Αν περίμενε/περιμένει κανείς καλό μπάσκετ και αυτοματισμούς από τον Παναθηναϊκό, σε αυτό το σημείο της σεζόν, ας αλλάξει… κανάλι, να προχωρήσει στο επόμενο. Οι «πράσινοι» βρίσκονται εν μέσω πολέμου και έτσι θα κινηθούν στο υπόλοιπο της σεζόν. Παιχνίδι με παιχνίδι, μάχη με μάχη και όσο κρατούν καλά στο «σπίτι» τους, τότε θα έχουν αρκετές πιθανότητες πρόκρισης.
Στα αποψινά τώρα. Ο Νικ Καλάθης είναι φανερό πως είναι εκτός ρυθμού. Ο Τζέιμς είναι καλά, ωστόσο «κουτουλάει» με τον αρχηγό και στη μέση βρίσκεται ο Πασκουάλ, ο οποίος προσπαθεί να συγκεράσει το διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού των δύο γκαρντ του.
Ο Παναθηναϊκός απόψε έπαιζε έναν τελικό. Ένα ματς χωρίς επιστροφή. Απόψε σφράγισε την είσοδό του στην οκτάδα. Και αυτό-εν πολλοίς-οφείλεται στον Γιάννη Μπουρούση. Απόψε ο Παναθηναϊκός, έψαχνε έναν αρχηγό, στη θέση του αρχηγού. Και τον βρήκε.
Δε θα σταθώ στα κρίσιμα καλάθια ή ριμπάουντ που πήρε. Μήτε στις άμυνες που έπαιξε. Θα σταθώ στην ηγετική παρουσία του. Στον τρόπο που καθοδηγούσε τους συμπαίκτες του και στην απογοήτευση που «ζωγραφιζόταν» στο πρόσωπό του, κάθε φορά που δεν «έβγαινε» κάποια φάση. Είναι περίπου δεκαπέντε μέρες που ο Έλληνας σέντερ πατάει πιο καλά, πιο γερά. Αν συνεχίσει έτσι, θα δούμε ένα διαφορετικό Παναθηναϊκό.
Η ομάδα δεν έλαμψε και πάλι. Έχανε τις διαφορές εύκολα και γρήγορα, από μια ομάδα, με κάκιστη ψυχολογία και αλλοιωμένο DNA. Μια ομάδα που ψάχνεται. Μια ομάδα που πρέπει να κάνει restart, αλλά δεν το έχει καταλάβει ακόμα. Ο Παναθηναϊκός τα έχει περάσει αυτά και είναι πιο έμπειρος. Ένας ακόμα λόγος που επικράτησε απόψε.
Πλέον η οκτάδα είναι-εκτός αν αυτοκτονήσει-δεδομένη για τον Παναθηναϊκό. Αρκεί να έρθουν «φυσιολογικά» τα αποτελέσματα. Την Πέμπτη έρχεται ένας ακόμα τελικός. Αν νικήσει στη Σερβία, τότε απαλλάσσεται από κάθε άγχος πρόκρισης και κερδίζει χρόνο να δουλέψει μέχρι να έρθουν τα ματς των προημιτελικών.
ΥΓ.1: Η κριτική πρέπει να γίνεται κυρίως στις νίκες. Ο Τσάβι Πασκουάλ άργησε να πάρει τάιμ άουτ τουλάχιστον σε δύο περιπτώσεις, όπου μπορούσε να ρίξει το ρυθμό της Μπαρτσελόνα, αλλά δεν το έκανε. Κράτησε τον αρνητικό και σε κάκιστη ψυχολογία Τζεντίλε, πολύ ώρα στο παρκέ, αδικαιολόγητα. Δε θα κάνουμε κανένα μάθημα προπονητικής σε κανέναν. Δεν είμαστε άλλωστε. Ξέρει ο ίδιος ποια λάθη έχει κάνει και είμαστε σίγουροι πως προσπαθεί να τα διορθώσει.
ΥΓ.2: Εντός έδρας μπορεί να νικήσει τον οποιονδήποτε. Καλό αυτό. Η ομάδα που φτάνει μέχρι τέλους όμως, είναι αυτή που νικάει και εκτός. Την Πέμπτη θα είναι ένα πολύ καλό τεστ, απέναντι σε μια καλή ομάδα με καυτή έδρα, σε καμία περίπτωση όμως, καλύτερη από τον Παναθηναϊκό. Για να δούμε…
ΥΓ.3: Κέι Σι Ρίβερς: Ακόμα και στις μέτριες βραδιές του, προσφέρει πολλά. Κρις Σίνγκλετον: Του χρόνου μαζί με Μπουρούση και ένα ακόμα καλό πεντάρι μπορούν να συνθέσουν μια κορυφαία front line. Κένι Γκάμπριελ: Ασταθής ακόμα. Δίνει ενέργεια στην ομάδα, βοηθά στην άμυνα και στο transition. Ντεμέτρις Νίκολς: Η μοναδική ανορθογραφία. Εξαιρετικός σουτέρ, μένει να φανεί αν και πότε θα τον εμπιστευτεί ο Πασκουάλ και τι θα «απαντήσει» ο Αμερικανός. Μάικ Τζέιμς: Δεν είναι ο περσινός της Λαμποράλ-και λόγω διαφορετικής ομάδας και τρόπου παιχνιδιού και λόγω τραυματισμού-αλλά δείχνει πως σιγά-σιγά επανέρχεται. Βάζει περισσότερα κρίσιμα σουτ, απ’ όσα χάνει. Τζέιμς Γκιστ: Πόσο λείπει…
