Αν ρίξει κανείς μια ματιά στα social media ή συζητήσει με φίλους του Παναθηναϊκου θα αντιληφθεί πως πλέον είναι σε ένα τόσο κρίσιμο όριο που είναι ό,τι χειρότερο για κάποιον που αγαπάει και στηρίζει μια ομάδα. Κι αυτό το όριο δεν είναι η οργή που βγάζει η πλειοψηφία του κόσμου του Παναθηναϊκού για το αγωνιστικό σκέλος του συλλόγου. Είναι η αδιαφορία που κινδυνεύει να κατακλύσει τη συντριπτική πλειψηφία του.
Όλες οι ομάδες ξεκινήσαν με “γκέλες” στο πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός στην Ξάνθη, ο ΠΑΟΚ στη Λιβαδειά και στη Ριζούπολη, η ΑΕΚ στα Γιάννενα. Μα όλοι βλέπουν μια προοπτική να υπάρχει, όλοι ελπίζουν πως μπορούν να κατακτήσουν το πρωτάθλημα. Στον Παναθηναϊκό, παρά το γεγονός πως αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι ο Ουζουνίδης είναι ικανός να το στρώσει το πράγμα και ο Παναθηναϊκός να “ξεμπλοκάρει” κάποια στιγμή αγωνιστικά, είναι τόσο μεγάλη η γκρίνια και η μιζέρια που “αγκαλιάζει” τον σύλλογο, με αποτέλεσμα αυτό να περνάει και μέσα στο ποδοσφαιρικό τμήμα, όπως συμβαίνει πάντα σ’ αυτές τις περιπτώσεις.
Αρκούσε ένα απλό σχόλιο του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στο Instagram για να καταλάβεις πως η μοναδική ελπίδα να σωθεί όλο αυτό το πράγμα που έχει δημιουργηθεί είναι η ελπίδα που μπορεί να αποκτήσει ο κόσμος πως θα μπει ένας άνθρωπος που θα βάλει λεφτά, που θα έχει όρεξη, που είναι αναγνωρίσιμος και που το όνομα που “κουβαλά” είναι συνδεδεμένο με το μεγαλύτερο καμάρι του Παναθηναϊκού, το μπασκετικό τμήμα.
Το “PAO Foundation” μοιάζει ως η τελευταία ελπίδα του ποδοσφαιρικού (αλλά και του ερασιτέχνη) Παναθηναϊκού και ο κόσμος δεν μπορεί παρά να “πιαστεί” από αυτό. Όμως σε τέτοιου είδους “δουλειές” χρειάζεται μπόλικη υπομονή και αρκετός χρόνος. Και φυσικά, χρειάζεται μυστικοπάθεια, διότι όσο περισσότερα βγαίνουν προς τα έξω και όσα περισσότερα λένε οι πρωταγωνιστές, τόσο μπορεί να δυσκολεύει το εγχείρημα, όπως συνέβη στην περίπτωση του ερασιτέχνη. Εδώ μια πρώτη ανακοίνωση του Γιαννακόπουλου, που έλεγε τα απολύτως φυσιολογικά (δηλαδή ανάληψη των χρεών από την πλευρά Αλαφούζου και συγκατάθεση της κυβέρνησης για παναθηναϊκή πολιτεία στο ΟΑΚΑ) έφερε παγωμάρα στην πλειοψηφία του κόσμου.
Σ’ αυτό τον χρόνο που απαιτείται μέχρι να δούμε προς τα που θα γείρει η πλάστιγγα (κανείς δεν βάζει το χέρι του στη φωτιά τούτη την ώρα πως ο Παναθηναϊκός αλλάζει οριστικά χέρια) η ομάδα είναι αναγκασμένη να βγάλει αντίδραση. Να δώσει κι εκείνη με τη σειρά της ελπίδα και όραμα. Να βοηθήσει από τη δική της μεριά στο καλό κλίμα, διότι όλα επηρεάζουν. Ένας Παναθηναϊκός που είναι τελευταίος στη βαθμολογία και στο -7 από την κορυφή την 3η μόλις αγωνιστική, δεν κάνει καλό σε κανέναν.
Ούτε στον Αλαφούζο, που θα βλέπει την πίεση γύρω του να μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο, με τον κίνδυνο να πει παρατάω και την ομάδα και τα χρέη και κάντε ό,τι καταλαβαίνετε, ούτε στον Γιαννακόπουλο και τους πιθανούς “συμπαίκτες” του, ούτε φυσικά στον κόσμο, ο οποίος όσο παραμένει στα… πρόθυρα νευρικής κρίσης, τόσο χειρότερα θα γίνονται τα πράγματα σε όλο το “οικοδόμημα”, αγωνιστικό και διοικητικό.
