Η Μπαρτσελόνα έβαλε δύσκολα στον Παναθηναϊκό, η ομάδα του Πασκουάλ όμως, προσαρμόστηκε στο παιχνίδι των Καταλανών και παρότι τα «έσπαγε» από τα 6,75, πήρε μια σπουδαία και συνάμα εύκολη νίκη, που σε συνδυασμό με τα χθεσινά αποτελέσματα τη φέρνει στο Νο. 2 της κατάταξης της Ευρωλίγκας.
Η προσαρμοστικότητα του Παναθηναϊκού, πράγματι αξιοζήλευτη. Τη μία εβδομάδα χρειάζεται καταιγίδα… τρίποντων, την άλλη, «χτυπάει» από μέσα με «αφανείς» ήρωες, παίκτες της δεύτερης γραμμής, αλλά πάντα έτοιμους να θυσιαστούν στο «μέτωπο». Και αυτό είναι το πιο σημαντικό σε μια ομάδα. Η αυτοθυσία όλων των «στρατιωτών», που ακολουθούν τα… υψηλόβαθμα στελέχη, σε έναν πόλεμο, όπου δεν παίρνει κανείς… αιχμαλώτους.
Έχετε διαβάσει αρκετές αναλύσεις για το ματς με τους Καταλανούς, έχουν τεθεί σχεδόν όλα στο… τραπέζι ή αν θέλετε στο χαρτί, καθώς όσα έχουν γραφτεί, έχουν ερμηνεύσει το τι έγινε προχθές στο ΟΑΚΑ. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να νικήσει με πολλούς τρόπους πλέον, έχει αρχίσει να σφυρηλατεί ένα βαρύ μέταλλο, το οποίο αρχίζει να θυμίζει άλλες εποχές, με την ομάδα του Πασκουάλ, πλέον να βαδίζει σε έναν ολόσωστο δρόμο και αυτό πιστώνεται πρώτα απ’ όλους στον Ισπανό προπονητή.
Όσον αφορά την επόμενη «διαβολοδβομάδα», ο «νονός» της λέξης αυτής, πέφτει διάνα. Φενέρ και ΤΣΣΚΑ. Αν δεν είναι αυτή η εβδομάδα, βγαλμένη μέσα από τα βάθη της… κολάσεως, τότε ποια θα είναι/ήταν. Αλλά αν θες να είσαι πρώτος, πρέπει να νικήσεις τους καλύτερους, συνεπώς ο Παναθηναϊκός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Θα το παλέψει και θα πάρει ότι του αναλογεί.
Η Φενέρ στην Τουρκία παραδοσιακά «σκουπίζει» τον Παναθηναϊκό, ο οποίος φέτος δείχνει να έχει το μομέντουμ, ωστόσο τα πράγματα εκεί θα είναι πολύ δύσκολα. Η ΤΣΣΚΑ στο ΟΑΚΑ, είναι άλλη ιστορία. Οι «πράσινοι» την έχουν νικήσει εύκολα και σε άλλες εποχές, όπου δεν ήταν τόσο δυνατοί. Ωστόσο επειδή το ματς είναι στο ΟΑΚΑ, έχει διπλή σημασία, ενώ θα πρέπει να σημειωθεί πως και βαθμολογικά, οι δύο ομάδες δεν είναι αδιάφορες, καθώς τα προηγούμενα χρόνια, Παναθηναϊκός και ΤΣΣΚΑ, βρίσκονταν πολύ μακριά, με τους Ρώσους να στρογγυλοκάθονται στην κορυφή και το «τριφύλλι» να βρίσκεται αρκετές θέσεις πιο κάτω. Φέτος δεν είναι έτσι.
Εβδομάδα ροκ λοιπόν, ή καλύτερα heavy metal, όπως αναφέρθηκε και στον πρόλογο. Τι σημαίνει αυτό; Οι μυημένοι γνωρίζουν. Πολύ «ξύλο», αρκετή ένταση, μπόλικος ιδρώτας και σφιγμένες γροθιές. Όποιος αντέξει-έχοντας σπάσει λίγα άλατα παραπάνω στο τέλος-θα έχει πολλαπλά κέρδη. Αν ο Παναθηναϊκός κάνει το 2/2, τότε εξασφαλίζει την παρουσία του στην τετράδα-όπερ σημαίνει πλεονέκτημα-κλείνοντας το μάτι προς την κορυφή. Σε κάθε άλλη περίπτωση τίποτα δε χάνεται, απλά το πράγμα μπλέκει βαθμολογικά, με το ένα στα δύο, να μοιάζει, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, ένα ρεαλιστικό σενάριο που θα αφήσει ικανοποιημένο τον Τσάβι Πασκουάλ.
ΥΓ.1: Ο Μάικ Τζέιμς είναι ένας από τους πιο αγαπημένους παίκτες στο «πράσινο» κοινό. Δεν κρύβω, πως μου άρεσε να τον βλέπω πολύ. Εκρηκτικός, ταλεντάρα, δεν φοβάται τίποτα. Αλλά θεωρώ πως δεν ταιριάζει στον Παναθηναϊκό. Ο φετινός Παναθηναϊκός, έτσι όπως έχει δομηθεί, έχει μεγαλύτερη ανάγκη, αν θέλετε, από παίκτες που δε θέλουν μια μπάλα συνέχεια στα χέρια, που θα δημιουργήσουν περισσότερο και δε θα παίξουν πρώτα με το ένστικτο, αλλά με το μυαλό.
ΥΓ.2: Ο Βουγιούκας στην ασίστ στον Καλάθη, πανηγύρισε έξαλλα. Σαν να ξέσπασε. Και μάλλον αυτό έκανε. Με τα όσα έχει ακούσει. Το κάθε «εργαλείο» θέλει και τον «μάστορα» του. Αν η ομάδα έχει ρόλους και ο κάθε παίκτης αντιλαμβάνεται τι πρέπει να κάνει, άπαντες είναι χρήσιμοι. Και ο Ίαν είναι κάτι παραπάνω από χρήσιμος.
