Όσο τα χρόνια περνούν, οι εικόνες της Ελλάδας των μέσων του 20ου αιώνα έχουν αρχίσει να θαμπώνουν ολοένα και περισσότερο στις αναμνήσεις όσων πρόλαβαν να αποτελέσουν μέρος εκείνων των ταραγμένων εποχών. Οι… υπέργηροι του σήμερα και νεολαίοι του τότε κρατούν σαν «φυλαχτό» όλα όσα είδαν και έζησαν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’50, εξιστορώντας στιγμές για την Ελλάδα των μετεμφυλιακών χρόνων, της μετανάστευσης και της προσπάθειας για ανασύνταξη, μετά την σαρωτική επέλαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι νεότερες γενιές, μην έχοντας πλέον την πολυτέλεια να ανατρέξουν στις αυτούσιες μαρτυρίες των ανθρώπων που έζησαν εκείνα τα χρόνια, βασίζονται στο θαμπό και «αδύναμο» οπτικοακουστικό αρχείο που διασώθηκε και διαφυλάχθηκε μετά κόπων και βασάνων, από μερικούς προνοούντες ιδιώτες. Το υλικό αυτό, δίνει την ευκαιρία στους νεοέλληνες να πάρουν μια «γεύση» από τους ήρωες μιας ξεχασμένης -στο χρόνο- εποχής.
Ένας από αυτούς τους ήρωες ήταν και ο Βαγγέλης Πανάκης, ο άνθρωπος ο οποίος αποτέλεσε την «κολόνα» της επίθεσης του Παναθηναϊκού επί δεκατέσσερα συναπτά έτη και που με τα κατορθώματά του εντός γηπέδου, ανάγκασε τους ιστορικούς και τους μελετητές του ποδοσφαίρου να γράψουν το όνομά του με «χρυσά» γράμματα στο «βιβλίο» της αιωνόβιας ιστορίας του μεγάλου συλλόγου.
Γνήσιο τέκνο των Αθηνών, είδε το πρώτο φως της ζωής στις 8 Ιουνίου του 1933 ως Ευάγγελος Πανόπουλος. Ένα επίθετο που δεν ήταν «γραφτό» του να κρατήσει, καθώς λίγα χρόνια αργότερα κατά τη διάρκεια της κατοχής, μια λάθος αναγραφή στο δελτίο ψωμιού που μοιραζόταν ημερησίως στους ταλαιπωρημένους κατακτημένους τον μετέτρεψε σε… Πανάκη, επίθετο που κράτησε εν τέλει και έγινε γνωστός στην ποδοσφαιρική Ελλάδα.
Ο Βαγγέλης Πανάκης βρέθηκε στον δρόμο του Παναθηναϊκού από πολύ νωρίς. Το 1951 οι «πράσινοι» διέκριναν το ταλέντο του και την ευχέρειά του μπροστά από τα αντίπαλά τέρματα, «κατεβάζοντάς» τον από την Καλογρέζα στους Αμπελόκηπους. Η συμπόρευση του νεαρού δυναμικού εξτρέμ με το «τριφύλλι» κράτησε, όπως προαναφέρθηκε, για πολύ καιρό.
Στα 14 χρόνια τα οποία ο Πανάκης αγωνίστηκε με τα πράσινα (1951-65) κατέκτησε 6 πρωταθλήματα Ελλάδας (1953, 1960, 1961, 1962, 1964, 1965) και το Κύπελλο του 1955. Η συμβολή του στην κατάκτηση των παραπάνω τίτλων ήταν καθοριστική. Ο ίδιος, όντας ένας ποδοσφαιριστής που συνδύαζε πολλά ετερόκλητα στοιχεία, όπως ήταν το ύψος και η «δεμένη» σωματοδομή με την ταχύτητα και την ευχέρεια στο σκοράρισμα, αποτέλεσε την «αιχμή» του «δόρατος» της επίθεσης των «πρασίνων» στο διάστημα που αγωνίστηκε.
