Πες μου ότι περίμενες να είσαι τρίτος;

Δεν θυμάμαι πολύ καλά, αλλά έχω την εντύπωση ότι η πρώτη φορά που άκουσα τη φράση “δεν παίζουμε μόνο εμείς μπάσκετ, παίζουν και οι άλλοι” ήταν από το στόμα του Δημήτρη Διαμαντίδη. Ήταν πριν κάποιο αγώνα με φαινομενικά εύκολη αντίπαλο, για την Ευρωλίγκα. Από αυτές που ήταν βούτυρο στο ψωμί του εξαιρετικού -τότε- Παναθηναϊκού, των triple crowns.

Με μια από τις γνωστές γκριμάτσες του (αυτή με το χαμόγελο και τη συστολή, στο βλέμμα), είπε κάτι που μου φάνηκε -εκείνη την ώρα- τρελό, καθ’ ότι ξεκάθαρα ευνόητο. Είπε την πάσα αλήθεια. Αργότερα έμαθα πως αυτή ήταν μια από τις ατάκες που άνηκαν στη γενικότερη φιλοσοφία του Ζέλικο Ομπράντοβιτς -καθώς στα χρόνια που ακολούθησαν “φορέθηκε” πολύ.

Το βράδυ της Πέμπτης 28/11 έγινε ακριβώς αυτό: έπαιξαν μπάσκετ και οι άλλοι. Καλά, για να είμαι ειλικρινής δεν αποθεώθηκε το σπορ. Στην ουσία της φράσης ωστόσο, αυτό που έγινε ήταν ότι ο Παναθηναϊκός δεν εμφάνισε καν τα βασικά -που θα ήταν υπεραρκετά για να του δώσουν τη νίκη.

Για αρχή, με 23/57 σουτ δεν κερδίζεις… σε οικογενειακό διπλό. Όταν τώρα, αυτό το ποσοστό συνδυάζεται με 10 μόλις ασίστ, αντιλαμβάνεσαι ότι το άθλημα που παίζεται δεν είναι μπάσκετ -περισσότερο παραπέμπει σε ατομικό. Δεν υπήρχε δημιουργία, δεν υπήρχε διάθεση και δεν υπήρχε μυαλό -ή τουλάχιστον αυτοσυγκέντρωση. Θα μου πεις τι υπήρχε; Ο Βουγιούκας που τίμησε το μεροκάματο. Κάτι που δεν μπορώ να πω για οποιονδήποτε άλλον.

Μια στιγμή να εστιάσουμε στο φινάλε: μετά το 65-63 του Ντούμπλιεβιτς, ήλθε το άστοχο τρίποντο του Ντένμον -από τα 9 μέτρα, στα 8” της επίθεσης. Ο Ρίβερς έκλεψε και εκεί έπαθε… ένα μικρό εγκεφαλικό (φάνηκε να μην έχει αποφασίσει αν θα πάει στο λέι απ ή θα εκτελέσει από το τρίποντο). Έως ότου επανέλθει είχαν χαθεί τα κλάσματα που θα έκαναν τη διαφορά. Και αν ο Σίνγκλετον πήρε αυτό που θα μπορούσε να είναι πολύτιμο ριμπάουντ, έκανε μετά λάθος. Πες μου, βλέπεις κάτι το σωστό, το ορθολογικό σε όλα αυτά; Μάλλον ήταν το τέλος που άξιζε στην παράνοια που είχε προηγηθεί. Αυτής που έκανε ήρωα τον Πλάις και επέτρεψε στον Γκριν να κάνει πάρτι -αφού η άμυνα είχε κάνει κούρα ομορφιάς.

Θα πεις “έλειπε ο Καλάθης”. Θα σου πουν “η Βαλένθια δεν είχε τους Ντιό, Ουίλιαμς, Σάστρεμ, Βϊβες και Σαν Εμετέριο” συν του ότι “προερχόταν από 10 ήττες”. Και εκεί μάλλον θα σιωπήσεις. Ή θα αρχίσεις να βρίζεις. Ή θα συνειδητοποιήσεις πως ήταν μια κακή μέρα για όλους, συμπεριλαμβανομένου του Πασκουάλ και εφόσον την… έβγαλαν από το σύστημα τους, θα μπουν όπως πρέπει στο 2018.

Αφού πρώτα ευχηθώ να είστε καλά, να έχετε υγεία και μια καλή χρονιά (χωρίς πόνο και με πολλά χαμόγελα) πάμε για τα tweets της ημέρας.