Αναλυτικά όσα έγραψε ο Κωνσταντίνος Ιθακήσιος για τον Παύλο Γιαννακόπουλο:
Για ορισμένους ανθρώπους μένεις με την εντύπωση ότι δεν θα φύγουν ποτέ από τη ζωή. Πότε συμβαίνει αυτό?
Όταν είναι πρώτα άνθρωποι που εμφορούνται από υψηλά ιδανικά. Προεχόντως δε από αισθήματα έμπρακτης αγάπης, ευγένειας ψυχής και καλοσύνης για τον συνάνθρωπο, την οικογένεια, τους συνεργάτες του φίλους, συνοδευόμενα από τον απαραίτητο δυναμισμό.
Όταν έχουν υψηλή προσφορά επαγγελματική και κοινωνική.
Όταν είναι λίαν επιτυχημένοι με ό,τι καταπιαστούν.
Όταν γίνονται ηγέτες με τόσο μεγάλες και πολλές επιτυχίες.
Όταν κάποιοι άνθρωποι έχουν ορισμένα από αυτά τα χαρακτηριστικά μοιάζουν με τον Παύλο Γιαννακόπουλο.
Όταν τα έχεις όλα αυτά, είσαι ο Παύλος Γιαννακόπουλος!
Τον γνώρισα παιδί, την ημέρα (το βράδυ) που γινόταν μέλος του Παναθηναϊκού μας.
Τον παρακολούθησα να προοδεύει διαρκώς όσο ήταν συνεργάτες με τον πατέρα μου στον Παναθηναϊκό και σταδιακά ως οικογενειακό φίλο.
Τον θαύμασα όταν τον έβλεπα να εξελίσσεται σε Ηγέτη και ως Πρόεδρο, όταν ήμουν μέλος στο Δ.Σ. του Παναθηναϊκού.
Τον θαύμαζα όταν έβλεπα ότι ενώ στεκόταν με σεβασμό απέναντι στη μνήμη θρυλικών ηγετών του Παναθηναϊκού μας παράλληλα, ως γνήσιος Σπαρτιάτης, έκανε πράξη το “Άμμες δε γ΄ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες” (εμείς όμως θα γίνουμε καλύτεροι).
Τον ξαναθαύμαζα όταν με απλότητα και διορατικότητα μου έδινε προσωπικές συμβουλές και μου έκανε παραινέσεις που ήταν σαν να μου τις έδινε ο πατέρας μου, όπως έλεγε. Και ήταν τέτοιες.
Ημουν τυχερός κα ήταν τιμή μου που στη ζωή μου έζησα από κοντά και παραδειγματίστηκα από τον Άνθρωπο και τον Ηγέτη του Παναθηναϊκού Παύλο Γιαννακόπουλο.
Τον Ηγέτη του Παναθηναϊκού μας με τις περισσότερες μεγάλες επιτυχίες του.
Ας δικαιολογηθεί, λοιπόν, που δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω την απώλεια του ανδρός.
Και δεν είμαι μόνος σε αυτό. Είμαι μέσα σε ένα πλήθος που αισθάνεται πολλά από όσα και εγώ. Από εκεί, με όλη την δύναμή μου, με συγκίνηση και με σεβασμό, αποχαιρετώ με τιμή τον Άνθρωπο, τον οικογενειακό φίλο, τον Ηγέτη των περισσότερων μεγάλων επιτυχιών του ΠΑΟ, που θα μείνει αθάνατος στη μνήμη μου, τον αγαπημένο μου Παύλο Γιαννακόπουλο.
Κωνσταντίνος Ιθακήσιος
