Ο θυμόσοφος λαός συνηθίζει να λέει πως «η καλή ημέρα φαίνεται από το πρωί». Κρίνοντας από την εκκίνηση που πραγματοποίησε στους ομίλους του Champions League τη σεζόν 2001-2002 o Παναθηναϊκός, τότε δεν έχουμε παρά να αποδώσουμε τα εύσημα στη λαϊκή θυμοσοφία.
Πρεμιέρα με «διπλό» (2-0) στο Γκεζελκίρχεν και στη συνέχεια νίκη επί της ισχυρής τότε Μαγιόρκα με το ίδιο σκορ στη Λεωφόρο. Επόμενος σταθμός για την ομάδα του Γιάννη Κυράστα, η Άρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ, η οποία βρισκόταν σε τροχιά… ανόδου εκείνη την εποχή, θεμελιώνοντας με αργά και σταθερά βήματα την ομάδα που θα κατακτούσε την Premier League του 2004 και θα έφτανε έως την «πηγή» δύο χρόνια αργότερα (2006, τελικός Champions League).
Πίσω στο 2001 και συγκεκριμένα στην 26η Σεπτεμβρίου του 2001, όλα φαίνονταν διαφορετικά. Οι «κανονιέρηδες» ήρθαν με τον «αέρα» του φαβορί στην Αθήνα, ωστόσο στο πραγματικό «πεδίο» της «μάχης», τον αγωνιστικό χώρο, κυρίαρχος έμελλε να είναι ο Παναθηναϊκός.
Η ομάδα του Γιάννη Κυράστα άντεξε στις επιθετικές εξάρσεις των φιλοξενουμένων και «χτύπησε» μια, αλλά φαρμακερή φορά, με τον Γιώργο Καραγκούνη να εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο τρόπο τη μπαλιά του Μικάελσεν από τα δεξιά και με κεφαλιά-ψαράκι να στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα του, ανήμπορου να αντιδράσει, Ντέιβιντ Σίμαν (25′).
Το σκορ παρέμεινε ως έχει μέχρι το τελικό σφύριγμα του διαιτητή, με τον Παναθηναϊκό να παίρνει ένα αποτέλεσμα-χρυσάφι, επιβεβαιώνοντας την εκπληκτική φόρμα που είχε στα ματς εκτός συνόρων, καθώς υπέταξε μια ακόμη ομάδα-φαβορί στο «καμίνι» του «Απ. Νικολαΐδης», «κλειδώνοντας» παράλληλα την πρόκριση για την επόμενη φάση του θεσμού.
