Σαφώς και το pick’n’roll δεν αποτελεί δημιούργημα του Παναθηναϊκού, καθώς έχει «παρουσιαστεί» στον κόσμο του μπάσκετ εδώ και πολλές δεκαετίες από το ΝΒΑ.
Ο Παναθηναϊκός όμως αποτέλεσε κύριος εκφραστής του «p’n’r», την εποχή Ομπράντοβιτς, με τον Μάικ Μπατίστ να «σκοτώνει» τους αντιπάλους του, έχοντας από πίσω δημιουργούς τεράστιου βεληνεκούς, όπως ο Διμαντίδης, ο Γιασικεβίτσιους και ο Καλάθης (και ο Σπανούλης για να είμαστε δίκαιοι).
Οι «πράσινοι» έκαναν «σημαία» τον συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού, ξελάσπωναν όταν η μπάλα κολλούσε ή δεν έμπαιναν τα μακρινά σουτ, ωστόσο οι επιλογές παικτών (κυρίως την τελευταία τριετία), δε βοήθησαν την ομάδα να το συνεχίσει με την ίδια επιτυχία.
Τελευταίοι των… Μοϊκανών, το δίδυμο Λάσμε-Γκιστ (με Διαμαντίδη από πίσω), σάρωσαν τους εγχώριους τίτλους με το pick’n’roll σε πρώτο πλάνο. Ο Τζέιμς Γκιστ (μοναδικό παίκτης p’n’r) από το τωρινό ρόστερ, απουσίασε το τελευταίο τετράμηνο, αφήνοντας «ορφανή» τη θέση, με τον Παναθηναϊκό μοιραία να ξεχνά να παίζει έτσι.
Ο Νικ Καλάθης είναι «μάστορας» σε αυτόν τον τρόπο παιχνιδιού, ωστόσο χάνοντας τον μοναδικό συμπαίκτη που μπορεί να του προσφέρει αυτή τη δυνατότητα, έχει μπλοκάρει με αποτέλεσμα να έχει μπλοκάρει όλη η ομάδα στον δημιουργικό τομέα.
Συνεπώς ο Παναθηναϊκός, από οπαδός του pick’n’roll, έχει γίνει νοσταλγός, κάτι το οποίο δεδομένα θα απασχολήσει τον Τσάβι Πασκουάλ στον καλοκαιρινό σχεδιασμό της ομάδας.
