Η σχέση του Δημήτρη Διαμαντίδη με όσους καταγράφουν, άθελα ή ηθελημένα, την αθλητική ιστορία και τα μπασκετικά πεπραγμένα, ήταν και θα είναι… εξαιρετική!
Ο «Μήτσος» ήταν αυτός που φρόντιζε, μέσω των αμέτρητων κατορθωμάτων του εντός παρκέ, να γεμίζει σελίδες επί σελίδων στις εφημερίδες, να καλύπτει τα πρωτοσέλιδα και να σπαταλώνται (για καλό σκοπό) τόνοι μελάνης, προκειμένου να αποδώσουν το ακριβές μέγεθος του μεγαλείου του.
Το «άστρο» του Δημήτρη Διαμαντίδη ανέτειλε μία ημέρα σαν σήμερα, στις 6 Μαΐου του 1980 στην Καστοριά. Οι πρώτες «πράξεις» της ονειρικής παράστασης που έμελλε να παρακολουθήσουμε, «γράφτηκαν» το καλοκαίρι του 2004, όταν ο ίδιος άφηνε τον Ηρακλή και κατηφόριζε στην Αθήνα προκειμένου να φορέσει την πράσινη φανέλα.
Μεταξύ του… σωτήριου έτους (2004) και του… μοιραίου 2016, χρονιά που ο Μήτσος αποφάσισε να βάλει τέλος στην καριέρα του, μεσολάβησαν ΑΠΕΙΡΕΣ στιγμές μπασκετικού μεγαλείου από μέρους του. Ο «στυγνός» αριθμητικός απολογισμός παρουσιάζει ένα μέρος της αλήθειας: 22 τίτλοι (9 πρωταθλήματα, 10 κύπελλα, 3 ευρωπαϊκά) με τον Παναθηναϊκό, 4 με το «εθνόσημο» και αμέτρητες ατομικές διακρίσεις, χαρακτήρισαν την πορεία του Δημήτρη Διαμαντίδη στα παρκέ.
Ωστόσο, το πλήρες μέγεθος της προσφοράς του Δημήτρη Διαμαντίδη, συνετέθη από αμέτρητες επίσης στιγμές, οι οποίες δεν καταγράφονται στα «ψυχρά» τεφτέρια της στατιστικής. Ηγετική φυσιογνωμία, αδιαπραγμάτευτο ήθος που εξύψωνε με τη σειρά του το ολοένα κι αυξανόμενο μέγεθος του Παναθηναϊκού.
Σήμερα, ο αγαπημένος μας Μήτσος κλείνει τα 37 και δεν έχουμε παρά να του ευχηθούμε υγεία, μακροβιότητα και ένα τεράστιο ευχαριστώ για όλα όσα μας χάρισε . Από εδώ και στο εξής, ας μιλήσουν οι εικόνες:
