Οι υπόλοιποι είχαν σταματήσει να φοράνε αυτό το απαίσιο, καταπιεστικό κράνος για το ποδήλατο από τα 13 τους. Εγώ συνέχισα να το φοράω μέχρι που τελείωσα το λύκειο. Οι φίλοι μου πάντα έπιναν και μεθούσαν, προσπαθούσαν να με πείσουν να πιω κι εγώ.
Είχα, όμως, στο μυαλό μου τη φωνή των γονιών μου. «Μπορείς να κάνεις αυτό που θες. Η επιλογή είναι δική σου, όμως δεν χρειάζεσαι το αλκοόλ για να περάσεις καλά».
Διαβάστε αναλυτικά το αφιέρωμα εδώ
