Θα ήθελα να δούμε τρία πράγματα, πριν καταλήξουμε στο μεγάλο ποσοστό ευστοχίας. Κατ’ αρχάς, την άμυνα. Οι 27 πόντοι… παθητικό του πρώτου ημιχρόνου είναι φυσικά, το στοιχείο που έκανε τη διαφορά. Γιατί δεν αρκεί να βάζεις. Πρέπει και να μην “τρως” για να κερδίσεις. Και αν θυμηθείς, ο Παναθηναϊκός είχε τεράστια θέματα στα μετόπισθεν, στα ματς που καταποντίστηκε. Δηλαδή, στη Βαρκελώνη είχε δεχθεί 40 πόντους, στο ίδιο διάστημα και στη Μόσχα 43 πόντους.
Σου έχω ξαναπεί ότι η διάθεση ενός -του όποιου- παίκτη φαίνεται από την ενέργεια και τη θέληση που “βγάζει” στην άμυνα -και τα ριμπάουντ. Βασικά, δεν το έχω πει εγώ, αλλά μεγάλοι προπονητές του σπορ -και το δανείζομαι όποτε το χρειάζομαι. Σου είπα για την αμυντική προσέγγιση. Να σου πω και για τα ριμπάουντ, που ήταν με το μέρος των “πρασίνων”, καθώς κατέβασαν δέκα περισσότερα από τους αντιπάλους τους.
Τα περισσότερα τα είχε ο Γκιστ (6). Δεύτερος ήταν ο Θανάσης Αντετοκούνμπο (5), ενώ από 4 είχαν οι Ρίβερς, Καλάθης και Λοτζέσκι. Ο τελευταίος άρπαξε και δυο επιθετικά -για την ιστορία. Κράτα το λοιπόν, και αυτό. Το τρίτο θέμα ήταν οι συνεργασίες. Εν αντιθέσει με το ΣΕΦ, των 7 ασίστ, αυτό το βράδυ οι παίκτες του Πασκουάλ κοιτούσαν ο ένας τον άλλον, συνεννούνταν και συνεργάζονταν. Εξ ου και οι 22 τελικές πάσες, με τον μαέστρο Καλάθη να ‘χει περάσει τις μισές. Ξέρεις, ο Νικ που… ήταν χώμα στην αρχή της σεζόν και τον έβριζες -λες και τον έβλεπες πρώτη φορά.
Κάτσε γιατί θυμήθηκα και κάτι άλλο: ο Παναθηναϊκός έφτασε στο +19 με τους Σίνγκλετον, Παππά και Λεκαβίτσιους να μην έχουν προσφέρει έναν. Στο 74-49 οι γηπεδούχοι είχαν 12/22 δίποντα, 12/21 τρίποντα και 12/16 βολές. Ο Καλάθης είχε κάνει ήδη το double double (11π., 11 ασίστ). Πού νομίζεις ότι οφείλονται αυτά; Ή το γεγονός πως το τριφύλλι τελείωσε με μόλις 13 λάθη; Στη μέθοδο της διανόησης ή στη δουλειά και στη σωστή ψυχολογία;
Πάμε τώρα, πίσω στην κατηγορία του “να φύγεις, να πας αλλού”.
Ο Μάρκους Ντένμον έχει ακούσει τα εξ αμάξης, κυρίως γιατί η υπομονή είναι άγνωστη λέξη στην ημεδαπή. Ήταν ξεκάθαρο πως θα χρειαστεί χρόνο να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ελίτ των διοργανώσεων, καθώς δεν είχε προτέρα εμπειρία. Αλλά… τι σε ένοιαζε; Ήθελες αποτέλεσμα εδώ και τώρα. Είχες δημιουργήσει και hashtag φυγής και κοιτούσες τι υπήρχε στην αγορά, για να τον αντικαταστήσει. Ο Πασκουάλ συνέχιζε να δουλεύει με τον παίκτη που ξεκάθαρα είχε το σουτ (υπό συγκεκριμένες συνθήκες -εννοώ δεν έχει το πλουσιότερο ρεπερτόριο του πλανήτη, αλλά επουδενί είναι άχρηστος) και να σου οι 24 πόντοι, με 7/9 τρίποντα. Θα πεις “ναι, σιγά, δεν μπορεί να το κάνει αυτό κάθε βράδυ”. Θα σου πω… αυτό είναι που ξέρει να κάνει: να σκοράρει από την περιφέρεια. Και θα θυμάσαι πως το σουτ είναι θέμα ψυχολογίας. Δηλαδή, αν του την καταρρακώσεις, προφανώς και δεν θα δεις αποτέλεσμα. Ο Καταλανός τον στήριξε και τον είδε να μετρά 17 πόντους, με 5/6 τρίποντα, σε λιγότερο από 10’.
Θα είδες επίσης, πως και ο Βουγιούκας καλά έχει κάνει που δεν έχει αποσυρθεί -όπως θα ήθελες. Βασική προϋπόθεση είναι το ομαδικό παιχνίδι. Όταν υπάρχει, όλα μπορούν να γίνουν.
Αν αφαιρέσεις τους πόντους του #denmon_fyge, ο Παναθηναϊκός θα είχε νικήσει στον πόντο. Αν αφαιρέσεις όμως, και τη δουλειά στην άμυνα -ως παρτενέρ του Καλάθη, του Γκιστ, του Ρίβερς, του Γκάμπριελ (α, και αυτός παρέμεινε στο ρόστερ, μολονότι δεν τον ήθελες, για πολύ ξεκάθαρους λόγους).
Ο Πασκουάλ είχε την ευκαιρία να δοκιμάσει και πράγματα και αν μη τι άλλο φάνηκε πως το δίδυμο Λεκαβίτσιους-Παππά θέλει δουλίτσα. Όχι μόνο στο μπροστά, αλλά και στο πίσω (οργάνωση, δημιουργία, εκτέλεση). Υπομονή και μπορεί να το δούμε και αυτό να λειτουργεί.
ΥΓ: Το να μην έχεις απεριόριστο μπάτζετ να σπαταλήσεις έχει και τα θετικά του. Διαφορετικά, μπορεί να είχαν αλλάξει ΟΛΟΙ οι “να φύγεις, να πας αλλού”. Μπορεί επίσης, να έμειναν όλοι εκεί όπου είναι, γιατί οι διοικούντες έμαθαν από τα λάθη του παρελθόντος, όταν άλλαζαν καταστάσεις πιο γρήγορα από T-shirt. Σε κάθε περίπτωση, κανείς που έχει στηρίξει και έχει δείξει υπομονή σε υλικό που έχει δυνατότητες, δεν έχει χάσει -σε βάθος χρόνου.
ΥΓ2: Σήμερα… αν έχω καταλάβει καλά από τα social πρέπει να φύγει ο Όγκαστ. Μήπως να του δώσουμε ακόμα ένα μήνα… ζωής; Δεν θα χάσεις κάτι -πολλώ δε αν σκεφτείς πως υπάρχει σενάριο προσθήκης που δεν μπορεί να γίνει πριν το νέο έτος.
