Νίκες σαν τη χθεσινή είναι απ’ αυτές που φτιάχνουν το «μέταλλο» σε μια μεγάλη ομάδα και απ’ αυτές που ανεβάζουν το ηθικό στα ύψη. Και στις μέρες μας, κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο για τον Παναθηναϊκό και τους ποδοσφαιριστές του, οι οποίοι σχεδόν αβοήθητοι από τη διοίκηση «παλεύουν» με σκοπό να κρατήσουν την ομάδα ανταγωνιστική. Μαζί με τον Μαρίνο Ουζουνίδη, φυσικά, και τους συνεργάτες του. Και μαζί με τον κόσμο, ο οποίος και χθες ήταν συγκλονιστικός από κάθε άποψη και στα 90 λεπτά του παιχνιδιού με τη Λάρισα. Υπήρξαν στιγμές που βλέποντας τι συνέβαινε στην κερκίδα, νόμιζες ότι το «τριφύλλι» έπαιζε ντέρμπι.
Η χθεσινή δύσκολη επικράτηση, με 9 παίκτες και με τον διαιτητή να τα κάνει «μούσκεμα», μη δίνοντας από το πρώτο ημίχρονο πέναλτι υπέρ των «πράσινων» και στη συνέχεια τον βοηθό να τον ακολουθεί αλλά σε αντίθετη κατεύθυνση, ακυρώνοντας κακώς γκολ του Περόνε, ήρθε λόγω της μαχητικής ψυχής που έδειξαν οι «πράσινοι» στον αγωνιστικό χώρο. Μπορεί η ομάδα να μπορούσε να «καθαρίσει» νωρίτερα το παιχνίδι όταν, κυρίως, στο δεύτερο ημίχρονο έχασε κάμποσες ευκαιρίες για να κάνει το 2-0 και να βάλει τέλος στο ματς, αλλά ο τρόπος που ήρθε το χθεσινό αποτέλεσμα είναι πιο γλυκός για τον κόσμο και φυσικά για την ομάδα, που θα πάει με άλλον… αέρα στη συνέχεια και στις δύσκολες αναμετρήσεις που έρχονται. Το πνεύμα «πολεμιστή» που έδειξαν οι παίκτες του «τριφυλλιού» και η λογική «never give up» είναι έργο του Μαρίνου Ουζουνίδη. Αυτός είναι ο υπεύθυνος για όλο αυτό. Αυτός έχει περάσει στους ποδοσφαιριστές τη συγκεκριμένη νοοτροπία, αυτός δουλεύει καθημερινά με σκοπό να παρουσιάζει στον αγωνιστικό χώρο παιχνίδι με παιχνίδι ένα σύνολο όλο και καλύτερο, όλο και πιο δεμένο, όλο και πιο ανταγωνιστικό, γνωρίζοντας τις δυσκολίες που υπάρχουν, γνωρίζοντας ότι οι παίκτες του δεν θα μείνουν ανεπηρέαστοι από όσα συμβαίνουν στα διοικητικά.
Το είχαμε γράψει και σε πρόσφατο κείμενο. Αγωνιστικά, ο Παναθηναϊκός θα παλεύει και με δεδομένα τα προβλήματα, θα πετύχει τους στόχους του. Αλλού είναι το πρόβλημα και όχι σε όσα συμβαίνουν «εντός» της ομάδας. Φανταστείτε, λοιπόν, αυτός ο προπονητής και αυτή η ομάδα να είχε την απαιτούμενη βοήθεια από τη διοίκηση και να μην έμενε ξαφνικά παρατημένη, τι θα μπορούσε να συμβεί.
ΥΓ: Οι αποβολές είναι μέσα στο παιχνίδι. Πάντα υπήρχαν και φυσικά θα συνεχίζουν να υπάρχουν. Τέτοια είναι και του Σιλά. Όχι, όμως, και του Άλτμαν. Η ενέργεια του Ισραηλινού λίγα λεπτά πριν να μπει στο ματς κι ενώ η ομάδα του ήταν, ήδη, με 10 παίκτες, είναι το λιγότερο αψυχολόγητη και απαράδεκτη. Ο ποδοσφαιριστής πρέπει να τιμωρηθεί, όχι για… εκδικητικούς λόγους, αλλά γιατί με τέτοιο σκεπτικό πρέπει να λειτουργεί μια σοβαρή ομάδα
