Θα ήθελα λίγο τη βοήθεια σας, για να καταλάβω κάτι -γιατί ομολογώ πως έχω μπερδευτεί. Τελικά, το ντέρμπι “αιωνίων” που προέκυψε στην πρεμιέρα της Stoiximan.gr Basket League είναι σημαντικό ή όχι; Εννοώ είχε ένα επιπλέον ενδιαφέρον ή όχι; Γιατί πριν το τζάμπολ διάβασα πολλά στα social media. Ένθεν κι ένθεν. Και από τα γραπτά κατάλαβα ότι οι φίλα προσκείμενοι στον Παναθηναϊκό ή τον Ολυμπιακό δεν θεωρούσαν (λογικά) πως καθορίζεται κάτι από τις 8 Οκτωβρίου. Μηδέ οι ομάδες θα έλεγες ότι είναι έτοιμες -θα ήταν παράλογο να ήταν έτοιμες.
Τώρα, πώς μετά την κόρνα της λήξης έγινε ο κακός χαμός, υποθέτω ότι αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι στο… υποβρύχιο σκουός να έπαιζαν οι εν λόγω σύλλογοι, χαμούλης θα γινόταν πάλι. Ας μη ξεχνάμε όμως, κάποια δεδομένα. Όπως ότι ο Ολυμπιακός έπαιζε χωρίς τον ηγέτη του (Σπανούλης). Αν θα άλλαζε το αποτέλεσμα παρουσία αυτού; Δύσκολα. Και θα σου εξηγήσω και γιατί.
Αυτό που έκανε ο Παναθηναϊκός για να νικήσει, ήταν να εμπιστευτεί τους παίκτες που του έδωσαν πέρυσι το πρωτάθλημα. Δηλαδή, αυτούς που είχαν διαπρέψει στην αμυντική λειτουργία, με τριπλές αλλαγές (τις οποίες είχαν εμπεδώσει και δεν “χάνονταν”) και διευκόλυναν τις εξελίξεις στην άλλη άκρη. Εφόσον ο Ολυμπιακός δεν ανάγκασε τον Πασκουάλ να τους βάλει περισσότερο στο ματς πριν φτάσει η ιστορία στην ώρα της κρίσης και ενόσω ο Καταλανός εύλογα είχε “ανοίξει” το rotation (ώστε να μην είναι φρέσκοι στο τέλος), προφανώς και είναι κάτι που “χρεώνονται” οι γηπεδούχοι. Εννοώ ότι εκείνοι έκαναν κάτι λάθος, το οποίο πρέπει να δουν.
Όχι ότι οι “πράσινοι” ήταν υποδειγματικοί. Κάθε άλλο. Ο Πασκουάλ ωστόσο, δεν “εξέθεσε” παίκτες. Εννοώ πως χρησιμοποίησε και τους καινούργιους, κάποιοι εξ αυτών δεν πήραν άριστα, αλλά περιόρισε το χρόνο τους στο σημείο που να μην επηρεάσει γενικότερα τη ψυχολογία τους, η αδυναμία τους να κάνουν τη διαφορά σε ένα τέτοιο ματς. Εννοώ με τον “αιώνιο” αντίπαλο. Δηλαδή, τους χρησιμοποίησε ώστε να αποκτήσουν εμπειρία που θα τους φανεί χρήσιμη στο μέλλον -και όχι να τους καταρρακώσει. Ξαναλέω όμως, στο τέλος είχε έτοιμους και γεμάτους ενέργεια αυτούς που μπορούσαν να του πάρουν το παιχνίδι. Και τους επιστράτευσε, παίρνοντας το μάξιμουμ ιδίως από την πεντάδα των Καλάθη, Ρίβερς, Λοτζέσκι, Γκιστ και Σίνγκλετον.
Κάτι άλλο που “χρεώνεται” ο Ολυμπιακός είναι η αδυναμία του να περιορίσει τον Ρϊβερς, παίκτης που σταθερά του κάνει ζημιά τον τελευταίο χρόνο. Ο Αμερικανός… δεν παίζει μόνος. Εννοώ ότι για να πάρει τα σουτ, δουλεύει όλη η ομάδα του για εκείνον. Το θέμα είναι ότι δεν έχει… αποκωδικοποιηθεί από τους “ερυθρόλευκους” το πώς θα μπλοκάρουν αυτή τη δυνατότητα του Παναθηναϊκού. Αν και θεωρώ δεδομένο ότι ο Πασκουάλ έχει έτοιμο plan B και για αυτήν την κατάσταση.
