Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες θα εορταστεί η συμπλήρωση των 110 χρόνων ιστορίας του «συλλόγου μεγάλου» δεν είναι οι καλύτερες δυνατές. Εδώ και αρκετούς μήνες, ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να διατηρηθεί σε ένα επίπεδο βιωσιμότητας και να μην λυγίσει από το δυσβάσταχτο -οικονομικό αλλά και ηθικό- βάρος που φορτώθηκε στις «πλάτες» του.
Τα οικονομικά προβλήματα που ταλαιπωρούν το «τριφύλλι» έχουν οδηγήσει στο να… απαρνηθεί προσωρινά τον ρόλο του πρωταγωνιστή στις διοργανώσεις, καθώς ο πρώτος και κύριος στόχος είναι η βελτιστοποίηση των οικονομικών συνθηκών. Μιας διαδικασίας που χαρακτηρίζεται από αρκετά αρνητικά επακόλουθα, διότι προς στιγμήν, δεν διαφαίνονται άλλες λύσεις στον ορίζοντα: πωλήσεις, μειώσεις, καθυστερήσεις, συνεχής αγώνας, άγχος, αποδυνάμωση και προσωρινή υποχώρηση από τα «φώτα» του πρωταγωνιστή.
Για τους λόγους αυτούς, η τρέχουσα σεζόν, που βρίσκεται λίγο πιο πέρα από τα μισά της, είναι μια από τις πιο δύσκολες και συνάμα πιο περίεργες που ήρθαν στην ιστορία του συλλόγου. Οι λύπες είναι κατά τι περισσότερες από τις χαρές, ενώ ο προβληματισμός συχνά πυκνά σκεπάζει τις πιο αισιόδοξες σκέψεις όσων αποφάσισαν να μείνουν και να παλέψουν, διότι το θεωρούν καθήκον, απέναντι σε ένα τεράστιο μέγεθος, όπως είναι ο Παναθηναϊκός.
Έως το απόγευμα της 31ης Ιανουαρίου, ο κύριος εκφραστής της προσπάθειας απέναντι σε θεούς αλλά και δαίμονες ήταν ο Μαρίνος Ουζουνίδης. Ο άνθρωπος που σε πείσμα των καιρών προτιμά να παλέψει με όσες δυνάμεις διαθέτει, προκειμένου να εξασφαλίσει ότι ο Παναθηναϊκός θα τελειώσει μια σεζόν… σκέτη ταλαιπωρία, με τη μεγαλύτερη δυνατή αξιοπρέπεια.
Από το απόγευμα της Τετάρτης, δίπλα στον Εβρίτη τεχνικό προστέθηκε και το όνομα του Δημήτρη Κουρμπέλη. Ενός ποδοσφαιριστή που βρίσκεται στην καλύτερη ηλικία για να παίξει ποδόσφαιρο, με αδιαμφισβήτητες ικανότητες εντός αγωνιστικού χώρου και προοπτική ανέλιξης για μια σοβαρή καριέρα στο εξωτερικό. Στα 24 του, κατάφερε να ανέβει δεκάδες σκαλιά στην εκτίμηση όσων ακολουθούν, πιστεύουν και εν τέλει αγωνιούν για την Παναθηναϊκή Ιδέα.
«Είμαι στον Παναθηναϊκό. Είμαι αρχηγός του Παναθηναϊκού και δεν θέλω να πάω στον ΠΑΟΚ. Δεν θα είναι ένα βήμα παραπάνω στην καριέρα μου. Αν είναι να φύγω, θα φύγω μόνο για το εξωτερικό»…
Όλα όσα ανέφερε συνομιλώντας με τους ανθρώπους του συλλόγου, την ώρα που «μαινόταν» ο «πόλεμος» για την υπογραφή του, φανερώνουν πως, παρά τα αντικειμενικά κριτήρια που του υπόσχονται ένα λαμπρό μέλλον, εκείνος έδωσε σε όλους να καταλάβουν ότι κουβαλά μαζί του αρκετές από τις αξίες μιας παρελθούσας εποχής. Η φράση και συνολικά, όλη η στάση που κράτησε ο Κουρμπέλης, διαφέρει αρκετά από τον τρόπο με τον οποίον αντιμετωπίζουν οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές το άθλημα στις ημέρες μας.
Βάσει κανονισμών, ο ίδιος θα μπορούσε εδώ και μήνες να κάνει προσφυγή, αλλά δεν του πέρασε ποτέ από το μυαλό. Έπειτα, θα μπορούσε να αποδεχθεί τη δελεαστική πρόταση του ΠΑΟΚ και να ανέβει στη Θεσσαλονίκη, αυξάνοντας τον τραπεζικό λογαριασμό του, τοποθετώντας παράλληλα κάποια χρήματα στα ταμεία του συλλόγου. Ούτε αυτό το έκανε. Η εικόνα που έβγαινε από το περιβάλλον του τις τελευταίες ώρες ήταν ξεκάθαρη: «Αν όχι Παναθηναϊκός, τότε εξωτερικό…».
