Ας ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα. Ο Παναθηναϊκός ήθελε τον Βαγγέλη Μάντζαρη. Και τον ήθελε πολύ. Επίσης και ο κόσμος τον ήθελε. Και γιατί θα τον «έκλεβε» από τον αιώνιο, αλλά και γιατί είναι ένας καλός Έλληνας παίκτης. Όποιος δεν το παραδέχεται αυτό (κατόπιν εορτής και επειδή έμεινε στον Ολυμπιακό) είναι τουλάχιστον ανόητος. Να τα λέμε όλα.
Πάμε όμως παρακάτω. Δεν ξέρω αν ο Μάντζαρης αθέτησε κάποια συμφωνία, από τον Παναθηναϊκό αυτό υποστηρίζουν, αναφέροντας συγκεκριμένα πράγματα. Αυτό το ξέρουν οι εμπλεκόμενοι, αν θέλουν ας μιλήσουν. Ακόμα όμως και αν το έκανε, δεν μπορώ να καταλάβω αυτή την πρεμούρα.
Ο Μάντζαρης δεν ήρθε, όχι ο Στεφ Κάρι. Μην τρελαθούμε κιόλας. Έχω την αίσθηση πως όλο αυτό, δείχνει αδυναμία από πλευράς Παναθηναϊκού, κάτι που δεν δικαιολογείται, αφού μόνο αδύναμος δεν είναι. Κάνουμε λες και δεν ήρθε ο παίκτης που θα αλλάξει τον ρου της ιστορίας της ομάδας. Ενός παίκτη που την ομάδα του, κερδίζεις με κάθε τρόπο εδώ και πολλά χρόνια.
Το να προσπαθεί λοιπόν κάποιος να μειώσει τον Μάντζαρη σαν παίκτη, δείχνει αδυναμία. Δεν μιλώ για τον επίσημο Παναθηναϊκό, ο οποίος στέκεται στον χαρακτήρα του. Μιλώ για μεγάλη μερίδα του κόσμου που κάνει λες και χάθηκε μια τόσο μεγάλη ευκαιρία. Δεν προσπαθώ να μειώσω την αξία του παίκτη. Ίσα ίσα, είναι εξαιρετικός. Αλλά μέχρι εκεί, όχι πανικός και υπερβολές.
Οι άλλοι πάλι; Πανηγυρίζουν που ανανέωσαν Πρίντεζης-Μάντζαρης. Από πού να το πιάσεις και που να το αφήσεις… Η υπερβολή σε όλο το μεγαλείο.
Ηρεμία, ψυχραιμία, έχει ακόμα δρόμο για τις μεταγραφές και το χτίσιμο της ομάδας. Ας ηρεμήσουμε λίγο και δε χρειάζεται να είναι αυτοσκοπός να πάρει παίκτη από τον Ολυμπιακό ο Παναθηναϊκός. Φτάνει πια με την «απάντηση για τον Σπανούλη». Ο Παναθηναϊκός έχει προπονητή και μάλιστα πολύ καλό, αυτός θα κάνει τις επιλογές και αυτό είναι που μετράει και όχι οι επικοινωνιακές μάχες…
