Το άκουσμα του ονόματός του προκαλεί ρίγη συγκίνησης σε όσους πρόλαβαν να τον δουν να αγωνίζεται με τη φανέλα του Παναθηναϊκού, αλλά και στους νεότερους που έψαξαν, τον είδαν και τον έμαθαν μέσα από το Youtube και τις αφηγήσεις των προγενέστερων.
Ο λόγος, για τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα φυσικά, τον άνθρωπο που ήρθε στην Ελλάδα το 1998 όντας… φτασμένος, έχοντας στο παλμαρέ του τίτλους με την Ολύμπια Μιλάνο, τη Ρεάλ Μαδρίτης αλλά και την Εθνική Γιουγκοσλαβίας και έφυγε ως ηγέτης και αντικείμενο λατρείας που κρατά μέχρι σήμερα.
Ο «Ντέκι» αποτελεί έναν από τους λόγους της θεμελίωσης της «πράσινης» δυναστείας, η οποία ξεκίνησε από το «ΣΕΦ», στους αλησμόνητους τελικούς του 1999, όταν ο ίδιος έδωσε τα πάντα στο παρκέ και στη συνέχεια έγινε ένα «κουβάρι» με τους οπαδούς της ομάδας, φτάνοντας μέχρι το έπος της Μπολόνια και το τρίτο αστέρι της ομάδας το 2002, με ενδιάμεση στάση τη Θεσσαλονίκη (2000).
Το 2002 αποχώρησε από τον σύλλογο ως φίλος. Όσες φορές επισκέφθηκε την Αθήνα, είτε ως παίκτης, είτε ως παράγοντας, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού τον υποδέχθηκαν με τον ίδιο τρόπο. Άπλετο χειροκρότημα, συνθήματα, βραβεύσεις και… πολλή συγκίνηση. Πως αλλιώς θα μπορούσε να γίνει, αφού ο ίδιος εκδηλώνει όπου σταθεί και όπου βρεθεί τη λατρεία του για τον «σύλλογο μεγάλο»…
«Είμαι και θα είμαι για πάντα Παναθηναϊκός…», μια ατάκα που τα λέει όλα. Χρόνια Πολλά Ντέγιαν!
