Το ξέσπασμα του Μαρίνου Ουζουνίδη χθες το πρωί στα αποδυτήρια ήταν πρωτοφανές. Στον ένα χρόνο παρουσίας του στον Παναθηναϊκό, ο Έλληνας προπονητής, αντιλαμβανόμενος και τα πολλά προβλήματα, σπανίως τα έβαζε με τους ποδοσφαιριστές του. Ακόμα κι όταν εκείνοι δεν τον «στήριζαν» με την αγωνιστική τους εικόνα.
Ο Ουζουνίδης είπε πολλά προς τους παίκτες, αλλά το βασικότερο όλων είναι αυτό: «Δεν είναι δική μου ομάδα αυτό που δείχνετε και αν δεν αλλάξετε νοοτροπία θα το σκεφτώ πολύ να είμαι μαζί σας». Δεν το είπε ούτε για να τους τσιγκλήσει, ούτε γιατί δεν το πιστεύει. Ο Ουζουνίδης, παρατημένος εντελώς από τη διοίκηση, έχει ένα και μοναδικό στήριγμα όλο αυτό το διάστημα εντός ομάδας: τους παίκτες του. Αν το χάσει – και – αυτό, τότε θα μαζέψει τα πράγματά του και θα φύγει.
Δεν θα έχει κανένα νόημα για τον Ουζουνίδη να μείνει σε μια ομάδα που θα πάψει να παλεύει. Ήδη έχει βάλει σε ρίσκο την καριέρα του, αφού καλείται να διαχειριστεί την πίεση που φέρνει ο πάγκος μιας μεγάλης ομάδας σε μια περίοδο που δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος να του πει τι θα γίνει αύριο.
Ο Ουζουνίδης είναι προπονητής, πρόεδρος, «πατέρας» των παικτών, διαπραγματευτής, ατζέντης. Τα πάντα. Όλο αυτό αποκλείεται να συνεχιστεί. Είτε θα διατηρήσει μονάχα τον ρόλο για τον οποίο είναι εκεί, αυτόν του προπονητή δηλαδή, είτε θα κουραστεί και θα φύγει. Και δεν θα μπορεί να τον κατηγορήσει κανένας.
Είπε και κάτι ακόμα, πολύ σημαντικό. Τα χρήματα. Βαρέθηκε να ακούει συνεχώς για χρήματα. Δεν έχει άδικο. Τα πράγματα στον Παναθηναϊκό είναι δεδομένα και οι παίκτες/εργαζόμενοι δεν διαφέρουν από τον μέσο εργαζόμενο: δεν πληρώνεσαι και δεν σου αρέσει; Φεύγεις. Τόσο απλό. Και μάλιστα οι παίκτες του Παναθηναϊκού μπορούν να το κάνουν με μεγάλη ευκολία. Κάνουν προσφυγή λόγω οφειλομένων και την επόμενη μέρα είναι ελεύθεροι στην αγορά να βρουν τον επόμενο εργοδότη τους, που θα τους πληρώνει στην ώρα τους. Ούτε εκείνους θα τους κατηγορήσει κάποιος.
