«Τι είναι για σένα το μπάσκετ;» Ρωτάει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο στο, βγαλμένο από τη ζωή του, διαφημιστικό σποτ. Για άλλους το μπάσκετ είναι παιχνίδι, για άλλους ένα ταξίδι. Όταν μπορείς και να ταξιδεύεις και να το απολαμβάνεις είναι δυο φορές καλύτερο.
Από το πρώτο ταξίδι στην Ποντγκόριτσα, με τις φάκες για ποντίκια κάτω από τα κρεβάτια (!), μέχρι το διήμερο στην Πόλη μεσολάβησαν σχεδόν 20 χρόνια, αμέτρητα ταξίδια, αναμνήσεις, στα πιο τρελά μέρη του κόσμου, εκεί που δύσκολα θα έφτανα χωρίς το μπάσκετ. Από τη Βενεζουέλα όταν ένα μικρό μπουκάλι νερό ήταν πιο ακριβό από ένα γέμισμα πολυτελούς τζιπ, από την Ιαπωνία λίγο μετά τους μεγάλους σεισμούς ως τη Δανία που κάποτε φιλοξένησε αγώνα Εθνικών ομάδων σε κάτι σαν σχολικό γήπεδο, το μπάσκετ ήταν παρέα, ήταν δώρο Θεού, ένα φευγιό από την ιδρυματοποίηση του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
