Η συγγραφή της ιστορίας του Παναθηναϊκού, αποτελεί μια σύνθεση από εκατοντάδες χιλιάδες στιγμές, οι οποίες κούμπωσαν ιδανικά, ώστε να φτιαχτεί ένα γιγαντιαίο παζλ με αναμνήσεις, διηγήσεις και στιγμές δόξας. Μια από αυτές τις στιγμές, κατατάσσεται στα ψηλά «κλιμάκια» της λίστας των πιο ωραίων, αληθινών και ίσως… παραμυθένιων καρέ που γράφτηκαν υπό τη «σκέπη» του τριφυλλιού».
Επειδή όμως αναφερόμαστε σε παζλ, κάθε κομμάτι, όσο σημαντικό κι αν φαίνεται, δεν μπορεί να λειτουργήσει αυτόφωτα, παρά να συνδεθεί και να «κουμπώσει» με το διπλανό του, ώστε να φανεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το βράδυ της 3ης Απριλίου του 1996, με «ταμπλό» το γήπεδο του Άγιαξ, το κομμάτι του Χρήστου Βαζέχα, ταίριαξε απόλυτα με εκείνο του Γιώργου Δώνη. Δίχως την κούρσα του Δώνη, ο Χρήστος μπορεί να μην έπαιρνε τη μπάλα την κατάλληλη στιγμή. Δίχως το τελείωμα του Βαζέχα, η κούρσα του «τρένου», μπορεί να μην λάμβανε τέτοιας αναγνωρισιμότητας. Έτσι λειτουργούν τα παζλ. Έτσι φαίνεται η πλήρης εικόνα…
Τα σημάδια της «μοίρας» έδειξαν από νωρίς τον δρόμο στον 49χρονο τεχνικό. Παιδί μεταναστών από το Κιλκίς και γεννημένος στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας, θα μπορούσε κάλλιστα να ακολουθήσει αρκετούς δρόμους ώστε να δομήσει τη ζωή του, ωστόσο προτίμησε να χτίσει τη ζωή του επιστρέφοντας στις ρίζες του. Το 1987, οι εμφανίσεις του με την ομάδα του Παύλου Μελά τον έχρισαν διεθνή με την Εθνική Νέων και ο Παναθηναϊκός τον ενέταξε στο δυναμικό του.
Ο Δώνης γνώρισε από κοντά το τριφύλλι το 1988, ωστόσο χρειάστηκε να περιμένει τρία χρόνια ώστε να λάβει μια θέση στο ρόστερ της ομάδας. Στην τριετία που μεσολάβησε, οι δανεισμοί του σε Αθηναϊκό, Παναργειακό και ΠΑΣ Γιάννινα, του έδωσαν τα απαραίτητα εφόδια, ώστε να επιστρέψει έμπειρος, «ψημένος» όπως λένε και στην ποδοσφαιρική αργκό. Μέχρι να αποχωρήσει από τον Παναθηναϊκό, το καλοκαίρι του 1996, μέτρησε 137 συμμετοχές, 35 γκολ, πανηγυρίζοντας 2 πρωταθλήματα, 3 Κύπελλα και φυσικά, την κούρσα που έδωσε την ευκαιρία στον Βαζέχα να «παγώσει» το Άμστερνταμ.
Η πορεία της ομάδας του 1996 έδωσε στον Δώνη την ευκαιρία που περίμεναν αρκετοί, ίσως και όλοι οι Έλληνες συνάδελφοί του. Σε μια εποχή που οι Έλληνες ποδοσφαιριστές δεν λάμβαναν σεβασμού από τις ομάδες του εξωτερικού. Δύο χρόνια μετά την… λυπητερή που εισέπραξε η χώρα από τη συμμετοχή της στο Μουντιάλ του 1994 και οκτώ χρόνια πριν από το Euro της Πορτογαλίας, ο Δώνης γίνεται ο πρώτος Έλληνας ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται στην Premier League, φορώντας τη φανέλα της Μπλάκμπερν. Έως το 2001, χρονιά που αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του, είχε άλλα δύο περάσματα από την Αγγλία, (Χάντερσφιλντ, Σέφιλντ) και τα αντίστοιχα από την ΑΕΚ…
Για έναν άνθρωπο που σταματά το ποδόσφαιρο σε ηλικία 32 ετών, οι επιλογές είναι αρκετές, ωστόσο η τελική κουβέντα ανήκει στην καρδιά και τα όνειρα που υπάρχουν για το μέλλον. Ο Γιώργος Δώνης δεν αποτραβήχτηκε από το άθλημα. Ίσα ίσα, επέλεξε να πάρει τον δύσκολο δρόμο της προπονητικής, πιστός στις αρχές του… γκασταρμπάιτερ. Με υπομονή, εργατικότητα και φιλοδοξία, ο Δώνης πέρασε όλα τα στάδια μέχρι το όνομά του να βγει εκ νέου στον «αφρό», μέσω της νέας ιδιότητάς του.