Σε 91 αγώνες της Α’ Εθνική σημείωσε 57 γκολ (έχοντας πετύχει άλλα 31 προ καταβολής Α’ Εθνικής), 22 φορές σκόραρε στο Κύπελλο και μία φορά σε ευρωπαϊκό παιχνίδι. Σύνολο τερμάτων: 112, τα οποία τον τοποθετούν στην 5η θέση των κορυφαίων σκόρερ στην ιστορία του Παναθηναϊκού.
«Κορωνίδα» βέβαια της πολυετούς παρουσίας του Πανάκη στον σύλλογο ήταν η «ξέφρενη» πορεία της σεζόν 1963-64 υπό την καθοδήγηση του Στέφαν Μπόμπεκ που συντέλεσε στην κατάκτηση του αήττητου πρωταθλήματος εκείνης της περιόδου, ένα ρεκόρ που παρά τις όποιες προσπάθειες παραμένει «ανέγγιχτο» ως τις μέρες μας. Τότε, ο Πανάκης είχε σημειώσει 16 γκολ σε 24 συμμετοχές.
Η αξιοσημείωτη αντοχή του και η «χτιστή» διάπλασή του, του έδωσαν το παρατσούκλι «Μπουλντόζας» που τον συνόδευσε μέχρι το 1965, χρονιά που αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση λόγω των σοβαρών τραυματισμών που υπέστη όλα αυτά τα χρόνια. Σε ηλικία μόλις 32 ετών, ο Βαγγέλης Πανάκης άφηνε τα γήπεδα, καθώς το σώμα του δεν μπόρεσε να αντέξει τις «κακουχίες» που συνέβαιναν σε έναν ποδοσφαιριστή, στις εποχές που το άθλημα ήταν περισσότερο σκληρό απ’ ότι σήμερα και οι ιατρική βοήθεια απείρως μικρότερη σε σχέση με τις ημέρες μας.
Ο «Μπουλντόζας» επέστρεψε προσωρινά στην άσκηση του επαγγέλματός του (ηλεκτρολόγος) αλλά το ποδόσφαιρο και εν συνεπεία ο Παναθηναϊκός αποτελούσαν κεφάλαια τα όποια δεν μπορούσαν να κλείσουν τόσο εύκολα για εκείνον. Ο Πανάκης επέστρεψε στην «πράσινη» οικογένεια τα επόμενα χρόνια, διατελώντας επί σειρά ετών αντιπρόεδρος του Ερασιτέχνη αλλά και πρόεδρος των Παλαιμάχων του «τριφυλλιού».
Η είδηση του θανάτου του το μεσημέρι της 23ης Ιανουαρίου του 2017 εξαπλώθηκε σε όλη τη φίλαθλη Ελλάδα. Η απώλεια του Βαγγέλη Πανάκη «βυθίσε» στον θρήνο την οικογένεια του Παναθηναϊκού, η οποία όμως, όπως αναφέρει άλλωστε και η ανακοίνωση του Ερασιτέχνη, φέρει το χρέος να διατηρήσει στο φως και να αναδείξει στις επόμενες γενιές τις ιστορίες και τα πεπραγμένα ανθρώπων όπως του Βαγγέλη Πανάκη.
Ο ίδιος, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του έδειξε με πράξεις, εντός και εκτός γηπέδων, το γεγονός πως ήταν ένας εκ των λαμπρότερων φορέων της Παναθηναϊκής Ιδέας, η οποία συνεχίζει ακάθεκτη, να υφίσταται, να μεγαλώνει και να φωτίζει τις ημέρες όσων ακολουθούν τον «σύλλογο μεγάλο».
Ένας πιστός και ακούραστος «στρατιώτης» του συλλόγου έφυγε από τη ζωή, αλλά οι πράξεις του άφησαν με τη σειρά τους την απαραίτητη σπορά για τη συνέχεια, για τη νέα γενιά. Μπορεί η τεχνολογία να μη βοήθησε ώστε να αναδειχθεί το πλήρες εύρος του ταλέντου του και της προσφοράς του, όπως συνέβη με πολλούς άλλους συμπαίκτες του εκείνο τον καιρό, ωστόσο οι ήρωες, όπως ήταν άλλωστε και ο ίδιος ο Βαγγέλης Πανάκης, πάντα έβρισκαν τρόπους για να «λάμψουν»…
