Aς αφήσουμε τον Πασκουάλ να αποφασίσει τι χρειάζεται

Για χρόνια, ο Παναθηναϊκός ζούσε και πέθαινε από το τρίποντο. Τα έβαζε νικούσε, δεν τα έβαζε έχανε, κυρίως γιατί δεν είχε αναπτύξει συστήματα επιβίωσης, με όποιον άλλον τρόπο. Αρχής γενομένης από την άμυνα -φυσικά-, ώστε να πάρει ψυχολογία και εύκολους πόντους. Και μετά με καλή κυκλοφορία της μπάλας ή “διάβασμα” που να βρίσκει τον παίκτη στην πλεονεκτική θέση.

Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Και μπορείς να ευχαριστείς τον Τσάβι Πασκουάλ για αυτό, όπως και για το γεγονός ότι οι “πράσινοι” βρήκαν τη ψυχολογία ή καλύτερα τη νοοτροπία του νικητή. Αυτή που σου επιτρέπει να λες “ό,τι και να γίνει, εγώ θα βρω τρόπο να πάρω αυτό το ματσάκι, γιατί μπορώ”.

Πριν προχωρήσω στη σημασία που παίζει ο Νικ Καλάθης και ο Τζέιμς Γκιστ σε όλο αυτό, θα ήθελα να κάνω… μια στροφή στο δρομάκι των “κατσαπλιάδων” (ή οπαδών των click) που επίθενται σε όσους γράφαμε στους πρώτους μήνες της συνεργασίας του Παναθηναϊκού με τον Τσάβι Πασκουάλ πως ο Καταλανός κάνει κάτι λάθος. Πολλώ δε, από τη στιγμή που είχε προσδιοριστεί και η έννοια του όρου “λάθος” ως εμμονή στο να περάσει στους παίκτες τη φιλοσοφία του (οι οποίοι ξεκάθαρα δεν μπορούσαν να την υιοθετήσουν) αντί να προσαρμόσει τη φιλοσοφία στη δυναμική και την ικανότητα των παικτών που είχε στα χέρια του.

Όταν “βγήκε” από τον εαυτό του και άρχισε να συνθέτει παιχνίδι με ό,τι καλύτερο είχε να δώσει ο καθένας, υπήρξε αποτέλεσμα. Να σημειώσω επίσης, πως υπήρχαν και διάφορα άλλα θέματα που έπρεπε να διαχειριστεί και δεν είχαν σχέση με το σπορ ή το παιχνίδι. Οπότε θα έλεγες πως τα δεδομένα ήταν πάρα πολλά. Αλλά τα κατάφερε και το καλοκαίρι έφτιαξε κατά 90% ρόστερ σύμφωνα με τη λογική που είχε ανέκαθεν ως κόουτς. Πρώτη προτεραιότητα ήταν να σκέφτονται όλοι πριν πράξουν (έως ότου αυτό γίνει αυτοματισμός), να έχουν όλοι συγκεκριμένο ρόλο στο παζλ, να αποδεχθούν αυτόν το ρόλο και τελικά να γίνουν ομάδα. Αν δεν είχε τον Καλάθη, όλα αυτά δύσκολα θα γίνονταν.

POPULAR NOW Από Πάτρα έφυγε για… Άμπου Ντάμπι

Ο τύπος που έζησε την αφαίρεση της αρχηγίας (την εκτόξευση τόνων λάσπης κλπ κλπ) έμεινε συγκεντρωμένος στη δουλειά του και το βράδυ της Πέμπτης 11/1 μέτρησε 17 πόντους, 12 ασίστ και 5 κλεψίματα σε 33 λεπτά συμμετοχής -με τον Αλόνσο να δοκιμάζει ό,τι είχε και δεν είχε επάνω του. Εν τω μεταξύ, σε όλο το διάστημα που ήταν στο παρκέ έκανε μόλις 1 λάθος. Και αν δεν είναι αυτό δείγμα της αυτοσυγκέντρωσης που είχε, δεν ξέρω τι μπορεί να είναι. Όταν ο Καλάθης μπορεί και λειτουργεί, τους κάνει όλους καλύτερους. Πράγμα που βέβαια, θα έπρεπε να θυμάσαι από την πρώτη του θητεία στον Παναθηναϊκό, αλλά… άνθρωπος είσαι και εσύ και ξεχνιέσαι.

