Τι κάνει μια μεγάλη ομάδα να ξεχωρίζει από μια άλλη; Δεν είναι δύσκολο να απαντηθεί. Το γεγονός ότι βρίσκει τον τρόπο ακόμα και στην κακή της μέρας να πάρει αυτό που θέλει. Ακόμα και όταν το ματς δείχνει να στραβώνει, η μεγάλη ομάδα οφείλει να βγάζει στον αγωνιστικό χώρο την προσωπικότητα που χρειάζεται προκειμένου να βρει εκείνο το ένα γκολ που θα ξεκλειδώσει τον αντίπαλο.
Ο Παναθηναϊκός απέναντι στον Παναιτωλικό είχε μια κακή μέρα για 60-65 λεπτά αγώνα. Δεν «έχασε» όμως σε ψυχολογία, δεν τον πήρε από κάτω, δεν το παράτησε. Ούτε έκατσε να κλάψει τη μοίρα του. Βρήκε το πρώτο γκολ και μετά έγινε… του Αστέρα Τρίπολης. Το τελικό 4-0 είναι εντυπωσιακό αν σκεφτούμε την εικόνα του αγώνα στη μεγαλύτερη διάρκειά του. Οι 19 τελικές προσπάθειες που κατέγραψε η στατιστική υπηρεσία είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό νούμερο.
Ο Παναθηναϊκός αρχίζει και αρέσει ξανά. Θυμίζει και πάλι μεγάλη ομάδα, που αποφασίζει εκείνη τη μοίρα του αγώνα στα περισσότερα παιχνίδια, ιδιαίτερα στο γήπεδο της. Είναι καλός; Θα κερδίσει. Δεν είναι; Θα το παλέψει, θα μοχθήσει, θα προσπαθήσει και θα βρει τον τρόπο για να το ξεκλειδώσει. Το δείγμα των τριών τελευταίων αγώνων είναι αρκετά μεγάλο για να κρίνουμε και εν τέλει να βγάλουμε το συμπέρασμα πως ο Ουζουνίδης έχει αρχίσει να δίνει ταυτότητα στην ομάδα του, να βάζει σφραγίδα και να την αλλάζει προς το καλύτερο. Προς το πολύ καλύτερο, αν σκεφτούμε το… έκτρωμα που παρουσίαζε ο Στραματσόνι από τον Οκτώβριο και έπειτα και το οποίο με… κεκτημένη ταχύτητα παρέσυρε και τις πρώτες μέρες της παρουσίας του Έλληνα προπονητή.
Και είναι καλό το δείγμα διότι πρόκειται για τρία παιχνίδια εντελώς διαφορετικό το ένα απ’ το άλλο. Στα Γιάννενα ο Παναθηναϊκός είχε να αντιμετωπίσει έναν πολύ καλό αντίπαλο σε έναν πολύ κακό αγωνιστικό χώρο. Έμεινε πίσω στο σκορ από γκολ οφσάιντ, ένα λεπτό μετά από κλασική ευκαιρία να ανοίξει εκείνος το σκορ. Κι όμως, η συμπεριφορά του, τόσο τακτικά, όσο και ψυχολογικά, ήταν υποδειγματική. Δεν ασχολήθηκε με τη διαιτησία, έβαλε τη μπάλα κάτω, αποφάσισε πως έχει 45 λεπτά σε αυτό το… περιβόλι για να αλλάξει την κατάσταση, ισοπέδωσε τον ΠΑΣ, ισοφάρισε και από ατυχία δεν έφυγε νικητής.
Τέσσερις μέρες μετά οι «πράσινοι» είχαν να αντιμετωπίσουν ένα εντελώς διαφορετικού είδους παιχνίδι. Κόντρα στον Αστέρα έπρεπε να διασφαλίσουν το μηδέν, αφού υπάρχει επαναληπτικός και φυσικά να υπερασπιστούν τον στόχο ενός τίτλου. Το έκαναν ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΑ. Πίεση ψηλά, διαβασμένο παιχνίδι στο μεσοαμυντικό κομμάτι ώστε να κλείσουν οι χώροι στο επιθετικό τρανζίσιον του αντιπάλου, γρήγορο γκολ (έστω και με δόση τύχης), πίεση μέχρι τις καθυστερήσεις για διασφάλιση της πρόκρισης από το πρώτο ματς. Όλα πήγαν υπέροχα.
Όπως, εν τέλει, πήγαν και κόντρα στον Παναιτωλικό. Ήταν λογικό, έχοντας ακριβώς την ίδια ενδεκάδα, να μην βγάλει ο Παναθηναϊκός την ίδια φρεσκάδα μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Ούτε την ίδια ορμή και επιθετικότητα με εκείνη που έδειξε απέναντι στον Αστέρα. Ο Ουζουνίδης ρίσκαρε με το να μην φρεσκάρει την ενδεκάδα από το ξεκίνημα, αλλά το έκανε στην πορεία του αγώνα και δικαιώθηκε. Και οι τρεις αλλαγές (Κουρμπέλης, Βλαχοδήμος, Λουντ) υπήρξαν καθοριστικοί στην τελική επικράτηση. Ο πρώτος έδωσε τρεξίματα στη μεσαία γραμμή, ο δεύτερος έβαλε… κέφι και φαντασία στην επίθεση, ο Φινλανδός είχε μία ασίστ και ένα γκολ σε λιγότερο από είκοσι λεπτά. Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που τρεις παίκτες ήρθαν από τον πάγκο και έδωσαν τόσα πολλά στην ομάδα.
Ο Παναθηναϊκός δείχνει να βρίσκει ταυτότητα και αγωνιστικό προσανατολισμό την κατάλληλη στιγμή. Τώρα που θα κριθεί η θέση του στην πεντάδα, η οποία με το πρόσωπο που είχε μέχρι και πριν λίγο καιρό δεν ήταν ασφαλής και φυσικά που θα κληθεί να διεκδικήσει το Κύπελλο, πιθανότατα απέναντι στους άλλους τρεις μεγάλους. Κερδίζει πόντους και σε εντυπώσεις. Η ΑΕΚ έκανε καλό σερί και μεγάλες σε έκταση νίκες με τον Χιμένεθ, ο ΠΑΟΚ «αυτοαποκαλείται» η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα και ας μην έχει καταφέρει τίποτα ακόμα μέσα στη σεζόν. Οι δύο σερί τεσσάρες απέναντι σε καλές ομάδες, είναι η απάντηση και το «είμαι εδώ» του Παναθηναϊκού. Του… νέου Παναθηναϊκού, υπό τις οδηγίες του Μαρίνου Ουζουνίδη, για να μην μπερδευόμαστε.
ΥΓ: Πεντακάθαρο το πρώτο γκολ του Παναθηναϊκού. Εκτός αν, σύμφωνα με τους “κανονισμούς Σάββα”, έχουν αλλάξει και οι κανονισμοί του οφσάιντ. Διότι μέχρι χθες το εκτεθειμένο χέρι δεν ήταν οφσάιντ…
ΥΓ.1: Ο τεχνικός διευθυντής του Παναιτωλικού, Μάκης Μπελεβώνης, εν ώρα αγώνα, άρχισε κουβεντούλα με τον Μπεργκ. Αυτά τα πράγματα δεν τα έχει κάνει ούτε ο Σάββας! Μόνο τον Τσουκαλά, σε κάτι κόρνερ του Μπασινά, μπορώ να θυμηθώ να μιλάει σε παίκτες εν ώρα αγώνα
