#Pascualfirst

Ο Tζέιμς Γκιστ είναι ο τύπος που είχε μείνει ελεύθερος το καλοκαίρι. Δηλαδή, πρόλαβε να μείνει ελεύθερος -αντί να επεκτείνει πριν καν τελειώσει το προηγούμενο συμβόλαιο. Παρέμενε στην Ελλάδα, αναμένοντας την κλήση, ώσπου τα μάζεψε και γύρισε στην Αμερική -και τότε τελείωσε το θέμα του.

Αυτό δεν το λέω ως μομφή, αλλά ως γεγονός, πριν καταλήξω πως ο τύπος αυτός, μαζί με τον Καλάθη είναι το 70% του Παναθηναϊκού (βλ. συνεργασίες στο pick n roll, άμυνες κλπ). Δηλαδή, από αυτούς τους δύο κρίνεται εν πολλοίς ό,τι κάνει ο Παναθηναϊκός. Θα σου πω επίσης, πως όταν λείπει ο Γκιστ (θυμίσου τι έγινε πέρυσι) το πρόβλημα είναι τεράστιο. Τώρα που λείπει ο Καλάθης, το πρόβλημα είναι μικρότερο.

Ο Αμερικανός τρέχει για όλους στην άμυνα και δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως είναι ο προπονητής, μέσα στο γήπεδο. Παράδοξο για ψηλό -συνήθως αυτό το κάνουν οι γκαρντ-, αλλά αλήθεια. Οι δυο άμυνες που έπαιξε στο 51-58 έδειξαν πόσο σημαντικά είναι όσα μπορεί να προσφέρει ο τύπος, εκτός των προφανών (16 πόντους με 6/9 δίποντα, 1/3 τρίποντα, 1/2 βολές, 5 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 2 τάπες, ενώ σε 36.14” συμμετοχής είχε μόλις 1 λάθος).

Και όλα αυτά, ενώ ο Ρίβερς είχε εγκλωβιστεί στα φάουλ που είχε χρεωθεί (3 από νωρίς) και ο Σίνγκλετον είχε δυο φάουλ -όσα και ο Γκιστ που ξέρει να διαχειρίζεται καλύτερα το κορμί του, ώστε να αποφεύγει τις κακοτοπιές. Μεγάλη ήταν και η βοήθεια του Θανάση Αντετοκούνμπο, στην προφύλαξη των φορτωμένων με φάουλ -και να πούμε και εδώ ένα “μπράβο”.

Κάτσε όμως, να σου πω και κάτι άλλο που έχει ενδιαφέρον. Τον Μάρκους Ντένμον που ήθελες να φύγει πώς τον είδες; Μια χαρούλα, σωστά; Και πάλι πήρε αυτοπεποίθηση από τη δουλειά που έκανε στην άμυνα (γενικά έκανε δουλίτσα, στο 11-0 που έδωσε το 42-55). Και πάλι αποδείχθηκε καθοριστικός στην άλλη άκρη -και δη όσο ο Λεκαβίτσιους δεν ήταν το ίδιο αποδοτικός στην οργάνωση, συγκριτικά με το παιχνίδι εναντίον της Μακάμπι.

Όσο ο Ντένμον άκουγε τα εξ αμάξης (δηλαδή, ο τύπος δικαιούται ακόμα και να κάνει καταγγελία στη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος για το bullying που βίωσε), ο Πασκουάλ δούλευε μαζί του, τον γέμιζε με θετική ενέργεια και στοιχεία που ήξερε πως μπορεί να εκμεταλλευτεί και ιδού τι κάνει τώρα. Όπως δούλευε με τον “Λέκα” στο επίπεδο οργάνωσης, όπως δουλεύει με όλους. Μέχρι και ο Σίνγκλετον πείστηκε να ιδρώνει κάθε αγωνιστικό βράδυ τη φανέλα -προφανώς παρασύρθηκε από τη θέληση και τη διάθεση των υπολοίπων- και προφανώς βοήθησε τα μάλα για να βλέπεις τώρα αυτό που βλέπεις.

Να με συμπαθάς, αλλά από τον Σεπτέμβριο σου πρότεινα να περιμένεις μέχρι Νοέμβρη, Δεκέμβρη για να δεις πώς μπορεί να παίξει πραγματικά ο Παναθηναϊκός. Ήταν οι αρκετές προσθήκες και δη σε κομβικές θέσεις (περιφέρεια) που οδηγούσαν σε αυτήν την ανάγκη. Στην Ελλάδα όμως, η σχέση που έχουμε με την υπομονή είναι όμοια με το σεβασμό στον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Ας είναι. Και ας πάμε παρακάτω.

Στην παρούσα φάση, ο Παναθηναϊκός έχει 4 ήττες σε 14 ματς, εκ των οποίων τις τρεις τις είχε υποστεί στις πρώτες αγωνιστικές. Είναι και η μοναδική ομάδα της Ευρωλίγκας που είναι αήττητη στην έδρα της. Το αίτημα για προσθήκη σέντερ διατυπώνεται από πάρα πολλούς. Προφανώς και αυτοί που αποφασίζουν παρακολουθούν το θέμα. Αν δεις όμως, τι υπάρχει στην αγορά θα συμφωνήσεις πως δεν υπάρχουν πολλά κελεπούρια. Επίσης, η τιμή πρέπει να ‘ναι η σωστή.

Εν πάση περιπτώσει, μέχρι να καταλήξουν κάπου οι καθ ύλην αρμόδιοι, προσπάθησε να απολαμβάνεις αυτό που συμβαίνει -δεδομένων των συνθηκών και τηρουμένων των αναλογιών.

Τα tweets που ξεχώρισα για σήμερα, είναι τα εξής

Και ένα για τη διαιτησία