Ποδοσφαιρική κριτική για το παιχνίδι στην Τούμπα δεν μπορεί να γίνει. Ένα τέτοιο ταπεινωτικό αποτέλεσμα ίσως ήταν και αναμενόμενο, αν παρατηρούσε κανείς το κλίμα που επικρατεί τις τελευταίες ημέρες στον Παναθηναϊκό, αλλά και τα πολλά αγωνιστικά προβλήματα.
Οι “πράσινοι” τελείωσαν το ματς, χωρίς να κάνουν ούτε μια ευκαιρία, είχαν “παιδικές” αντιδράσεις στο αμυντικό κομμάτι (το 2-0 του ΠΑΟΚ με τον Πέλκα να κάνει ό, τι θέλει και να μην… ενοχλείται, δείχνει ξεκάθαρα την πεσμένη ψυχολογία όλων στο τριφύλλι) και δεν έδειξαν σχεδόν σε κανένα σημείο του αγώνα ότι θα μπορούσαν να διεκδικήσουν κάτι. Το χειρότερο; Οχι, απλώς, ηττήθηκαν, αλλά ταπεινώθηκαν, φεύγοντας από τη Θεσσαλονίκη με το “βαρύ” 4-0 στην πλάτη τους…
Η πραγματικότητα για τον Παναθηναϊκό είναι “σκληρή”. Φαίνεται, πλέον, ξεκάθαρα ότι όλα όσα έχουν συμβεί στο διοικητικό κομμάτι, έχουν περάσει και στο αγωνιστικό. Η πίεση έχει λυγίσει τους πάντες, οι ποδοσφαιριστές είναι μπερδεμένοι, ο Μαρίνος Ουζουνίδης, που είναι κι αυτός στα όριά του, βλέπει τα προβλήματα να μεγαλώνουν. Η διοικητική κρίση έχει γίνει, πια, και αγωνιστική. Ισως αυτό να ήταν αναπόφευκτο και με τον καιρό να ερχόταν. Πλέον, ήρθε και τα πράγματα θα γίνουν ακόμη δυσκολότερα…
Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι ελπίδα δεν υπάρχει. Το μέλλον είναι αβέβαιο, κανείς δεν ξέρει τι ξημερώνει, παρά τα όποια σενάρια ακούγονται και γράφονται κατά καιρούς, άνθρωπος ή άνθρωποι που να θέλουν να μπουν στην ΠΑΕ να την αναλάβουν με σκοπό η ομάδα να γυρίσει σελίδα, δεν υπάρχουν και το καράβι συνεχίζει να πλέει σχεδόν ακυβέρνητο και με σκοπό αποκλειστικό να βγάλει τη χρονιά με το λιγότερο κακό που μπορεί να τη βρεί. Ο Παναθηναϊκός αργοσβήνει.
Όπως γράψαμε και παραπάνω, η διοικητική κρίση, μετά και την απόφαση του Γιάννη Αλαφούζου να αποχωρήσει, έγινε και αγωνιστική, κάθε εβδομάδα η ομάδα παρουσιάζεται χειρότερη και μην ξεχνάμε ότι τον Ιανουάριο θα φύγουν πρωτοκλασάτοι ποδοσφαιριστές, κάτι που σημαίνει ότι η κατάσταση θα γίνει ακόμη πιο δύσκολη. Και όλα αυτά, σε μια συγκυρία εξαιρετικά κρίσιμη και με την ελπίδα να έχει χαθεί. Εκτός κι αν αύριο – μεθαύριο εμφανιστεί κάτι που δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς τώρα…
