ΜΠΡΑΒΟ στον κόσμο που έδειξε ότι είναι διαφορετικό να είσαι ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Το να σταθούμε πολύ αγωνιστικά στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον ΠΑΟΚ είναι λάθος. Με λίγα λόγια θα πω, ότι στο πρώτο πολύ καλό του πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός έχασε τα άχαστα και ο Πασχαλάκης έπιασε τα άπιαστα και από ένα …τακουνάκι του Τζήλου ο ΠΑΟΚ βρήκε ευκαιρία από το πουθενά και το 2-0 του πρώτου 45λεπτου έγινε 0-1. Στο δεύτερο μέρος πάλι έκανε μία μεγάλη ευκαιρία η ομάδα, την έχασε στη συνέχεια ο Τζήλος έκανε …δώρο στον ΠΑΟΚ, δεν έδωσε το φάουλ του Πέλκα στον Ινσούα και έγινε το 0-2, ενώ και στο πρώτο ημίχρονο άλλο ένα δώρο πήρε ο ΠΑΟΚ από τον Τζήλο, όταν το πέναλτι πάνω στον Μουνιέ(στην γραμμή το μαρκάρισμα) έγινε φάουλ και το 1-1 παρέμεινε 0-1. Για την προστασία, που έτυχε για άλλη μία φορά ο Μάτος είμαστε συνηθισμένοι πλέον.

Στο 37 που έκανε το πέναλτι -και ο Τζήλος το μετέτρεψε σε φάουλ- o Mάτος είδε κίτρινη, που θα ήταν η δεύτερη αν στο 25 ο Τζήλος του έδινε κίτρινη ,όταν σαν …τερματοφύλακας χρησιμοποίησε τα χέρια του για να αποκρούσει σέντρα. Σε αυτή την φάση δεν δόθηκε ούτε φάουλ. Με τους παίκτες να βλέπουν, ότι δεν τους πάει τίποτα στο πρώτο μέρος και χάνουν γκολ, που δεν χάνονται και την ίδια στιγμή βλέπουν έναν διαιτητή για άλλο ένα παιχνίδι φέτος να μην τους σέβεται μετά το 0-2 απλά άδειασαν.

Και ήρθε και το 0-3, που μοιάζει πολύ βαρύ για την εικόνα του αγώνα. Συν το ότι οι παίκτες του Παναθηναϊκου προσπαθούν, αλλά μην ξεχνάμε, ότι δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει, έχουν κουραστεί από την θλιβερή οικονομική κατάσταση και έχουν χάσει και προπονήσεις στην προσπάθειά τους να πιέσουν την διοίκηση να τους δώσει τα χρήματα, που τους χρωστάει . Όλα αυτά δεν είναι δυνατόν να μην τους επηρεάσουν ειδικά, όταν όλα τους πάνε στραβά σε ένα ματς με έναν πολύ ποιοτικό αντίπαλο, που έχει όλα τα προβλήματα λυμένα. Ετσι μετά το 0-2 και όσα είχαν γίνει μέχρι τότε το παιχνίδι τελείωσε.

Αλλα εδώ τελειώνω. Το δράμα, που ζει ο Παναθηναϊκός δεν μας δίνει δικαίωμα να στεκόμαστε πολύ στα παιχνίδια. Ο Παναθηναϊκός κινδυνεύει και παίκτες και προπονητής βλέπουν με ανακούφιση ,ότι το πρωτάθλημα και τα βάσανά τους τελειώνουν. Και επειδή πολλοί απορείτε τι θα γίνει με την ομάδα, αν δεν αλλάξει η διοίκηση η απάντηση είναι απλή. Δεν θα μείνει κανείς, θα φύγουν όλοι. Ο Ουζουνίδης πήρε την απόφασή του, θα την ανακοινώσει μετά το ματς με την Ξάνθη, όπως δήλωσε απόψε και είναι δεδομένο, ότι με την παρούσα διοίκηση δεν ΑΝΤΕΧΕΙ να μείνει άλλο. Και πολύ άντεξε.