Υπό την καθοδήγησή του, ο Ηλυσιακός άφησε το ερασιτεχνικό του στάτους και έγινε επαγγελματικός σύλλογος (από Δ’ σε Β’ Εθνική), ενώ στη συνέχεια, πήρε τα αγωνιστικά ηνία της Λάρισας, την οποία επανέφερε στα μεγάλα σαλόνια έπειτα από αρκετά χρόνια απουσίας, την «έβγαλε» στην Ευρώπη (όπου μάλιστα απέκλεισε την πρώην ομάδα του, τη Μπλάκμπερν) και μαζί της κατέκτησε το Κύπελλο του 2007, απέναντι στον Παναθηναϊκό.
Το 2008, το όνομα του Δώνη ήταν ένα από τα πιο «καυτά» της ελληνικής αγοράς. Νεαρός σε ηλικία, ανερχόμενος, με «γαλόνια» στην ανάληψη επιτυχημένων πρότζεκτ και παν’ απ’ όλα Έλληνας. Τα στοιχεία αυτά συνέδεσαν ουκ ολίγες φορές το όνομά του με τις τρεις μεγάλες ομάδες της Αθήνας αλλά και τον ΠΑΟΚ. Ο ίδιος πήρε το ρίσκο, συμφώνησε με την ΑΕΚ (2008) αλλά αποχώρησε άδοξα, πληρώνοντας την κακή περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Τα ίδια… έπαθε και τον ΠΑΟΚ, όταν είπε το «ναι» στην πρόταση που του έγινε το 2012, έπειτα από μια εξαιρετική τριετία στον Ατρόμητο και δύο χαμένους τελικούς Κυπέλλου.
Το αρνητικό πρόσημο στην παρουσία του στους πάγκους της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ τον οδήγησαν εκτός Ελλάδος. Η προοπτική του ΑΠΟΕΛ ταίριαζε στην φιλοσοφία του και -ως τότε ευρωπαϊκά άσημος- κυπριακός σύλλογος, πανηγύρισε με τον Δώνη στον πάγκο του την είσοδο στους ομίλους του Champions League την περίοδο 2014-15. Μια επιτυχία που τον έκανε γνωστό στα Εμιράτα, περνώντας με επιτυχία από την Αλ Χιλάλ, με επόμενο σταθμό την Αλ Σαρτζά, για να επιστρέψει στα μέσα του 2017 στον ΑΠΟΕΛ. Όμως η μοίρα, είχε άλλα σχέδια και είχε αρχίσει -από καιρό- να πλέκει τον δρόμο για την κατάληξη που ο ίδιος ενδόμυχα ήθελε…
Στα χρόνια που ο πατέρας Γιώργος έλειπε στο εξωτερικό, αναζητώντας μια «σταθερά» στο επαγγελματικό του περιβάλλον, τα δύο του παιδιά, ο Τάσος και ο Χρήστος, μεγάλωναν -ποδοσφαιρικά και… τυπικά- στις ακαδημίες του Παναθηναϊκού. Ο πρώτος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα των ανθρώπων της Γιουβέντους και έφυγε νωρίς για το εξωτερικό, ενώ ο δεύτερος, έπειτα από αρκετούς δανεισμούς, έλαβε το «ΟΚ» από τον Μαρίνο Ουζουνίδη ώστε να παραμείνει στην ομάδα και εν τέλει να παίξει ιδιαίτερο ρόλο στη μαρτυρική σεζόν που πέρασε η ομάδα, αγωνιζόμενος ως φορ.
Στα τελευταία «επεισόδια» της σεζόν 2017-18, ο Γιώργος Δώνης είδε τα εξής σκηνικά να εκτυλίσσονται μπροστά του. Ο Τάσος πάλεψε να σταθεί στη Στουτγκάρδη, ο Χρήστος έκανε το ίδιο στον Παναθηναϊκό και παρά το γεγονός πως οι αρχικές ενδείξεις έδειχναν αποχώρηση, ο 23χρονος τα βρήκε σε όλα με τη διοίκηση, ανανεώνοντας το συμβόλαιό του. Παράλληλα στις τάξεις του συλλόγου επέστρεφε ένας άνθρωπος που ο 49χρονος τεχνικός γνώριζε αρκετά καλά, ο Νίκος Νταμπίζας. Εκεί φάνηκαν τα πρώτα σημάδια της μεγάλης επιστροφής.
