Το Final-4 του Βερολίνου θεωρείται για πολλούς ως η πιο «λαμπερή» μπασκετική διοργάνωση του 21ου αιώνα. Τέσσερις ομάδες πρώτης γραμμής πάλεψαν για το τρόπαιο, ωστόσο το πήρε η ομάδα εκείνη που είχε το know how να ανταποκριθεί στα δύσκολα και να περάσει εις διπλούν βραδιές θριάμβου, που έμειναν αποτυπωμένες στη συνείδηση των φιλάθλων της. Κι αυτή, ήταν ο Παναθηναϊκός.
Παραμονές του τελικού με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, σε μια επανάληψη του σκηνικού του 2007 στην Αθήνα, ήταν αρκετοί όσοι έδιναν βάρος στις παραδόσεις. Μέχρι τότε, όποια ομάδα περνούσε αλώβητη από «ελληνικό εμφύλιο» στον ημιτελικό, δεν κατάφερνε να πανηγυρίσει την κούπα. Η παράδοση αυτή είχε ως «θύμα» τον Ολυμπιακό, στα Final-4 του Τελ Αβίβ και της Σαραγόσα, ωστόσο το Βερολίνο ήταν μια διαφορετική ιστορία, καθώς ο Παναθηναϊκός του Ζοτς, του Αλβέρτη, του Διαμαντίδη, του Σάρας, του Μπατίστ, του Τσαρτσαρή, του Πέκοβιτς ήταν έτοιμος να τα βάλει και να ξεπεράσει κάθε πιθανό και απίθανο εμπόδιο.
Στον τελικό της 3ης Μαΐου, κόντρα στην εν δυνάμει πρωταθλήτρια Ευρώπης, ήταν… μοιραίο για τους πράσινους το να ζήσουν και να ξεπεράσουν… τα πάντα! Κι όμως, ουδείς φανταζόταν ότι το παιχνίδι θα φτάσει να κρίνεται στο τελευταίο σουτ, γιατί το πρώτο ημίχρονο του τριφυλλιού, ήταν βγαλμένο από τα… παραμύθια. Σε μια αντίστοιχη μεταφορά της ποδοσφαιρικής Ολλανδίας του Κρόιφ, ο Παναθηναϊκός έπαιξε για 20 λεπτά… Total Basketball και στρίμωξε την ΤΣΣΚΑ στα σκοινιά.
Το ταμπλό στο ημίχρονο έγραφε 48-28, ενώ στα πρώτα λεπτά της τρίτης περιόδου, έφτασε έως το 56-33. Εξέλιξη που δεν μπορούσε να τη φανταστεί ούτε ο πιο αισιόδοξος οπαδός της ομάδας. Κάπου εκεί όπως, γύρισαν τα πάντα, με την παρέμβαση του Μεσίνα και του ρέφερι Αρτεάγκα. Ο μεν πρώτος προσπάθησε να παγιδεύσει τα ατού του Παναθηναϊκού με διάφορα τρικ, ποντάροντας στον πληγωμένο εγωισμό των παικτών του, ενώ ο δεύτερος βοήθησε όσο… έπρεπε την ΤΣΣΚΑ για να μπει με τα καλά στο παιχνίδι.
Το 17-0 σερί των Ρώσων υπέδειξε ότι έχουμε ακόμη ματς, ωστόσο τα καλάθια του Περπέρογλου, του Σπανούλη και του Μπατίστ κρατούσαν τον Παναθηναϊκό στον «αφρό». Όσο το ματς όδευε προς το τέλος, η πίεση της ΤΣΣΚΑ Μόσχας αυξανόταν, οι «πράσινοι» όμως άντεξαν, δεν λύγισαν, παρά τις τρικλοποδιές, όπως η παράβαση οκτώ δευτερολέπτων που σφυρίχτηκε στις τελευταίες φάσεις. Ωστόσο, τα δεδομένα έδειξαν το εξής: Τα πάντα θα κριθούν στο ένα σουτ
Τελευταία επίθεση. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς καλεί τάιμ άουτ και σύμφωνα με τον μύθο, ρωτάει τους παίκτες του για το πως θα βγει η τελευταία άμυνα ( ! ). Τελικά η απόφαση έδειξε… Νίκολας. Ο Αμερικανός γκαρντ, ο οποίος νωρίτερα από το πάθος του είχε περάσει… πάνω από τους παίκτες της ΤΣΣΚΑ, θα λάμβανε το δύσκολο έργο του να πέσει πάνω στον Ραμούνας Σισκάουσκας. Κι όντως, έπεσε πάνω του σαν βδέλα, αλλά ο Λιθουανός βρήκε τρόπο να σουτάρει, φτάνοντας τη μπάλα στο σίδερο. Η μια αναπήδηση έγινε και η δεύτερη πέταξε τη μπάλα έξω! Ο Παναθηναϊκός ήταν πρωταθλητής Ευρώπης για 5η φορά στην ιστορία του, νικώντας με 73-71 την ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
Λίγο αργότερα, στο παρκέ της «Ο2» Αrena το οποίο είχε… λουστεί από σαμπάνια, ο Φραγκίσκος Αλβέρτης και ο Δημήτρης Διαμαντίδης σήκωναν μαζί την ευρωκούπα, με τον Φράγκι να δίνει και επισήμως το «σήμα» της διάδοχης κατάστασης από τον Μήτσο. Την ίδια ώρα στην Αθήνα, είχαν πάρει… βελόνες και κλωστές για να ράψουν το πέμπτο αστέρι στη φανέλα της ομάδας…
Παναθηναϊκός-ΤΣΣΚΑ Μόσχας 73-71 (48-28)
Παναθηναϊκός (Ομπράντοβιτς): Σπανούλης 13 (3), Περπέρογλου 6 (1), Μπατίστ 6, Φώτσης 13 (3), Νίκολας 7 (1), Τσαρτσαρής 2, Διαμαντίδης 10 (2), Πέκοβιτς 6, Γιασικεβίτσιους 10 (3).
ΤΣΣΚΑ Μόσχας (Μεσίνα): Ζήσης, Σμόντις 9 (1), Σισκάουσκας 13 (2), Χόλντεν 14, Λόρμπεκ 5, Λάνγκντον 13 (1), Κάουν 3, Χριάπα 9 (1), Πλάνινιτς 5, Μόρις.