Που λες, όταν οι “πράσινοι” κατάλαβαν πως χωρίς άμυνα (πίεση στην μπάλα, να μην ξεχνάς τον παίκτη, να συνεργάζεσαι εν πάση περιπτώσει) δεν πας πουθενά -όπως και ότι εξίσου χρήσιμο είναι να κοιτά ο ένας τον άλλον στην άλλη άκρη του γηπέδου, φροντίζοντας τις αποστάσεις και το ρόλο τους-, κατάφεραν να νικήσουν και ματς, στο οποίο είχαν 4/22 τρίποντα. Α, και παρά τα 4/22 τρίποντα, έφτασαν τους 84 πόντους. Το φανταζόσουν ποτέ;

Ο Πασκουάλ έπαιξε και με το μυαλό της Μπαρτσελόνα. Δηλαδή, ο τρόπος που ανέπτυξε το παιχνίδι της δικής του ομάδας στην τέταρτη περίοδο, ήταν ταμάμ για να κάνει έξαλλους αυτούς που υποτίθεται πως θα έκαναν ένα βήμα μπροστά για τους “μπλαουγκράνα” στο φινάλε. Πήγε στη ρακέτα, όπου ήταν ο Βουγιούκας και να σου ήλθε και ο Παππάς, με την ηρεμία που προέκυπτε από τη σιγουριά ότι όλοι είχαν κάνει τη δουλειά τους να είναι το κερασάκι στην τούρτα.

Υπόθεση Μάικ Τζέιμς

Ξέρω, εσένα σε νοιάζει αν θα επιστρέψει ο Μάικ Τζέιμς. Οι πληροφορίες θέλουν τους “πράσινους” να έχουν ασχοληθεί ενεργά με το θέμα -έχει γίνει η πρώτη συζήτηση-, αλλά το ζήτημα είναι πως αν θέλει να φτάσει κάπου καλά ο Παναθηναϊκός δεν χρειάζεται κοντό. Χρειάζεται ψηλό.

Δηλαδή, αν έχει χρήματα να δώσει, θα ήταν χρήσιμο να τα δώσει σε παίκτη που θα περάσει το σύνολο στο επόμενο επίπεδο. Αυτό του Φάιναλ Φορ, του τελικού κλπ, κλπ.

Ο Τζέιμς ξεκάθαρα μπορεί θα βοηθήσει -δεν χρειάζεται να σου πω τι μπορεί να κάνει-, αλλά στο μυαλό μου δεν είναι ο παίκτης που θα κάνει την ειδοποιό διαφορά.

Πάμε τώρα και στα tweets

οι ασίστ του Καλαθη σήμερα #paobc pic.twitter.com/47nR37yIz6

— κομπλεξιKabouro (@Mikrokabouro) January 11, 2018

Είπα να ξεκινήσω απο τωρα της κωλοτουμπες για τον παίχτη Νικ φακινγκ καλάθης #paobc pic.twitter.com/kfZolsrDb0

— μαεβιους παχατουρίδη (@trollception) January 11, 2018

Ο ηγέτης @Nick_Calathes15 δίνει το ρυθμό και η ομάδα παιζει μουσικάρες… pure rhythm at #OAKA_arena … #paobc

— rizoslaw (@rizoslaw) January 11, 2018

Ο Γκιστ σου δίνει την εντύπωση ότι μπορεί να καρφώσει με μπακ ντορ πάσα ακόμα κι αν τον δαγκώνουν λιοντάρια. #Paobc

— Γιώργος (@giorgos_xil) January 11, 2018

Ο Καλαθης παίζει να καταφέρει να βγάλει alley oop με τον Γκιστ, ακόμα κι αν βρίσκονται με κλειστά μάτια, δεμενοι πισθαγκωνα, και σε διαφορετικό ταχυδρομικά κώδικα… #paobc#PAOFCB

— wonderchild (@w0nd3rchi1d) January 11, 2018

Το κάστρο (από τα λατινικά: castellum), είναι μια οχυρωμένη κατασκευή η οποία χτιζόταν στην Ευρώπη και την Μέση Ανατολή κατά τον Μεσαίωνα, από τους ευγενείς της εποχής οι οποίοι τα χρησιμοποιούσαν ως την κατοικία τους. #paobc #PAOFCB

— Mr. S ® (@onlygreen13) January 11, 2018

Αυτό δεν είναι γήπεδο παιδιά….Το τρίγωνο των Βερμουδων είναι!!!Καταπινει όποιον μπαίνει μέσα!!!#PAOFCB #paobc Υ.Γ. Χωρίς 3ποντα “επιτρέπεται”?? Υ.Γ. 2)” Γειά σου Παππα..!!! “

— Σταύρος του Νότου (@stavrakas13) January 11, 2018

Ιαν Βουγιουκας #nbavote #paobc τι αποθεωση ειχες απο ολο το γηπεδο σημερα ρε Ιαν?

