Καταρχήν και πριν γραφτεί οτιδήποτε άλλο καλώς σας βρίσκω (και) εδώ: Στο Panathinaikos 24. Θα τα λέμε για εννιά μέρες από την Ολλανδία κάνοντας μια καθημερινή ανάλυση για όλα όσα θα βλέπουν τα ματάκια μας στο μακρινό Τέχελεν, εκεί όπου θα χτιστεί ο Παναθηναϊκός του Μαρίνου Ουζουνίδη. Μέσα δε από αυτό το βήμα θέλω να ευχαριστήσω και δημόσια τον Διονύση για την πρόταση συνεργασίας που μου έκανε.
Να πω την αλήθεια κάπου την έχω χάσει τη μπάλα με τον συνολικό αριθμό των προετοιμασιών που έχω πάει εδώ και περίπου 20 χρόνια. Αν δεν με απατά η μνήμη μου, καθώς μεγαλώνουμε σιγά – σιγά και ξεχνάμε, μία πρέπει να έχω χάσει όλη κι όλη κι αυτή είχε αρκετά κοινά με την τωρινή. Αναφέρομαι σε εκείνη του 2013, την κατά κόσμο και… «σχολική εκδρομή» με τον Αναστασίου και τα «παιδιά» του. Σαφώς και τα πράγματα σε επίπεδο ρόστερ είναι πολύ καλύτερα για τον Μαρίνο, πλην όμως στην παρούσα φάση ομιλούμε για μια σεζόν που πάει να ξεκινήσει με πολύ «μαυρίλα» και ελάχιστη πίστη από την πλειοψηφία του κόσμου όχι μόνο για το αν θα μπορέσει να δει τίτλους, αλλά έστω μια ανταγωνιστική ομάδα μέσα στο γήπεδο. Τι να λέμε, ότι η κατάκτηση του πρωταθλήματος πληρώνει 20 στο στοίχημα; Ξεγραμμένο σε έχουν οι πάντες, κανονικά και με το νόμο.
Όλα τα παραπάνω συμπεράσματα και πολλά ακόμα δεν τα λες και παράλογα αν ρίξει κανείς μια ματιά στην καθημερινότητα και την σκληρή πραγματικότητα του συλλόγου, αν και θαρρώ πως αυτά δεν είναι της παρούσης. Αλλωστε θεωρώ ότι ως θέμα συζήτησης δεν είναι απλά στενάχωρο για όλους μας αλλά έχει εξαντληθεί από τον πρώτο μέχρι και τον τελευταίο που ασχολείται καθημερινά με τον Παναθηναϊκό. Το θέμα λοιπόν είναι πως θα μπει ένα φρένο, πως θα επανέλθει η κανονικότητα και πως θα γίνει και πάλι το restart ώστε να ξαναγεννηθεί και να φουντώσει εκ νέου η ελπίδα.
Στην προσπάθεια αυτή το μεγαλύτερο όπλο για τον σύλλογο και δεδομένα ο ΜΟΝΟΣ τον οποίο αυτή τη στιγμή εμπιστεύεται ο κόσμος και είναι θετικά διακείμενος απέναντί του, ακούει στο όνομα «Μαρίνος Ουζουνίδης». Κέρδισε αυτή την εμπιστοσύνη με το σπαθί του πέρσι, ανασταίνοντας μια κυριολεκτικά νεκρή ομάδα με την οποία αν δεν είχαμε τα γνωστά και μη εξαιρετέα όργια και καραγκιοζιλίκια στα πλέι οφ θα μπορούσε να πάρει το Κύπελλο, να βγει δεύτερος και σε κάποιο βαθμό να πεις πως έσωσες τη χρονιά. Το ξέρουμε εμείς, το ξέρουν και οι αντίπαλοι ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να μην έχει πολλά άλλα, έχει όμως τον καλύτερο προπονητή. ΟΚ, αυτό δεν φτάνει, αν δεν τον στηρίξεις με πράξεις, είναι ωστόσο «κάτι» γι’ αυτό και το προβάλουμε.
Επιστρέφοντας στο κεφάλαιο για το οποίο με κάλεσαν στην παρέα σας, δηλαδή στην προετοιμασία, γίνεται σαφές ότι ο τεχνικός του τριφυλλιού ξεκινάει την προσπάθειά του με ένα τεράστιο χάντικαπ. Αυτό της μη έγκαιρης πραγματοποίησης μεταγραφών καθώς ειδικά στην επίθεση η «λειψανδρία» βγάζει μάτια και θα χρειαστεί να κάνει από αλχημείες μέχρι… θαύματα. Ο Παναθηναϊκός έχασε για διαφορετικούς λόγους τον καθένα όχι έναν ή δύο αλλά σχεδόν ΟΛΟΥΣ τους επιθετικούς του. Διαθέτει, ακόμη και σε σύγκριση με τους άλλους τρεις διεκδικητές μια εξαιρετική αμυντική γραμμή και ένα πολύ δεμένο κέντρο όπου δεσπόζουν ο Ζέκα με τον Κουρμπέλη, αλλά κάπου εκεί τελειώνει η συζήτηση και αρχίζει το… άγχος. Δεν είναι τυχαίο ότι για να «γεμίσει» και να μπορεί να κάνει στα μέτρα του δυνατού τη δουλειά του παίρνει μαζί του στην Ολλανδία ακόμη και παίκτες που έχει «κόψει».
Θα θυμάστε που λέγαμε στο τέλος της σεζόν ότι αν ο Παναθηναϊκός κρατήσει τον κορμό που έχει και προσθέσει 4-5 ακόμη ποδοσφαιριστές στο ρόστερ του θα είναι πλήρης και άκρως ανταγωνιστικός. Λογαριάζαμε όμως χωρίς τον ξενοδόχο και κυρίως χωρίς το χουνέρι με τον Μάρκους. Και τον έχασες και δεν πήρες τα λεφτά που είχες συμφωνήσει ώστε τουλάχιστον να βγεις με μεγαλύτερη άνεση στην αγορά για να τον αντικαταστήσεις.
Μάλιστα μέχρι ο νεοτέρας ο Ουζουνίδης θα πρέπει εκτός από τον προπονητή να κάνει και τον τεχνικό διευθυντή αφού το κενό του Λυμπερόπουλου δεν καλύφθηκε. Με απεριόριστο σεβασμό στη δουλειά που έχει ήδη κάνει και θα κάνει ο κόουτς είναι προφανές ότι αυτή η παράλληλη ενασχόληση δεν ισοδυναμεί με νορμάλ λειτουργία ενός ποδοσφαιρικού τμήματος, δίχως σε καμία περίπτωση να ευθύνεται ο ίδιος.
Τα πολλά λόγια όμως είναι φτώχεια. Θα τα λέμε καθημερινά από την Ολλανδία και θα βλέπουμε πως πηγαίνει το πράγμα, παρακολουθώντας παράλληλα και την κινητικότητα που θα υπάρχει στις μεταγραφές σε συνδυασμό με τις πιθανές έως δεδομένες «αφίξεις». Stay tuned που λένε και οι… άλλοι.