Έβγαλε μια μεγάλη «ρετσινιά» από πάνω του ο Παναθηναϊκός με το «διπλό» στη Λάρισα. Όσο κι αν προσπαθήσεις να κατανοήσεις πως η ποιότητα της ομάδας είναι πλέον τέτοια που μπορεί να χάσει παντού, θα ήταν δύσκολο να χωνέψεις πως πέρασε μια ολόκληρη σεζόν χωρίς η ομάδα να κερδίσει έστω και ένα ματς εκτός έδρας.
Η νίκη στη Λάρισα επειδή εκτός όλων των άλλων, αυτή τη φορά λειτούργησε σωστά και το πλάνο. Είχε λειτουργήσει και στην Ξάνθη, αλλά εκεί ο Παναθηναϊκός σπατάλησε πολλές ευκαιρίες και στο ξεκίνημα και στο φινάλε και δεν κατάφερε να πάρει τη νίκη. Στη Λάρισα βρήκε ένα γρήγορο γκολ, που η αλήθεια είναι πως σε κάθε ματς το ψάχνει: με ευκαιρίες είχε ξεκινήσει και στα Γιάννενα, με ευκαιρίες είχε ξεκινήσει και στο Περιστέρι και στην Ξάνθη, αλλά δεν κατάφερε να πάρει το «τρίποντο».
Αυτή τη φορά, το γκολ που πέτυχε ο Λουντ κατάφερε ο Παναθηναϊκός να το διαχειριστεί, εκμεταλλευόμενος την καλή λειτουργία που είχαν οι Κάτσε και Τζανδάρης στον άξονα και το γεγονός πως δεν απειλήθηκε από τα άκρα. Ούτε ο Μασούρας, ούτε πολύ περισσότερο ο επικίνδυνος Κριζμάν, μπόρεσαν να βρουν χώρους για να κινηθούν και να απειλήσουν, με αποτέλεσμα οι «πράσινοι» να μη δεχτούν φάσεις. Από τον άξονα δύσκολα η Λάρισα θα μπορούσε να φανεί επικίνδυνη, αφού ο Φυντάνης (που απολύθηκε) δεν έβαλε ούτε τον Λεοζίνιο, ούτε τον Αγκάνοβιτς, που μπορούν και να πάνε στο ένας εναντίον ενός και να περάσουν καλές κάθετες.
Θα μπορούσε να είχε καθαρίσει και νωρίτερα το ματς η ομάδα του Ουζουνίδη, όμως φάνηκε ξανά η απουσία ενός γκολτζή. Ο Δώνης είναι εξαιρετικός στο πώς να κινείται χωρίς την μπάλα και δείχνει να ρουφάει σαν σφουγγάρι ότι προσπαθούν να του… μάθουν από τη θέση του φορ. Όμως δεν είναι σκόρερ. Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό, δεν διαθέτει και ακραίους που να μπορούν με ευκολία να τελειώνουν φάσεις, ώστε να έπαιρνες λύσεις στο σκοράρισμα και από αυτούς.
Χθες έπαιξε με τον Χατζηγιοβάνη και τον Κουλιμπαλί ως εχαφ/εξτρέμ. Κανένας εκ των δύο δεν μπορεί να απειλήσει. Ιδιαίτερα ο Κουλιμπαλί, είναι… γεννημένος μπακ και δυσκολεύεται ακόμα και να πατήσει στην αντίπαλη περιοχή.
Όσον αφορά τους στόχους, άνοιξε από χθες μια κουβέντα για το κατά πόσο ο Παναθηναϊκός μπορεί να προλάβει την πέμπτη θέση. Καταρχήν για να έχει νόημα η κατάληψη μιας θέσης στην πεντάδα, θα πρέπει ο Παναθηναϊκός να μπορεί να παίξει στην Ευρώπη και οι πληροφορίες που έρχονται για το αν θα μπορέσει να γλιτώσει από την ΟΥΕΦΑ μόνο θετικές δεν είναι.
Δεύτερον, το πρόγραμμα είναι βαρύ. Αντιλαμβάνομαι πως μια νίκη και μάλιστα η πρώτη εκτός έδρας, φέρνει αισιοδοξία και ευφορία, όμως απέναντί του ο Παναθηναϊκός είχε μια πολύ αδύναμη ομάδα, που μονάχα από τύχη έχει φτάσει στο σημείο που είναι. Από εδώ και στο εξής έχει να αντιμετωπίσει Ολυμπιακό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Ατρόμητο, Αστέρα, Πανιώνιο. Χρειάζονται συνεχόμενες υπερβάσεις για να καταφέρει να βρεθεί εντός πεντάδας, οπότε καλύτερα να παραμείνει χαμηλά η… μπάλα.
Άφησα για τελευταίο τον Ρόμπιν Λουντ. Ο Φινλανδός είναι υπόδειγμα επαγγελματία. Ψάχτηκε για να φύγει τον Γενάρη, αλλά μόνο για ένα πρωτάθλημα που θα του ανέβαζε και τα χρήματα και την καριέρα και το πρεστίζ, όπως η Αγγλία. Θα μπορούσε εύκολα να πάει στη Σταντάρ Λιέγης, όμως διάλεξε τον δύσκολο δρόμο, από το να μείνει στάσιμος.
