Γκιστ κατέρρευσε στη Μαδρίτη και ο Παναθηναϊκός ζητούσε άμεσα τον αντικαταστάτη του.
Οι πρώτοι δύο μήνες του με τα πράσινα, ίσως και να αποτελούσαν ένα εν δυνάμει… «deja vu» των ημερών της Λοκομοτίβ. Οι απαιτήσεις του Παναθηναϊκού, τα συστήματα του Τσάβι Πασκουάλ αλλά και η γρήγορη -ψυχολογική- μετάβαση την οποία έπρεπε να πραγματοποιήσει ο ίδιος ο καλαθοσφαιριστής από τα «θέλω» της Κουμπάν στα «πρέπει» των «πρασίνων», φαίνεται πως λειτούργησαν ανασταλτικά στην πρόοδό του. Η αμφισβήτηση για την αξία του δεν άργησε να έρθει.
Μεταφερόμενοι στο σήμερα, βλέπουμε έναν διαφορετικό Γκάμπριελ. Οι εμφανίσεις του κόντρα στην Εφές αλλά και τον Ολυμπιακό είναι εκ διαμέτρου αντίθετες με εκείνες του προηγούμενου καιρού. Ο ίδιος μοιάζει πιο απελευθερωμένος, διαθέτει περισσότερη αυτοπεποίθηση και σιγουριά στις κινήσεις του εντός παρκέ, αποδεικνύοντας πως είναι ικανός να αποτελεί μέρος του σχεδιασμού του Πασκουάλ.
Τι άλλαξε; Αυτό ουδείς είναι σε θέση να το γνωρίζει επακριβώς, αλλά η περιρρέουσα ατμόσφαιρα και η αίσθηση που δημιουργεί η μεταμόρφωση του 27χρονου φόργουορντ οδηγούν σε μια ενδιαφέρουσα διαπίστωση. Πως ο Γκάμπριελ «σιχαίνεται» τη σύγκριση!
Ο «ιπτάμενος» Κένι αρχίζει να θυμίζει τον καλαθοσφαιριστή που άφηνε τους πάντες με το στόμα ανοιχτό στην Καρσίγιακα διότι νιώθει ο εαυτός του. Στο Κουμπάν απέτυχε να δικαιολογήσει την «ταμπέλα» του «αντί-Σίνγκλετον», ενώ στην Ελλάδα, η σύγκρισή με τον Τζέιμς Γκιστ παραλίγο να τον «βγάλει» από τα «νερά» του. Φαίνεται πως ο Γκάμπριελ αποδίδει καλύτερα όταν του ζητούν να υποδυθεί τον… εαυτό του και αυτή η διαπίστωση πρέπει να ήρθε στον Πασκουάλ πολύ νωρίτερα από όλους εμάς.
Ο 27χρονος δεν ομοιάζει στο ελάχιστο ούτε με τον Σίνγκλετον, ούτε με τον Γκιστ. Όσο ο ίδιος πιεζόταν να «μπει» στα «παπούτσια» των προαναφερθέντων, τόσο μεγάλωνε η αμφισβήτηση προς το πρόσωπό του. Στην Κουμπάν δεν πρόλαβε να το κατανοήσει γρήγορα. Στον Παναθηναϊκό όμως, έπειτα από το μεγάλο παιχνίδι που πραγματοποίησε στο «ΣΕΦ», φαίνεται πως κατάλαβε τι συμβαίνει. «Υποδυόμενος» τον εαυτό του, προσέφερε ουσία και θέαμα πανηγυρίζοντας μαζί με τους συμπαίκτες του μια πολύ μεγάλη νίκη.
Το «κλικ» αυτό έδωσε την ευκαιρία στον Γκάμπριελ να «σβήσει»… μονοκοντυλιά τα σχόλια και τις φωνές των αμφισβητιών του, φέρνοντας παράλληλα πολλά χαμόγελα σε όσους τον πίστεψαν και τον έφεραν στην Ελλάδα…
