Θαυμάζω τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας και την απλότητα της αγγλικής. Που έχει το over και το under να προηγούνται λέξεων και να τους αλλάζουν αυτομάτως την έννοια. Του τύπου “υπερεκτιμώ” ή “υποτιμώ”, αλλά με την ίδια λέξη. Το estimate: το “εκτιμώ”, όρος που στην Ελλάδα δεν χαίρει τεράστιας… εκτίμησης -είναι η αλήθεια. Πήγε ο Παναθηναϊκός στη Ρωσία να αντιμετωπίσει τη Χίμκι, σε αυτό που πολλοί περιέγραψαν ως “ματς που θα προσδιόριζε το μέλλον του στην 8αδα”. Όσοι έδωσαν αυτόν τον σεβασμό, μαζί και με εκείνους που αναλώθηκαν από το ημίχρονο στο “τώρα θα παίξουμε με μειονέκτημα εναντίον της Ρεάλ ή της Φενέρμπαχτσε”, χαραμίζονται, καθώς τους περιμένει στις ΗΠΑ μια λαμπρή καριέρα mentalist. Επιπροσθέτως, χάνουν την ουσία του “τώρα”.
Ο Παναθηναϊκός είχε μια μακρά διακοπή από ανταγωνιστικά ματς. Θα έλεγες πως είχε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δουλέψει ώστε ο Πέιν να προσαρμοστεί και ο Τζέιμς να θυμηθεί τα παλιά. Εδώ να σου πω ότι σε αυτό το διάστημα ο Πασκουάλ δούλευε στις προπονήσεις με αριθμό παικτών που όποιον προπονητή και αν ρωτήστε, θα σας πει ότι είναι μεγάλος. Και όχι, δεν ισχύει το “ευχάριστος πονοκέφαλος”. Αρχικά, γιατί κανείς πονοκέφαλος δεν είναι ευχάριστος. Η υπερπληθώρα παικτών λοιπόν, την καθημερινότητα (το over που λέγαμε) ποτέ δεν κάνει καλό. Χρειάζεσαι 12, άντε βία 15 να κάνεις δουλίτσα. Επίσης, σε αυτό το σημείο της αγωνιστικής περιόδου, χρειάζεσαι να ξέρεις ποιοι είναι οι 8 που ουσιαστικά θα σου κάνουν τη δουλειά. Ο Καταλανός ζει το ακριβώς αντίθετο σενάριο -αλλά… μην αφήνετε μια λεπτομέρεια να σας χαλά την ιστορία.
Πέραν του ότι οι “πράσινοι” δεν είχαν αγωνιστικό ρυθμό, δεν είχαν και την παραμικρή συγκέντρωση. Κάτι που θα έλεγες πως είναι η εύλογη συνέπεια όσων διάβασες έως εδώ. Κράτα και ένα τρίτο στοιχείο: πολλοί που δεν έχουν λόγο να σου λένε ψέματα, είχαν γράψει πως ενδεχόμενη επιστροφή του Τζέιμς θα επηρέαζε τον Καλάθη και τον Παππά. Εναντίον της Χίμκι είδες να συμβαίνει ακριβώς αυτό. Να σου πω και ότι κάποιοι εξ όσων είναι από την αρχή της σεζόν στο ρόστερ -και περνά το 80% του παιχνιδιού από αυτούς- παρουσιάζουν σημάδια κόπωσης. Κάτι που επίσης, το λες εύλογο. Θα μου πεις “αυτή είναι η δουλειά τους” και θα συμφωνήσω. Αλλά ο ανθρώπινος οργανισμός έχει όρια. Και το σημαντικότερο: το ανθρώπινο μυαλό έχει όρια -αντίληψης και αντοχής στην κούραση του “να κάνω αυτό” που γίνεται “να κάνω το άλλο”, όταν αλλάζουν τα δεδομένα.
Δεν γνωρίζω τι είναι αυτό που κάνει μια ομάδα να παίζει με τον άλφα τρόπο στην έδρα της και με τον ωμέγα, μακριά από αυτή -πέραν του προφανούς που είναι ο κόσμος. Αυτό που ξέρω είναι πως σε μια μακρά σεζόν, όταν βλέπεις να “στραβώνει” ένα παιχνίδι -αφού έχεις κάνει ό,τι μπορείς για να γλιτώσεις το μοιραίο-, το να το αφήνεις -για να μη χάσεις όλους τους παίκτες από σώμα και μυαλό- δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Το κάνουν στο ΝΒΑ -κατά κόρον. Το θέμα είναι να μπορείς να δείξεις πως η ελλειπής εμφάνιση (το under που λέγαμε) μπορεί να εξαφανιστεί όταν θα είναι η σεζόν στην κρισιμότερη φάση της. Αυτό είναι κάτι που δεν έχουν αποδείξει ακόμα οι “πράσινοι” και μάλλον πρέπει να τοποθετηθεί μεταξύ των προτεραιοτήτων.
🏀 Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο μπάσκετ
