Κάποτε γράφτηκε και ειπώθηκε ότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού που βρέθηκε στο συλλαλητήριο του 2008 ήταν 8.000. Η πραγματικότητα, όμως, ήταν ότι 30.000 φίλοι του “τριφυλλιού” βγήκαν στους δρόμους, κάνοντας κάτι που δεν είχε ξαναγίνει ποτά στην ιστορία του οπαδικού κινήματος. Ποτέ ξανά τόσοι οπαδοί δε βγήκαν έξω για να διαμαρτυρηθούν για την κατάσταση που επικρατεί στον αγαπημένο τους σύλλογο.
10 χρόνια μετά – και μέσα στην πορεία των χρόνων – τα ψέματα δίνουν και παίρνουν. Οι οπαδοί έγιναν… καθοδηγούμενοι, το γνωστό τροπάριο “έφυγε ο Βαρδινογιάννης και ιδού τα αποτελέσματα”, δεν άλλαξε και ο παραλογισμός έφτασε στο αποκορύφωμά του. Παραλογισμός; Μήπως, καλύτερα, να το πούμε προπαγάνδα; Ας το πούμε, διότι αυτή είναι η λέξη.
Από το 2008 άλλαξαν πολλά. Ο Παναθηναϊκός έγινε πολυμετοχικός, με τον Γιάννη Βαρδινογιάννη να κρατάει το πλειοψηφικό πακέτο και τους νέους μετόχους να μπαίνουν στην ΠΑΕ βάζοντας συνολικά 67 εκατομμύρια ευρώ. Γιαννακόπουλος, Πατέρας, Βγενόπουλος ήταν οι κυριότεροι, μα όχι και οι μόνοι. Ζολώτας, Νίκας, Ξυλάς, Δάβαρης και άλλοι μπήκαν στο κλαμπ, το οποίο κατάφερε να βγει από τη μιζέρια των τελευταίων ετών και να αλλάξει επίπεδο. Κατακτήθηκε ένα νταμπλ, η ομάδα έκανε δυο σημαντικές πορείες σε Τσάμπιονς Λιγκ και Europa League, με σπουδαίες εκτός έδρας νίκες σε Βρέμη, Μιλάνο και Ρώμη. Αποκτήθηκαν ποδοσφαιριστές υψηλού επιπέδου όπως οι Τζιμπρίλ Σισέ, Σεμπάστιαν Λέτο, Ζιλμπέρτο Σίλβα και Κώστας Κατσουράνης, ενώ έγιναν και λάθη, κυρίως την πρώτη χρονιά, όταν η ομάδα έπρεπε να χτιστεί μέσα σε 15 μέρες κι ενώ νωρίτερα δεν υπήρχε η παραμικρή προεργασία από την προηγούμενη διοίκηση. Το κλαμπ πούλησε σχεδόν 35 χιλιάδες διαρκείας, αριθμός ρεκόρ στα χρονικά και κάθε Κυριακή στο ΟΑΚΑ γινόταν μια γιορτή με πάρα πολύ κόσμο, είτε το τριφύλλι έπαιζε με τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ, είτε με τον Πανθρακικό.
Ακολούθησαν, δυστυχώς, καταστάσεις αλλόκοτες. Τσακωμοί, διχόνοιες, αποχωρήσεις. Ολα αυτά σε μια εποχή που όλοι συμφωνούσαν να βάλουν το ποσοστό τους σε ΑΜΚ, με εξαίρεση τον μεγαλομέτοχο. Και στη συνέχεια φτάσαμε στη μεγάλη κόντρα Βγενόπουλου – Βαρδινογιάννη, την αποχώρηση Πατέρα για δεύτερη φορά και στην επιστροφή του Τζίγκερ στο προσκήνιο, αρχικά με τον Κωνσταντόπουλο πρόεδρο και στη συνέχεια με τον Γόντικα να τρέχει το μαγαζί.
Εγιναν κι άλλα πολλά, προτού φτάσουμε στην εποχή Αλαφούζου, που αποδεικνύεται αποτυχημένη. Τσάκας, Άραβες, απαξίωση, ξεφτίλα, παρκαρισμένες μετοχές και άδεια ταμεία.
Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού, τότε, ήθελαν έναν Παναθηναϊκό που θα έβγαινε από τη μιζέρια και θα επέστρφε εκεί που πρέπει να είναι: Στην κορυφή. Τα όσα ακολούθησαν από το 2010 και μετά και οι απίστευτες τρικλοποδιές που μπήκαν στη νέα προσπάθεια, έφεραν τον Σύλλογο ξανά σε ένα χάλι, το οποίο, πια, δεν έχει προηγούμενο. 10 χρόνια μετά, οι φίλοι του τριφυλλιού είναι συνεπείς στη στάση τους: Θέλουν ξανά έναν Παναθηναϊκό που θα απαλλαγεί από καταστάσεις οι οποίες δεν αρμόζουν σε αυτόν τον τεράστιο σύλλογο και θα μπει μια και καλή “μαύρο” σε όλη αυτή την κατάντια στην οποία έχει περιέλθει το “τριφύλλι”.
Ας σταματήσουν, λοιπόν, τα ψέματα και η προπαγάνδα. Κανένας φίλος του Παναθηναϊκού δεν είναι χαρούμενος με όλα όσα συμβαίνουν, ούτε μπορούσε κανείς να φανταστεί το 2008 ότι θα συνέβαιναν όλα αυτά τα πολύ άσχημα για τον Σύλλογο στην πορεία των ετών. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού ξέρει τι έκανε τότε και ξέρει τι να κάνει και τώρα. Κάνοντας την αυτοκριτική του, φυσικά, σε λάθη και αστοχίες. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν μπορεί ΚΑΝΕΙΣ να ισχυριστεί ότι το συλλαλητήριο ήταν λάθος κίνηση ή να χρεώσει στους οπαδούς τη σημερινή κατάντια. Βάλτε τέλος στο ψέμα και τη νοσταλγία. Ο Παναθηναϊκός έχει μέλλον, αρκεί να γίνουν οι κινήσεις που πρέπει. Το σκοτεινό παρελθόν δεν πρέπει να επιστρέψει και η σημερινή κατάντια να μπει μια και καλή στο ντουλάπι. Οπως και οι ψεύτες που έχουν κάνει εδώ και χρόνια τέχνη το να αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη.
Y.Γ: Ο Γιάννης Αλαφούζος θα πρέπει να πληρώσει το χρέος του, να βγει να μιλήσει ανοιχτά για όλα όσα συμβαίνουν και να αποχωρήσει για να έρθει ο επόμενος. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.
