Οι δύο πρώην «πράσινοι» αναφέρθηκαν σε όσα συνέβησαν στον Παναθηναϊκό τα χρόνια που η πολυμετοχικότητα ήταν ενεργή και εξαπέλυσαν τα «βέλη» τους κατά της τότε διοίκησης.
Αναλυτικά όσα είπαν:
Ρότσα: «Ήμουν υπεύθυνος για την αγορά της Νότιας Αμερικής. Έμενα τέσσερις μήνες στην Ελλάδα και τέσσερις στην Αργεντινή και σε άλλες χώρες, όπου έβλεπα αγώνες από διαφορετικά πρωταθλήματα. Το 2008 έγινε μια αλλαγή στον Παναθηναϊκό. Η οικογένεια Βαρδινογιάννη παραιτήθηκε από τη διαχείριση του συλλόγου μετά από 30 χρόνια. Ανακοινώθηκε ότι ο προϋπολογισμός θα ανερχόταν σε 190 εκατομμύρια ευρώ και ήθελαν να ψάξω για πιθανά αστέρια.
Στη δεύτερη κατηγορία της Αργεντινής είδα ένα πολύ ταλαντούχο αγόρι. “Υπάρχει ένας επιθετικός, είναι 17 ετών, ονομάζεται Paulo Dybala” είπα στους ιδιοκτήτες. Δεν τον πήραν. Μια άλλη φορά στους αγώνες της Colo Colo της Χιλής, έβλεπα τον Lucas Barrios. “Αυτός είναι πολλά υποσχόμενος” – υποστήριξα, αλλά δεν πήγε στον Παναθηναϊκό. Τον πήρε η Μπορούσια Ντόρτμουντ. Το χειρότερο από όλα; Μέσα σε δύο χρόνια, όλα τα χρήματα εξαφανίστηκαν κάπως από το σύλλογο».
Ρότσα: «Οι διοικούντες τον Παναθηναϊκό επέμειναν να μην ξοδέψουν περισσότερα για τον Λεβαντόφσκι, μόνο για να πάρουν τον Τζιμπρίλ Σισέ. “Είναι ένας διάσημος Γάλλος που θα σκοράρει ένα γκολ σε κάθε ματς”, έλεγαν. Σήμερα, από τον Σισέ θυμάμαι μόνο ένα. Πάω μια μέρα σ’ ένα κλαμπ και βλέπω 10 πολυτελή αυτοκίνητα μπροστά από το κτίριο. “Τίνος είναι αυτό το αυτοκίνητο” ρωτάω. “Του Τζιμπρίλ”. Και αυτό; “Επίσης”. “Και αυτός” “Επίσης του Σισέ”. Διέφεραν μόνο στο χρώμα».
Για την ατμόσφαιρα των ελληνικών γηπέδων ο Ρότσα ανέφερε: «Το 1997, είχα πάει στον Άρη Θεσσαλονίκης. Παίζαμε το ντέρμπι στο γήπεδο του ΠΑΟΚ. Περνούσαμε με λεωφορείο στην περιοχή του γηπέδου, ο οδηγός στάθμευσε έξω από την είσοδο. Ξαφνικά, περίπου 1000 οπαδοί του ΠΑΟΚ εμφανίζονται γύρω μας. Παρόλα αυτά, ήθελα να είμαι ο πρώτος που θα έβγαινε από το πούλμαν. Άνοιξα την πόρτα και είδα ότι κάτι πέταξαν προς εμάς. Ήταν ένα σφυρί! Χτύπησε το παράθυρο από την πλευρά του οδηγού και το έσπασε. Φωνάζω “πέστε όλοι κάτω”! Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ έσπασαν σχεδόν όλα τα τζάμια του πούλμαν και δεν ξέρω τι θα παθαίναμε αν δεν ήταν η αστυνομία να τους απομακρύνει. Αλλά πώς να παίξουμε έναν αγώνα μετά από κάτι τέτοιο; Μπορείτε να το φανταστείτε; Χάσαμε 2-0. Στα αποδυτήρια, είπα στους παίκτες: “Θαυμάζω ακόμη και το ότι μπήκατε στο γήπεδο”. Ο ΠΑΟΚ έπρεπε να τιμωρηθεί αυστηρά, αλλά γλίτωσε».