— nellaki (@_nellaki) January 11, 2018

Κακά τα ψέματα η ομάδα έχει δέσει. Οι παίκτες έχουν βρει τους ρόλους τους κι αυτό φαίνεται. Το να έρθει ο Μάικ είναι ρίσκο που προσωπικά δεν θα το έπαιρνα…#paobc

— Greenwarrior (@Greenwarrior14) January 11, 2018

Ας μιλήσουμε λίγο, για το ηλίθιο χαμόγελο που έχουμε όταν φεύγουμε από το κάστρο του ΟΑΚΑ. #paobc pic.twitter.com/rwrxVMA2za

— Maria Kouklaki (@mariakoukl) January 11, 2018

Καποια στιγμη στο μελλον, πρεπει να γινει ενα Φ4. Δεν εχει σημασια ποιες ομαδες θα ειναι εκει. Αλλα προπονητες πρεπει να ειναι οι Ντεγιαν, Σαρας, ΔΔ και Καλαθης. Και ας μην ειναι προπονητες. Που ειναι δλδ, αλλα δεν το ξερουν. #PAOFCB #paobc pic.twitter.com/eIePMieGYw

— Prasinotomaros (@Prasinotomaros) January 11, 2018

Όταν οι Καλάθης-Gist αρχίζουν να μοιάζουν με 3D-Batiste και ο κόουτς Τσάβι αρχίζει να μοιάζει με Ζοτς νομίζω ότι είμαστε πλέον ο κανονικός Panathinaikos που ξέραμε πάντα #PAOFCB #paobc

— Κυρ Φάνης ο Brooklys (@Brooklysfanis) January 11, 2018

🏀 Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο μπάσκετ

Νίκη Μπάκουλη Όταν στην -ας πούμε- εύθραυστη ηλικία των 17 χρόνων, τη ρωτούσαν τι ήθελε να γίνει είχε.. άλλες δουλειές (!) και καμία διάθεση να αποφασίσει. Για αυτό το έριξε στο συναίσθημα. Έλεγε "θέλω να συνεχίσω το έργο του πατέρα μου", που είχε αποχωρήσει εσπευσμένα από το μάταιο τούτο κόσμο. Συγκινημένοι όλοι, την άφηναν στην ησυχία της, εκτός της μητρός της που είπε να της.. χαράξει πορεία (αφού ήταν κάτι που ήθελε το σκασμένο) και έτσι, βρέθηκε στο Sportime του Χάρη Ξύδη, φίλου του πατέρα Νίκου Μπάκουλη. Ο Χ.Ξ έκρινε σκόπιμο να ξεκινήσει την πορεία της από το περιφερειακό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Η επίσκεψη σε μια γενική συνέλευση ήταν... το τέλος αυτού του κεφαλαίου. Γυρίζοντας στο γραφείο, ζήτησε (σχεδόν γονυπετής) να μεταφερθεί στο τμήμα μπάσκετ -το οποίο είχε ταλαιπωρήσει στο Σπόρτιγκ, υπό τις οδηγίες της Αννυ Κωνσταντινίδου. Ευτυχώς για το άθλημα κατάλαβε νωρίς ότι δεν ήταν γεννημένη να γίνει παίκτρια... Το "Χάρη, θέλω μια χάρη" (που κάνει ρίμα, αλλά δεν αποθεώνει και τα ελληνικά) την έκανε συνεργάτιδα του τμήματος μπάσκετ και η... κυρία Τύχη ήταν δίπλα της, αφού η κίνηση αποδείχθηκε κίνηση ΜΑΤ. Η δουλειά της έγινε η ζωή της και όταν ήλθε ο κορεσμός... στη σχέση, ήλθε και η κρίση για να μας γυρίσει στα βασικά αυτής της ζωής. Η αγάπη ξαναέγινε έρωτας και η δουλειά έγινε πάλι χόμπι. Η Νίκη Μπάκουλη είναι επίσης συντάκτης και αρθρογράφος του sport24.gr, ενώ αρθρογραφεί για τον εξάστερο και στο panathinaikos24.gr.

Διάβασε όλα τα άρθρα