Θα ξεκινήσω λίγο… ανάποδα. Αυτό που κάνει ο Άλτμαν είναι “έγκλημα εναντίον της ομάδας του”. Εκτός από αντισυναδελφικό και άκρως επικίνδυνο, αφού κλωτσάει έναν άνθρωπο που είναι πεσμένος στο έδαφος, ο Ισραηλινός “κρεμάει” την ομάδα του. Ο προπονητής του τον βάζει μέσα για να βοηθήσει σε μια δύσκολη στιγμή, που ο Παναθηναϊκός έπαιζε με δέκα παίκτες και ο Άλτμαν, εντελώς ανώριμα, την αφήνει με εννιά. Αν το γκολ του Περόνε μετρούσε και η Λάρισα έφευγε με τη νίκη, ο Ισραηλινός θα ήταν η αιτία που θα ερχόταν μια οδυνηρή ήττα για τον Παναθηναϊκό.
Ευτυχώς, ο Μαρίνος Ουζουνίδης αντέδρασε με εντελώς διαφορετικό τρόπο από τον ποδοσφαιριστή του. Ο Ουζουνίδης, μετά και τη δεύτερη αποβολή, έχει παραδώσει μαθήματα… Παναθηναϊκής ιστορίας. Αντί να ταμπουρώσει την ομάδα του στην άμυνα και να δώσει εντολή για να κρατήσει με νύχια και με δόντια την ισοπαλία, εκείνος δούλεψε και “πάλεψε” για να πάρει το ματς. Ναι, ένα ματς που είχε φτάσει στο τελευταίο δεκάλεπτο, ένα ματς με ένταση που η κούραση ήταν εμφανής και που ο Παναθηναϊκός αγωνιζόταν με δύο παίκτες λιγότερους.
Έβαλε τον Ρέις στο γήπεδο κι έδωσε εντολή στον Μολέδο να πάει στην περιοχή. Δικαιώθηκε στη φάση του γκολ. Ο Βραζιλιάνος “φοβίζει” και τους κεντρικούς αμυντικούς της Λάρισας, όταν γίνεται η σέντρα του Χίλιεμαρκ, αλλά η κίνηση που κάνουν όλοι προς την μπάλα είναι εκείνη που μπερδεύει τον Μπόζοβιτς, ο οποίος έμεινε εμβρόντητος να την κοιτάζει να πηγαίνει στα δίχτυα.
Η τοποθέτηση του Μολέδο στην αντίπαλη περιοχή έφερε φόβο στους παίκτες της Λάρισας πως μπορεί να γίνει η ζημιά από μια σέντρα, όπως και έγινε. Ο Ουζουνίδης είπε και στον Μουνιέ να πάει στην επίθεση, προσπάθησε να μεταδόσει ηρεμία στους παίκτες του, δεν πανικοβλήθηκε ούτε λεπτό. Η χθεσινή είναι ίσως η καλύτερη βραδιά του στον Παναθηναϊκό. Το ίδιο θα έγραφα ακόμα κι αν δεν είχε έρθει το γκολ στο φινάλε.
Και αυτή η βραδιά, ο τρόπος με τον οποίο ήρθε η νίκη και το ξέσπασμα κόσμου και παικτών στο γκολ του Χίλιεμαρκ θα έπρεπε να αποτελεί έναν σημαντικό λόγο για να υπάρξει… κινητοποίηση σε ανθρώπους που έχουν τη δύναμη να αναλάβουν τον Παναθηναϊκό και να μην αφήσουν το καράβι να βουλιάξει. Ο κόσμος για ακόμα μια φορά και παρά το… ακατάλληλο της μέρας, ήταν εκεί σε μια πρωτοφανή συσπείρωση, για να στηρίξει αυτούς τους παίκτες και αυτό τον προπονητή.
Οι παίκτες, με τα χίλια προβλήματα που αντιμετωπίζουν, ήταν εκεί μέχρι το φινάλε για να παλέψουν απέναντι σε θεούς και δαίμονες. Αυτή η σχέση που χτίζεται, μετά τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών, μεταξύ κόσμου και ομάδας, είναι το καλύτερο παράδειγμα πως ο Παναθηναϊκός δεν… πεθαίνει ποτέ. Και πως όποιος αποφασίσει να βάλει τα χρήματά του και να ασχοληθεί με το “μαγαζί – γωνία” που λέγεται Παναθηναϊκός, έχει μόνο να κερδίσει…
