Με τον Ολυμπιακό ήταν που ο Παναθηναϊκός έδειξε πως μπορεί να παίξει μπάσκετ. Δηλαδή, αυτό που δίνει νίκες. Που έβγαλε ενέργεια, διεκδίκησε, χρησιμοποίησε όλα τα εφόδια που έχει (δεν στήθηκε δηλαδή, στο τρίποντο, αλλά μπήκε στη ρακέτα, σκόραρε και έφθειρε) και ευτύχησε να πάρει το μάξιμουμ από τον Ρίβερς -σε εκτελεστικό επίπεδο. Μετά το συγκεκριμένο ματς, για την ακρίβεια μετά τον τρόπο που αντιμετώπισαν οι “πράσινοι” τη συγκεκριμένη πρόκληση, είχες λόγους να πιστέψεις πως το “τα καλύτερα έρχονται” είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από ένα κλισέ. Ότι είναι η πραγματικότητα του “τριφυλλιού”. Δεν ευτύχησες να δικαιωθείς και προφανώς δεν έφταιγε (μόνο) ο Νικ Καλάθης, όπως φάνηκε και από το θέμα που διάβασες σε αυτό το site την Παρασκευή 27/1 (https://panathinaikos24.gr/2017/01/27/ta-noumera-tou-nik-den-dikaiologoun-ti-mizeria/).
Ενδεχομένως να διάβασες και κάτι ακόμα. Αυτό που είχε τον ατυχή τίτλο “Πέσιμο” σε Πασκουάλ, αλλά που εξηγούσα, ή τουλάχιστον προσπάθησα, πως όταν ένας παίκτης δεν “έχει” μακρινό σουτ ή βολές, δεν τον κρατάς στην πεντάδα για το τέλος αγώνα που κρίνεται στις λεπτομέρειες, στο τέλος. Στην ίδια τηλεφωνική συνομιλία ομολογούσα πως ένας… προπονητής που κοουτσάρει άυπνος και υπό την επήρεια αλκοόλ, ξεκάθαρα ξέρει πολλά περισσότερα από όποιον αφενός δεν έχει βρεθεί στη θέση του, αφετέρου κρίνει από την άνεση του γραφείου του -ή του καναπέ του.
Υπάρχουν κόουτς που εμπιστεύονται για τον επίλογο των κρίσιμων ματς τους παίκτες που παίρνουν τα περισσότερα χρήματα (ο Μεσίνα ήταν μια τέτοια περίπτωση, στην τελευταία θητεία στην ΤΣΣΚΑ, με ξεκάθαρη λογική το value for money). Υπάρχουν και αυτοί που επιλέγουν αυτούς που πιστεύουν ότι θα τους κάνουν τη δουλειά, αλλά και κάποιοι που είναι στη μέση. Όλοι ωστόσο, κρίνονται από τις επιλογές τους και εκ του αποτελέσματος.
Όπως λοιπόν, επισημάνθηκε ο τρόπος με τον οποίον “προστάτευσε” ο Καταλανός τον Μπουρούση, εναντίον της Μπαρτσελόνα, τα ελεγχόμενα ρίσκα που πήρε στο τελευταίο ματς στο ΣΕΦ, η δυνατότητα που δημιούργησε για τον Γκάμπριελ να βρει χώρο και ρόλο, αλλά και η ευεργετική εκδοχή του “ρολίστα” Παππά (μεταξύ πολλών άλλων), έγινε καταγραφή και κάποιων γεγονότων που “χτύπησαν” στο μάτι, στο Βελιγράδι. Και θεωρώ δεδομένο ότι “χτύπησαν” και στο μάτι του Πασκουάλ, όταν ξαναείδε το παιχνίδι, γιατί κόουτς που δεν κάνει την αυτοκριτική του, που δεν προσπαθεί να βελτιώνεται, δεν φτάνει εκεί όπου βρίσκεται εκείνος εδώ και χρόνια.
Θα καταχραστώ ένα μικρό χώρο της γωνιάς που μου δίνει το Panathinaikos24.gr, για να σου πω ότι σε άρθρο εφημερίδας που με “χτύπημα” ομολογούσε ότι ο Καλάθης έπαιζε για τρεις μήνες απροστάτευτος και μόνος (!), γινόταν αναφορά σε δημοσιογράφους από… γνωστή, οικονομική “αλυσίδα” super markets. Ήταν αυτοί που έκριναν τις αποφάσεις Πασκουάλ. Δεν είμαι η μάνα κανενός, για να έχω υποχρέωση να “περάσω” το σεβασμό, το ήθος και την αξιοπρέπεια, ως αξίες ζωής σε κάποιον. Αν έμαθα κάτι, από το 1994 που ξεκίνησα να δουλεύω είναι να ψάχνω, να βρίσκω, να επιβεβαιώνω και να δικαιολογώ την όποια άποψη καταθέτω -και για την οποία κρίνομαι. Κάτι που κάνουν και άλλοι, στον -θεωρητικά- ελεύθερο κόσμο που ζούμε. Το να στοχοποιείς αδιακρίτως, όμως… Ο καθένας κάνει τις επιλογές του -και ναι, κρίνεται για αυτές.
ΥΓ: Τον τρόπο για να νικήσει ο Παναθηναϊκός τη Δευτέρα (30/1) τον ξέρει και το έδειξε πολύ πρόσφατα. Στο Νο1 των “πρέπει” είναι η ενέργεια από την αρχή και για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και… στο Νο1a η στοχοπροσήλωση, η συγκέντρωση σε αυτά που πρέπει να γίνουν για να έλθει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τις δυνατότητες της έχουν οι “πράσινοι”, μένει να το (ξανα) αποδείξουν.