Ο ίδιος και η οικογένειά του ξέρουν τι τράβηξε, στοπ. Εδώ τραβάει μία γραμμή και προχωράει πάρα κάτω. Επαναλαμβάνω με την παρούσα διοίκηση -αν συνεχίσει- ο Ουζουνίδης δεν μένει. Και σχεδόν όλοι οι παίκτες θα κάνουν προσφυγή άμεσα, για να εξασφαλίσουν τα λεφτά τους και να κοιτάξουν σε ποια ομάδα θα συνεχίσουν την καριέρα τους. Ο Παναθηναϊκός βαράει διάλυση και τυπικά και η μόνη ελπίδα είναι να αναλάβει, είτε ο Ταϋλανδός Πάιροτζ την ομάδα, είτε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και τα ξένα funds, το συντομότερο δυνατόν. Διότι με λίγη καθυστέρηση ακόμα στην μετάβαση στην επόμενη ημέρα, όποιος έρθει θα βρει το σήμα με το τριφύλλι και τίποτα άλλο. Ολοι οι άλλοι θα έχουν φύγει.

Παίκτες και προπονητής έβαλαν πλάτη σε μία χρονιά, που μόνο αυτοί στο Κορωπί ήταν ΟΜΑΔΑ και πάλεψαν όλοι μαζί κόντρα σε όλους και όλα. Κράτησαν ζωντανό τον Παναθηναϊκό, αφού αν έφευγαν όπως μπορούσαν η ομάδα σήμερα θα είχε υποβιβαστεί αγωνιστικά.

Εδώ, λοιπόν, θέλω να σταθώ στην συμπεριφορά των 10000 οπαδών της ομάδας, που βρέθηκαν στην Λεωφόρο. Εδειξαν, γιατί είναι διαφορετικό να είσαι Παναθηναϊκός. Σε ένα παιχνίδι, που είχε πάει στραβά και ασφαλώς τους πίκρανε το αποτέλεσμα, όλο το γήπεδο στο τέλος φώναξε ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ και χειροκρότησε τους παίκτες, για την δύναμη που έδειξαν όλη την χρονιά και την πλάτη που έβαλαν για την ομάδα. Επίσης φώναξαν ρυθμικά το όνομα του Μαρίνου Ουζουνίδη, που κράτησε τους παίκτες ενωμένους, κράτησε την ομάδα και παρά τα προβλήματα προσπάθησε μέχρι το τέλος να παρουσιάσει μία ομάδα, που έπαιζε αυτό, που μπορούσε και ίσως και πάνω από αυτό, που μπορούσε. Μπράβο στον κόσμο, που χειροκρότησε αυτούς που πρέπει να χειροκροτήσει και αναγνώρισε την μεγάλη τους προσφορά στον σύλλογο. Αυτό δείχνει ποιο είναι το επίπεδο των φίλων του Παναθηναϊκού. Είπαμε είναι διαφορετικό να είσαι Παναθηναϊκός.

*Φυσικά θα βρεθούν κάποιοι και θα πουν «καλά έφαγαν τρία και χειροκροτάνε τους παίκτες και τον προπονητή; Πόσο μικραίνουν την ομάδα;». Επειδή όσοι το λένε αυτό έχουν σκοπό μόνο τον διχασμό μία κουβέντα για αυτούς. Ξυδάκι….

Τάσος Νικολογιάννης Eχει περάσει σχεδόν όλη του την ζωή στο ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού. Από μικρός ήθελε να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία και όταν αποφοίτησε από το εργαστήρι επαγγελματικής δημοσιογραφίας ξεκίνησε την καριέρα του στον «ΦΙΛΑΘΛΟ» το 1984. Αφού πέρασε από το ρεπορτάζ Πειραϊκών, Β΄Εθνικής και διαιτησίας, το καλοκαίρι του 1986, το όνειρό του έγινε πραγματικότητα! Ανέλαβε το ρεπορτάζ του «τριφυλλιού», το οποίο ακολουθεί μέχρι και σήμερα, σε μια πορεία γεμάτη ειδήσεις, πολλά γραπτά, πολλές χαρές, αλλά και λύπες και αμέτρητα ταξίδια! Το 2003 έφυγε από τον «ΦΙΛΑΘΛΟ» και πήγε στο «SPORTIME». Δυο χρόνια αργότερα πήρε…μεταγραφή για τη «SPORTDAY», και το 2015 πήγε στην «ΠΡΑΣΙΝΗ», ενώ από το 2021 συνεργάζεται με το SDNA.GR. Από το 2000 και μετά πήγε στον ΣΠΟΡ FM 94.6 με διάλλειμα τριών ετών όπου μεταπήδησε στο SPORT24 Radio. Στο PANATHINAIKOS24.gr γράφει με στόχο την έγκαιρη και έγκυρη ενημέρωση για τους φίλους του Παναθηναϊκού. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και του ΠΣΑΤ.