Από τη μια πλευρά, θα μπορούσε να φανεί κάπως… παράδοξο το γεγονός ότι σε μια εποχή που η ποδοσφαιρική πραγματικότητα ορίζεται βάσει «μπίζνας και χρήματος» (όπως λέει και το γνωστό τραγούδι), ένας άνθρωπος ηλικίας 24 ετών θα επιλέξει τον δύσκολο δρόμο, δίχως να γνωρίζει, ούτε ο ίδιος, αλλά ούτε όσοι έμειναν, το τι πραγματικά ξημερώνει. Συν τοις άλλοις, ουδείς δεν θα τον κατηγορούσε, στ’ αλήθεια, εάν έπραττε το αντίθετο και φερόταν ως επαγγελματίας, καθώς η φύση του αθλήματος στον 21ο αιώνα ευνοεί τους «τεχνοκράτες» και όχι τους ρομαντικούς.
Κι όμως, ο Δημήτρης Κουρμπέλης από την Αρκαδία επέλεξε τα δύσκολα. Άφησε να βγουν από μέσα τους αξίες οι οποίες μπορεί να μην συνάδουν με το σήμερα, αλλά είναι πάντα επίκαιρες και ίσως δείχνουν την ενδεδειγμένη πορεία προς το μέλλον. Απ’ ότι φαίνεται, είχε πλήρη συναίσθηση του μεγέθους του Παναθηναϊκού προτού πάρει την απόφαση να πει το «ναι» στην πρόταση του συλλόγου, τον Δεκέμβριο του 2016.
Η συναίσθηση αυτή τον συνόδευσε καθ’ όλη τη διάρκεια της παρουσίας του και αντί να καμφθεί από τις αντικειμενικές δυσκολίες, δυνάμωσε περισσότερο. Για την ακρίβεια, φούντωσε μέσα του η ιδέα του να υπερασπίζεσαι μια διαχρονική αξία, η οποία δεν φθείρεται, όπως είναι ο Παναθηναϊκός. Η τοποθέτηση του περιβραχιονίου του αρχηγού, δεν ήταν μόνο ένα αξεσουάρ για τον ίδιο. Η παρουσία του στο μπράτσο του είναι συμβολική, αλλά για εκείνον το σύμβολο της ηγεσίας και της υπηρεσίας σε μια ιδέα, ήταν ισχυρότερο από το δέλεαρ του χρήματος.
Όλα τα παραπάνω σημειώθηκαν ώστε να δοθεί μια εξήγηση σε όποιον δεν κατανόησε επακριβώς το τι συνέβη στα social media μετά τη γνωστοποίηση της απόφασης του Κουρμπέλη. Όσοι ασπάζονται την Παναθηναϊκή Ιδέα κατάλαβαν, ένιωσαν και αισθάνθηκαν, στο μέτρο του καθενός, περήφανοι για την απόφαση ενός παιδιού που δεν προέρχεται από τα «σπλάχνα» του συλλόγου, δεν βρίσκεται εκεί για διψήφιο αριθμό χρόνων, όμως είχε τη δυνατότητα να αισθανθεί και να νιώσει το τι εστί Παναθηναϊκός, έστω κι αν ήρθε σε μια ταραχώδη εποχή.
Η στάση που κράτησε ήταν κάτι παραπάνω από αντρίκεια κι αυτό είναι ένα γεγονός που αναγνωρίζεται από φίλους αλλά και «εχθρούς» πλην εξίσου ρομαντικούς για το ποδόσφαιρο. Η επιλογή του ήταν απλά το αποκορύφωμα μιας πορείας που περιείχε αρκετή προσπάθεια εντός αγωνιστικού χώρου και συνάμα λίγα λόγια, αλλά μετρημένα, όπως αυτά που δεν φοβήθηκε να εκφράσει το καλοκαίρι στο Τέχελεν:
«Έκανα ένα καλό ξεκίνημα στον Παναθηναϊκό. Θέλω να πιστεύω ότι είναι μόνο η αρχή. Θέλω να δώσω προσωπικά πολλά περισσότερα. Δεν με φοβίζει κάποιος τίτλος, όπως του επόμενου ηγέτη. Μακάρι να συμβεί αυτό και να δώσω όσα περισσότερα μπορώ για την ομάδα».
Εν τέλει η ευχή του καλοκαιριού πραγματοποιήθηκε στα μέσα του Σεπτέμβρη για τον Κουρμπέλη. Το περιβραχιόνιο πέρασε στο μπράτσο του και εκείνος έκανε ό,τι θεωρούσε ως πιο σωστό για να το τιμήσει. Κι αν συνεχίσει να φυσάει κόντρα για τον Παναθηναϊκό, ιστορίες σαν αυτές του Κουρμπέλη διδάσκουν σε όλους ότι ακόμη και στις πιο κρίσιμες και «μαύρες» εποχές, υπάρχει πάντοτε το περιθώριο για ανάδειξη ηρώων…