Να πω εδώ κάτι και σε όσους έπεσαν να φάνε τον Καλάθη και τον Γκιστ, για τις εμφανίσεις τους στα φιλικά προετοιμασίας. Μάλλον την Κυριακή (8/10) είδατε πως οι τύποι αυτοί μπορούν να κάνουν δουλίτσα, εκεί που μετράει: στα επίσημα. Αυτό προς μελλοντική χρήση -ώστε να μην έρχεται η ισοπέδωση, πριν την ώρα της. Ο Γκιστ ήταν ο σέντερ που έλειπε (δεδομένης της στόχευσης του Ολυμπιακού, στον Βουγιούκα) και πρόσφερε το άπαν στην άμυνα, ενώ ο Καλάθης έκανε το κρίσιμο κλέψιμο. Στο μυαλό μου, το σημαντικότερο που έκανε ήταν ότι άνοιγε το γήπεδο (ο ίδιος) έπειτα από ριμπάουντ (που έπαιρνε ο ίδιος).
Σε πρώτη φάση, ο Καλάθης δείχνει να είναι ο μόνος χειριστής και οργανωτής που υπάρχει στο ρόστερ του Παναθηναϊκού. Αυτός του οποίου η παρουσία επηρεάζει τη γενικότερη λειτουργία της ομάδας. Ξέρω. Υπάρχει και ο Λεκαβίτσιους. Πρέπει όμως, πρώτα να τον δούμε για να καταλήξουμε στο ότι ο Νικ έχει παρέα. Αυτό που είναι ακόμα πιο σημαντικό, είναι να βρεθεί μια επιπλέον λύση στη θέση “5”, όπου υπάρχει θέμα. Αλλά από πέρυσι έχει αποδειχθεί πως ο Πασκουάλ είναι ικανός να “βγει” από τον εαυτό του και τις συνήθειες του, προκειμένου να πάρει το καλύτερο που έχει να δώσει κάθε παίκτης του και να δει τα αποτελέσματα που επιθυμεί. Οπότε, μάλλον δεν υπάρχει πρόβλημα -εν αντιθέσει με άλλες περιπτώσεις που επιμένουν να χρησιμοποιούν τους παίκτες, βάσει του τι έχουν στο μυαλό τους και όχι σύμφωνα με τα δυνατά τους στοιχεία.
ΥΓ: Δεν θα ασχοληθώ με τα σφυρίγματα. Μόνο με ένα: όταν σχεδόν έπειτα από κάθε ντέρμπι “αιωνίων”, ο Ολυμπιακός διαμαρτύρεται για non call, κάτι γίνεται πολύ λάθος. Εννοώ ότι αν έχεις διαπιστώσει την ύπαρξη προβλήματος, φροντίζεις να το φτιάξεις. Δεν το “κλαις” εφ όρου ζωής. Επίσης, η φάση έχει γίνει σαν το λύκο με τα πρόβατα -το “λέγε, λέγε” οδηγεί στο να μην σε ακούει κανείς από ένα σημείο και έπειτα. Και τέλος, όταν επιλέγεις αυτήν την οδό επανειλημμένως, “μικραίνεις” την προσπάθεια σου.
ΥΓ1: Η πειθαρχία έχει γίνει ένα προβληματικό κομμάτι και για τους δυο “αιώνιους”, ως προς τους τρόπους που επιλέγονται για την επιβολή της -και είναι κομματάκι αναχρονιστικοί. Κατ’ αρχάς (πάλι στο μυαλό μου), για να γίνει δουλίτσα πρέπει τα μέτρα και τα σταθμά να είναι ίδια, για όλους τους παίκτες. Διαφορετικά, από μόνος σου ακυρώνεις την έννοια της “πειθαρχίας” στα μάτια των παικτών σου. Δεν υπάρχει “ολίγον έγκυος”, δηλαδή. Επίσης, κάθε επιλογή (ως προς το τι κάνεις για να φτιάξεις το εν λόγω θέμα, στην ομάδα σου), έχει και συνέπειες, τις οποίες οφείλεις να αναλάβεις.