Βαζέχα: «Ξέρω πώς μπορούν να είναι οι Έλληνες οπαδοί, αλλά δεν έχω δει ποτέ κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, συχνά έχω νιώσει τον θαυμασμό τους».
Ρότσα: «Υπάρχουν πέντε ή έξι άτομα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου εναντίον των οποίων δεν θα έκαναν τίποτα οι οπαδοί του Παναθηναϊκού και άλλων ομάδων, ακόμη και των πιο ‘εχθρικών’, της ΑΕΚ ή του Ολυμπιακού. Μπορεί να ακούγεται ασήμαντο, αλλά δύο από αυτούς τους ανθρώπους κάθονται μπροστά σας».
Για τη συνεργασία με τον Γιάτσεκ Γκμοχ σχολίασε: «Έχω πολλές ιστορίες… Ο Γιάτσεκ πήρε την ομάδα σε δύσκολη περίοδο και γρήγορα έγινε γνωστός ως ιδιαίτερα απαιτητικός προπονητής. Μας πήγε για προετοιμασία στα βουνά. Διήρκεσε 17 ημέρες. Στην αρχή, ανακοίνωσε ότι θα προπονούμαστε τρεις φορές την ημέρα, όλη την ώρα. Σκεφτήκαμε ότι ήταν ένα αστείο ή ότι ήθελε να μας τρομάξει με αυτόν τον τρόπο. Όμως το έλεγε σοβαρά! Προπόνηση – γεύμα, προπόνηση – γεύμα – ύπνος, προπόνηση – δείπνος. Μερικοί παίκτες μόλις που μπορούσαν να περπατήσουν. Εάν διοργανώσω σήμερα τέτοιους είδους προετοιμασία για την ομάδα, μετά από δύο μέρες δεν θα έχω ομάδα, θα είναι όλοι τραυματίες».
Για την εμπειρία με την Ρουχ Χορζόφ: «Μου τηλεφώνησε ο Κριστόφ, μου έκανε την πρόταση, τον ρώτησα για την κατάσταση στην ομάδα. Μου είπε ότι έχουμε -2 βαθμούς. Και πρόσθεσε “Αλλά δεν είναι τόσο τραγική η κατάσταση, την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε -5!”. Γελάσαμε και οι δυο πολύ και αμέσως δέχθηκα. Υπάρχουν στη ζωή πολύ σημαντικότερα πράγματα από τα εκατομμύρια στον τραπεζικό λογαριασμό. Για παράδειγμα η φιλία μας με τον Κριστόφ. Συζήτησα και με τη σύζυγό μου, δεν το σκέφτηκε πολύ, πιστεύω ότι ήταν στη μοίρα μας να έρθουμε στο Χορζόφ».
Βαζέχα: «Συζήτησα με τον πρόεδρο που μου είχε πει ότι κάτι έπρεπε να αλλάξει στην ομάδα. Του είπα ότι υπάρχει ένας κόουτς που εμπιστεύομαι, που μπορεί να αναλάβει την ομάδα και να είμαι εγώ ο βοηθός του. Δεν γνώριζε τον Χουάν, αλλά όταν του εξήγησα τι έχει πετύχει, αμέσως του τηλεφώνησε».
Βαζέχα: «Όταν σκέφτομαι σήμερα για την Ρουχ, έχω ακόμα μια αντιστοιχία το κεφάλι μου. Έπαιξα σ’ αυτή την ομάδα όταν υποβιβάστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της από την πρώτη κατηγορία. Είχαμε και απαγόρευση μεταγραφών τότε. Ωστόσο, ένα χρόνο αργότερα επιστρέψαμε στην πρώτη κατηγορία και την επόμενη σεζόν κερδίσαμε το πολωνικό πρωτάθλημα. Ο υποβιβασμός δεν είναι το τέλος του κόσμου».
Ρότσα: «Έχω διαβάσει την ιστορία του συλλόγου και γνωρίζω ότι θα γιορτάσει την 100ή επέτειο της ύπαρξής του σε τρία χρόνια. Το όνειρό μου είναι να την οδηγήσω εκείνη τη σεζόν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις».