Τα πράγματα όμως ήταν εξ’ αρχής δύσκολα. Ο Δώνης αγάπησε και εξακολουθεί να αγαπά τον Παναθηναϊκό, έχοντας εκφράσει στο παρελθόν την επιθυμία του να κάτσει κάποια στιγμή στον πράσινο πάγκο. Η αποχώρηση του Μαρίνου Ουζουνίδη άνοιξε με τον δρόμο, ωστόσο ο Δώνης, το όνομα του οποίου ακουγόταν και νωρίτερα, ήθελε να λάβει τις εγγυήσεις του, διότι σε καμία περίπτωση, δεν ήθελε να περάσει όσα φόρτωσε στην πλάτη του ο πρώην συμπαίκτης του, Ουζουνίδης.
Ο Δώνης άκουσε το «σε θέλω στον Παναθηναϊκό» από τον Γιάννη Αλαφούζο, έμαθε τις πρώτες λεπτομέρειες για το πλάνο από τον πρώην παίκτη του και κάπτεν της Λάρισας και νυν… συνεργάτη του, Νίκο Νταμπίζα, λαμβάνοντας τις τελικές διαβεβαιώσεις από τον άνθρωπο που φαίνεται πως -εκτός απρόοπτου- θα οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στη νέα εποχή, τον Παϊρότζ Πιενγκμπονσάντ.
Σε μια υπόθεση που εξελίχθηκε σε θρίλερ, είχε τα πάνω της, τα κάτω της, τις σειρήνες από το εξωτερικό να ηχούν συνέχεια και τις καθυστερήσεις ως φυσικό επακόλουθο, η λύση δόθηκε το πρωί της Δευτέρας. Ο 49χρονος τεχνικός είχε μια εποικοδομητική συνάντηση με τον Ταϊλανδό επιχειρηματία και την ώρα που γράφονται αυτές εδώ οι γραμμές, απομένουν μονάχα τα τυπικά για να επικυρωθεί η επιστροφή που είχε… σημαδευτεί από τη μοίρα.
Η ομάδα του ’96 επανέρχεται στο προσκήνιο. Τον τελευταίο 1.5 χρόνο, ο τότε βράχος της άμυνας, Μαρίνος Ουζουνίδης, λειτούργησε εν τύποις ως… σέντερ μπακ και με το κοστούμι του προπονητή. Κράτησε την ομάδα στα δύσκολα, δεν την άφησε να διαλυθεί εντελώς και στη συνέχεια αποχώρησε. Πλέον, το μπαλάκι πηγαίνει στον συμπαίκτη του, τον άνθρωπο που το βράδυ της 3ης Απριλίου του 1996 πήρε πάνω του την ευθύνη και με την μυθική του κούρσα έφερε τη μπάλα στα πόδια του Βαζέχα…
Πλέον, στα 49 του χρόνια, ο Δώνης καλείται να κάνει ακόμη μια επιτυχημένη κούρσα, παίρνοντας τον Παναθηναϊκό από τη θέση άμυνας στην οποία βρίσκεται (ελέω συνθηκών) μεταφέροντάς τον στη φυσική του θέση, στην επίθεση. Στο εγχείρημα αυτό δεν θα είναι μόνος, αλλά θα έχει στο πλευρό του τον γιο του, Χρήστο και τον άνθρωπο στον οποίο έδωσε το περιβραχιόνιο της ΑΕΛ, όταν ήταν προπονητής, τον Νίκο Νταμπίζα…
Το παλμαρέ του Γιώργου Δώνη
Ως ποδοσφαιριστής
Πρωταθλήματα Ελλάδος: 2 (1995, 1996) Κύπελλα Ελλάδος: 3 (1993, 1994, 1995)
Ως προπονητής
Κύπελλο Ελλάδας: 2007 (με Λάρισα) Φιναλίστ Κυπέλλου Ελλάδας: 2011, 2012 (με Ατρόμητο) Πρωτάθλημα Κύπρου: 2014 (με ΑΠΟΕΛ) Κύπελλο Κύπρου: 2014 (με ΑΠΟΕΛ) Πρωτάθλημα Β΄ Εθνικής: 2005 Πρωτάθλημα Γ΄ Εθνικής: 2004 Πρωτάθλημα Δ΄ Εθνικής: 2003 Κύπελλο Σαουδικής Αραβίας (Kings Cup) 2015 – Αλ Χιλάλ Σούπερ Καπ Σαουδικής Αραβίας (Saudi Super Cup) 2015 – Αλ Χιλάλ Κύπελλο Διαδόχου της Σαουδικής Αραβίας (Crown Prince Cup) 2016 – Αλ Χιλάλ
