Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να πάρει τους Βαγγέλη Μάντζαρη και Κώστα Σλούκα, δεν τα κατάφερε, αλλά δεν ήρθε και η καταστροφή. Αρκετοί-μετά τα δύο «όχι»-έσπευσαν να πουν πως ελληνοποίηση γιοκ… αφού ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να πάρει τους συγκεκριμένους δύο παίκτες ή έναν εξ’ αυτών. Δεν είναι όμως έτσι.
Ο Παναθηναϊκός δε φτιάχνει ομάδα μιας χρήσης. Δε φτιάχνει ομάδα μόνο για να πάρει και του χρόνου τους εγχώριους τίτλους ή να φτάσει στο Final-4, που είναι ο μεγάλος στόχος. Ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να φτιάξει ομάδα για τα επόμενα χρόνια. Κοινώς να χτίσει. «Υλικά» και θεμέλια για μια ομάδα που θα πρωταγωνιστήσει για χρόνια, δεν είναι μόνο οι εξαιρετικοί κατά τ’ άλλα Μάντζαρης-Σλούκας.
Ο Παναθηναϊκός υπέγραψε ήδη τον Όγκαστ και ετοιμάζεται και γι’ άλλες κινήσεις. Τέτοιου είδους κινήσεις είναι κινήσεις με φόντο το μέλλον. Οι πράσινοι προσθέτουν εμπειρία-ελληνική μάλιστα-ενώ κινούνται και για παίκτες μη Έλληνες, που είναι μεγάλα πρότζεκτ και για το μέλλον (Λεκαβίτσιους). Αυτό είναι το νόημα του χτισίματος και όχι το να παίρνεις σωρηδόν παίκτες, μόνο και μόνο για να κάνεις την περίφημη «ελληνοποίηση».
Αν ήταν στο χέρι το δικό μου, θα έφερνα όλους τους καλούς Έλληνες στις μικρές ηλικίες. Μόνο που εγώ δεν είμαι προπονητής. Εκείνος ξέρει, εκείνος αποφασίζει, στην τελική εκείνος τα παίρνει… χοντρά, για να κάνει αυτή τη δουλειά.
Ο Παναθηναϊκός έχει ένα εξαιρετικό ρόστερ και με τις κατάλληλες προσθήκες, μπορεί να φτιάξει μια ομάδα πολύ καλύτερη από την περσινή. Α, και να θυμάστε, ουδείς αναντικατάστατος. Ούτε ο Γκιστ, ούτε ο Σίνγκλετον, ούτε ο Τζέιμς…
